Η αναρχική συλλογικότητα ΟΚΤΑΝΑ για την τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ στις 20
Μάρτη του ’19:
Στις 20 Μαρτίου 2019 θα πραγματοποιηθεί στην Ιερουσαλήμ η έκτη τριμερής σύνοδος των αρχηγών των κρατών Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Η πρώτη αντίστοιχη σύνοδος έγινε στις 28 Ιανουαρίου 2016 στη Λευκωσία και έκτοτε ξεκίνησε μια στενότερη συνεργασία σε μια σειρά από τομείς, όπως είναι η ενέργεια, ο τουρισμός, η έρευνα και τεχνολογία, το περιβάλλον, η διαχείριση υδάτων, η καινοτομία, η κυβερνοασφάλεια, η τρομοκρατία και η μετανάστευση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη σύνοδος αρχικά θα γινόταν στο Ηράκλειο Κρήτης, όμως το σχέδιο άλλαξε εξαιτίας της επιθυμίας του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ να παραστεί κι αυτός. Καθ’ όλη τη διάρκεια των πέντε προηγούμενων συνόδων, ιδιαίτερα κεντρικό ρόλο κατείχε το ζήτημα της ενέργειας, που αφορούσε κυρίως δύο πρότζεκτ: τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed και το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Euroasia Interconnector. Η ερχόμενη σύνοδος στην Ιερουσαλήμ λοιπόν, θα έχει ως κύριο θέμα τον αγωγό EastMed, ο οποίος θα μεταφέρει κοιτάσματα από τη νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη, μέσω της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ενημερωτικά, ο αγωγός αυτός θα κοστίσει συνολικά 6–7 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με τις μελέτες η δυναμικότητα του είναι 10 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, με δυνατότητα να ανέλθει στα 16 δισ. κυβικά μέτρα. Στα ανοικτά του Ισραήλ έχουν ανακαλυφθεί κοιτάσματα 900 δισ. κυβικών μέτρων προερχόμενα κυρίως από τρία κοιτάσματα, με το κυπριακό κοίτασμα Αφροδίτη να έχει άλλα τουλάχιστον 128 δισ. κυβικά μέτρα.
Υπολογίζεται μάλιστα ότι το Ισραήλ θα είναι σε θέση να εξάγει μέσα στα χρόνια 400 ως 500 δισ. κυβικά μέτρα, κάτι που σημαίνει ότι τελικά θα εισπράξει πολλαπλάσια οφέλη από την επένδυση αυτή. Εννοείται ότι τα χρήματα από την πώληση του φυσικού αερίου, δεν θα καταλήξουν στα χέρια της κοινωνικής βάσης των χωρών που εμπλέκονται στον EastMed, αλλά στους ιδιοκτήτες μεγάλων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα, με Γαλλικές πολυεθνικές ήδη να έχουν πάρει θέση.
Γιατί όμως μας ενδιαφέρει ο αγωγός EastMed; Το αρχικό πλάνο, ήταν ο αγωγός να περνάει μέσα από τα εδάφη της Τουρκίας κι έτσι να καταλήγει στην Ευρώπη, αλλά λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ όπως και με το υπόλοιπο ευρωατλαντικό μπλοκ, αποφασίστηκε πως θα είναι “ασφαλέστερη” η επιλογή της υποθαλάσσιας διέλευσης μέσω Κύπρου-Ελλάδας, ακόμη κι αν αυτή είναι πιο ακριβή. Τη στιγμή που η Τουρκία φλερτάρει έντονα με τη Ρωσία και το Ιράν, η συμφωνία για τον EastMed, έρχεται να επισφραγίσει το ρόλο του ελληνικού κράτους ως το νέο κύριο πυλώνα εξυπηρέτησης των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή.
Ισραήλ: ένα κράτος-δολοφόνος
Την κυρίαρχη θέση στη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, βάσει δυναμικής και συσχετισμών, την κατέχει το Ισραήλ. Ας δούμε λοιπόν ποιόν έχει επιλέξει το ελληνικό κράτος ως τον κύριο σύμμαχό του στην ευρύτερη περιοχή μας. Το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1948 στην περιοχή της Παλαιστίνης, με σκοπό τη δημιουργία μιας εθνικής εστίας για τους απανταχού Εβραίους. Οι Άραβες που ήδη κατοικούσαν στα εδάφη αυτά, δεν δέχθηκαν το διαμελισμό του κράτους τους, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει αραβοϊσραηλινή σύγκρουση που κατέληξε με νίκη του Ισραήλ και εκτοπισμό 700.000 Παλαιστίνιων σε σύνολο 1.300.000. Έπειτα και από τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967, το Ισραήλ τριπλασίασε τα εδάφη του και εδραιώθηκε ως η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι από το ’67 μέχρι σήμερα, στις κατεχόμενες περιοχές της Δυτικής Όχθης, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, έχουν φυλακιστεί 95.000 ανήλικοι από το κράτος του Ισραήλ και κάθε χρόνο οδηγούνται στη φυλακή άλλοι τουλάχιστον 700. Παράλληλα, από το 2007 κι έπειτα το Ισραήλ κρατά αποκλεισμένο ένα κομμάτι γης, μεγέθους αντίστοιχου της Λευκάδας, τη Λωρίδα της Γάζας. Εκεί, παρά το μικρό μέγεθος, στοιβάζονται σχεδόν δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, στους οποίους μάλιστα δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν προς άλλα μέρη.
