Του Βασίλη Ζαμπούνη
Πρωτοσέλιδο έγινε η αύξηση κατά 18,5% της λιανικής τιμής του ελαιολάδου. Πράγματι η ακρίβεια -στο 4,85% σκαρφάλωσε ο πληθωρισμός τον Νοέμβριο σε σύγκριση με πέρυσι- υπονομεύει το εισόδημα των καταναλωτών / νοικοκυριών / πολιτών, και μάλιστα των πιο φτωχών και οικονομικά ευάλωτων.
Όμως, καλοί μου δημοσιογράφοι γιατί δεν μας λέτε πώς θα επιβιώσει ο Έλληνας ελαιοπαραγωγός όταν η παραγωγή φέτος έχει πέσει στους 170 χιλ τόνους μειωμένη κατά 35% και με όλα τα καλλιεργητικά έξοδα στα ύψη; Και γιατί δεν θεωρείτε άξιο αναφοράς ότι για το ίδιο διάστημα τα σπορέλαια -εισαγόμενα σε μεγάλο βαθμό- ακρίβυναν κατά 16,7%;
Με μεγάλο ενδιαφέρον θα ακούγαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση, η οποία να συνθέτει την επιβίωση των ελαιοκαλλιεργητών -εσείς οι ίδιοι, αλλού, σωστά τονίζετε πως η ελληνική ελαιοκομία κινδυνεύει με εγκατάλειψη- με την προάσπιση του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων. Στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων η νέα γερμανική κυβέρνηση, συζητούν την αύξηση του ελάχιστου μισθού και ωρομίσθιου. Στις ΗΠΑ θέλουν να ρίξουν δις δολάρια για την αναθέρμανση της οικονομίας. Όσο για την ελληνική ελαιοκομία κάθε σοβαρή πρόταση είναι ευπρόσδεκτη.
