Του Άρη Χατζηστεφάνου
Ίσα που πρόλαβε η Αυγή, το επίσημο όργανο του κυβερνώντος κόμματος, να ολοκληρώσει τη «θεωρία της κατσαρόλας», την οποία έστηνε με αργά αλλά μεθοδικά βήματα εδώ και εβδομάδες.
Σύμφωνα με τη θεωρία, η πρώτη «αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας» βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα οργανωμένο σχέδιο ακροδεξιών και ανώτερων οικονομικών στρωμάτων τα οποία οργανώνουν βίαιες κινητοποιήσεις, όπως αυτές που προηγήθηκαν της ανατροπής του σοσιαλιστή προέδρου της Χιλής το 1973.
Ως παλιές καραβάνες της Αριστεράς, μάλιστα, έχουν στο μυαλό τους τις κινητοποιήσει των οδηγών φορτηγών και ταξί, που όπως αποκάλυψε o βετεράνος δημοσιογράφος-ερευνητής Σίμουρ Χερς στους New York Times, χρηματοδοτούνταν άμεσα από τη CIA.
Η θεωρία τη κατσαρόλας όμως στην περίπτωση της Ελλάδας έχει λάκκο: δεν υπάρχει αριστερή κυβέρνηση για να ανατραπεί. Για την ακρίβεια δεν υπήρξε ποτέ αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Ο Αλιέντε εθνικοποιούσε τα ορυχεία τη ΙΤΤ, ο Τσίπρας παραδίδει όχι μόνο το δημόσιο πλούτο αλλά ακόμη και τα κλειδιά του ΤΑΙΠΕΔ σε ξένους. Ο Αλιέντε επιχείρησε αναδιανομή εισοδήματος για τους κάτω, ο Τσίπρας συνεχίζει την μνημονιακή πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που ευνοεί τους από πάνω. Οι σύμβουλοι του Αλιέντε πρότειναν ακόμη και τη σύσταση ένοπλων ομάδων πολιτών για την προάσπιση της δημοκρατίας, οι υπουργοί του Τσίπρα ξαναδημιουργούν την ομάδα ΔΕΛΤΑ και καλωσορίζουν το νατοϊκό στόλο στο Αιγαίο.
Οι δηλώσεις του Ν.Φίλη ότι η αντιπολίτευση και οι αγρότες προωθούν ένα νέο Grexit, πέραν της γελοιότητας που τις χαρακτηρίζει δείχνει πλέον ξεκάθαρα ποιος είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης αυτής της κυβέρνησης: να διασώσει την ευρωζώνη.
Την ίδια στιγμή όμως, που η κυβέρνηση «βλέπει» ανύπαρκτες συνωμοσίες στους δρόμους, η δεξιά αντιπολίτευση και το μιντιακό κατεστημένο είναι ένα βήμα πριν το κάλεσμα σε ένοπλη πάλη. Ο Δένδιας νομιμοποίησε τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας ενώ δευροκλασάτα στελέχη του κόμματος επικαλούνται ακόμη και τις θεωρίες του Τζον Λοκ για το δικαίωμα βίαιης αντίστασης στην εξουσία (Δοκίμια περί διακυβερνήσεως). Θεωρούν κατά βάθος ότι ο κόσμος στους δρόμους είναι δικά τους παιδιά.
Η κυβέρνηση πιστεύει ότι στους δρόμους κατεβαίνει η δεξιά. Αλλά και η αντιπολίτευση το ίδιο πιστεύει (κατά το γνωστό ανέκδοτο με το άσπρο και το μαύρο πρόβατο).
Στην πραγματικότητα κανένας τους δεν έχει καταλάβει (για την ακρίβεια όλοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν) ότι τα επεισόδια που έρχονται είναι έκφραση της φιμωμένης φωνής του δημοψηφίσματος – ενός λαού δηλαδή που ζήτησε τερματισμό των μνημονίων αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα επιφέρει μια τέτοια απόφαση. Και αυτή η απόφαση ήταν ταξική.
Οι άνθρωποι που θα κατεβαίνουν στους δρόμους το επόμενο διάστημα δεν είναι αριστεροί ή δεξιοί (όχι γιατί δεν υπάρχει πλέον ο διαχωρισμός) αλλά γιατί ούτε η λαϊκή δεξιά ούτε η αριστερά δεν είναι σε θέση να εμπνεύσουν και να οργανώσουν την οργή.
Επαναστάσεις, εξεγέρσεις και κινητοποιήσεις σε συνθήκες θερμοκηπίου δεν υπάρχουν. Στα γεγονότα που με βεβαιότητα έρχονται θα υπάρχουν τα πάντα: από λούμπεν παρακρατικά στοιχεία μέχρι αναρχικούς, από κομμωτές μέχρι αγρότες και από αρχαιολόγους μέχρι γεωλόγους.
Ενώ όμως σήμερα είναι αστείο να μιλάμε για σκοτεινούς υποκινητές, εάν η αριστερά δεν καταφέρει να εμπνεύσει αυτή την οργή ο δρόμος για την άκρα δεξιά θα είναι δικαιωματικά ορθάνοιχτος. Εάν τα εναπομείναντα τμήματα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσουν, έστω και καλοπροαίρετα, να αποκαλούν «Αριστερά» το νεο-αντιδραστικό συνονθύλευμα των σταθάκηδων, των δραγασάκηδων και των σαγιάδων εάν δηλαδή συνεχίσουν να ταυτίζουν το ίδιο το μνημόνιο με την Αριστερά οι ημέρες που έρχονται θα είναι πιο σκοτεινές από ποτέ.
Ας κατέβουν τουλάχιστον για λίγο στο δρόμο να θυμηθούν – όπως οι ίδιοι μας έμαθαν – ότι εκεί γεννιούνται οι συνειδήσεις.