Η περιοχή φυσικά αποτέλεσε και αποτελεί πεδίο συγκρούσεων ανάμεσα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς, όπου οι πρώτοι αντιστέκονται με διάφορες μορφές στον αποκλεισμό τους, για να εισπράξουν τελικά πολλαπλάσια βία.
Από τις 30 Μαρτίου του 2018 ξεκίνησε μια σειρά διαδηλώσεων στη Λωρίδα της Γάζας διεκδικώντας την άρση του αποκλεισμού και το δικαίωμά τους να επιστέψουν στα σπίτια τους, από τα οποία εκδιώχθηκαν με τον πόλεμο του 1948. Μόνο τους εννιά πρώτους μήνες των διαδηλώσεων αυτών, το Ισραήλ σκότωσε πάνω από 250 Παλαιστίνιους (εκ των οποίων τα 45 ήταν παιδιά) και τραυμάτισε πάνω από 25.000 (εκ των οποίων 4.500 παιδιά).
Αντίστοιχα, μόνο μέσα στο 2018, το Ισραήλ καταδικάστηκε είκοσι-μία φορές από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, ενώ όλα τα υπόλοιπα κράτη καταδικάστηκαν μία ή καμία φορά. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο στρατός του Ισραήλ προσπαθεί να φτιάξει την εικόνα του και να εμφανιστεί προοδευτικός, προβάλλοντας υπερβολικά τη vegan ιδιότητα του αρχηγού του ή την αποδοχή που υπάρχει στους κόλπους του για τα LGBT άτομα.
Φυσικά, θα ήταν αστείο να ισχυριστεί κανείς πως το ισραηλινό κράτος είναι προοδευτικό ή ότι πραγματικά σέβεται τις μειονότητες. Για παράδειγμα, μέσα στο προηγούμενο έτος, οι αρχές ενημέρωσαν τους περίπου 40.000 Αφρικανούς μετανάστες που είχαν εισέλθει χωρίς άδεια στην επικράτεια του πως πρέπει να αποχωρήσουν οικιοθελώς, ειδάλλως θα φυλακιστούν. Υπήρξε μάλιστα και επίσημη αιτιολόγηση, δια στόματος του πρωθυπουργού Νετανιάχου, που ανέφερε ότι κινδυνεύει να αλλοιωθεί ο εβραϊκός χαρακτήρας του κράτους. Ακόμη, πάρα πολλοί είναι οι αντιρρησίες συνείδησης που καταλήγουν στη φυλακή για μικρά χρονικά διαστήματα, τα οποία όμως είναι συνεχώς επαναλαμβανόμενα και εν τέλει κρατάνε χρόνια, αφού μόλις αποφυλακίζονται ξανακαταδικάζονται για το ίδιο ακριβώς αδίκημα.
Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο βέβαια δεν φαίνεται να παρασύρεται από “συναισθηματισμούς” για τα εγκλήματα του Ισραήλ. Αντίθετα, κάνει ακόμη πιο στενή τη συνεργασία του, όπου πέρα από όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και συζητούνται στις διάφορες τριμερείς, η κατασκευαστική εταιρεία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ μαζί με την ΣΤΑΣΥ ΑΕ θα αναλάβουν την κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση του τραμ στην Ιερουσαλήμ. Το τραμ αυτό περνάει μέσα από Παλαιστινιακές περιοχές οι οποίες έχουν καταληφθεί και προσαρτηθεί στο Ισραήλ, διώχνοντας για μία ακόμη φορά τους Παλαιστίνιους από τα εδάφη τους. Ακόμη, το τελευταίο διάστημα υπάρχουν πληροφορίες για την τοποθέτηση ενός ραντάρ μεγάλου βεληνεκούς στην Ανατολική Κρήτη. Το “Long Horizon” θα κατασκευαστεί και θα χρησιμοποιείται τόσο από το ελληνικό όσο και από το ισραηλινό κράτος και θα εποπτεύει όλη την Ανατολική Μεσόγειο.
Ελληνικό κράτος: Το καλύτερο παιδί του ευρωατλαντισμού
Στην τριμερή σύνοδο της 20ης Μαρτίου στην Ιερουσαλήμ, πέρα από τους αρχηγούς των κρατών Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, θα παραβρεθεί και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο. Παρ’ όλο που το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ανήκει σε μια κατηγορία κρατών που χαρακτηρίζονται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ ως “μείζων εξω-ΝΑΤΟϊκός σύμμαχος”, μαζί με άλλες δεκαπέντε χώρες, όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία και το Πακιστάν. Η αμερικανική παρουσία στην σύνοδο, έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά από πράξεις που δηλώνουν την στενή συνεργασία του ελληνικού κράτους με εκείνο των ΗΠΑ και την ταύτισή του με τους νατοϊκούς/ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Πιο πρόσφατα: αλλεπάλληλες συναντήσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων (Υπουργοί Εξωτερικών, Υπουργοί Άμυνας, αρχηγοί του στρατού κ.α.), έντονη συζήτηση για μεταφορά πυρηνικών όπλων στον Άραξο, παρουσία των ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα στη ΔΕΘ το Σεπτέμβρη του ’18, συνεχείς δηλώσεις για την αδελφική σχέση Ελλάδας-ΗΠΑ και τη σημασία του ελληνικού κράτους για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.
Ενδεικτικά: “Η Ελλάδα υπήρξε κρίσιμος σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών και τώρα είναι περισσότερο από ποτέ. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να δούμε ότι η Ελλάδα θα αναδειχθεί για άλλη μια φορά ως ηγέτης – ένας πυλώνας περιφερειακής σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο” (Τζέφρυ Πάιατ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα). “Τόνισα ότι, σε αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα, εφαρμόζοντας Αμυντική Διπλωματία, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προώθηση συνεργειών και δρα ως δίαυλος μεταξύ χωρών στα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και τον Κόλπο” (Ευάγγελος Αποστολάκης, Υπουργός Εθνικής Άμυνας). “Είστε ένας από τους πολύ σημαντικούς συμμάχους στο ΝΑΤΟ, είστε η ελίτ μέσα στη συμμαχία, καθότι δαπανάτε το 2% του προϋπολογισμού σας για τις ανάγκες της” (Μάντλιν Μουν, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ).
Το ΝΑΤΟ, είναι μια στρατιωτική συμμαχία η οποία δημιουργεί συνεχώς πολέμους, διεκδικώντας την στρατιωτική, οικονομική και πολιτισμική της επέκταση σε όλο και περισσότερες περιοχές του πλανήτη. Η αυξημένη εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του, συνεπάγεται και την αυξημένη πιθανότητα εμπλοκής της σε πολεμικές συρράξεις. Είτε, από τη μία, με τη φιλοξενία στρατιωτικών βάσεων στις οποίες γίνονται εκπαιδεύσεις, ασκήσεις, ανεφοδιασμοί, ενώ μάλιστα δεν λείπουν και τα αεροσκάφη ή πλοία που ξεκινούν από τις βάσεις αυτές για να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές επεμβάσεις. Είτε, από την αντίστροφη, με το να γίνεται η ίδια η Ελλάδα στόχος, παραχωρώντας εδάφη και πολλαπλές διευκολύνσεις σε χώρες που μόνο φιλειρηνικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Για τη δόμηση ενός αντιπολεμικού κινήματος
Αντιλαμβανόμαστε ότι, για το ελληνικό κράτος, όσο πιο αναβαθμισμένες είναι οι σχέσεις του με κράτη-δολοφόνους όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, τόσο περισσότερες ευθύνες έχει για τις καταστροφές και το θάνατο που τα κράτη αυτά προκαλούν. Αντίστοιχα αυξάνονται και οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται ο λαός και η εργατική τάξη της χώρας, εξαιτίας των απαντήσεων που ενδεχομένως θα δώσουν τα υπόλοιπα στρατιωτικά μπλοκ. Φυσικά, δεν σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος -όπως και κάθε κράτος- έχει “ανάγκη” τις διεθνείς συμμαχίες για να εμπλακεί σε διακρατικούς ανταγωνισμούς, απλώς οι τελευταίες κάνουν την εμπλοκή του ακόμη βαθύτερη.
Από τη μεριά μας οφείλουμε να αντιτάξουμε ένα οργανωμένο και μαχητικό αντιπολεμικό κίνημα, που θα σταθεί εμπόδιο σε κάθε ενδεχόμενο πολέμου.
Να κάνουμε σαφές ότι δεν θα συμπορευτούμε με τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς καμίας αστικής τάξης. Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε τα ταξικά μας συμφέροντα, τις οργανώσεις της τάξης μας, τις δομές, τις κοινότητες αγώνα και τους ανθρώπους μας απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση.
Στόχος μας πρέπει να είναι η ισότιμη και ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών, η παρεμπόδιση οποιασδήποτε ιμπεριαλιστικής επέμβασης, ο κοινός διεθνιστικός αγώνας της τάξης μας απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΕ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