Η Μέση Ανατολή της εποχής μας, είναι, ίσως, η τελευταία περιοχή του πλανήτη, στην οποία η κυρίαρχη δυτική ιδεολογία, θα αναζητούσε ποτέ τη ριζοσπαστική πολιτική σκέψη, πόσο μάλλον, να την δει να μεταφράζεται και σε δράση.
Του Gareth Watkins / Αναδημοσίευση – Μετάφραση από το CVLTNation
Η εικόνα που έχουμε για την περιοχή, συντίθεται από δικτατορίες, στρατιωτικά πραξικοπήματα και θεοκρατίες. Χτισμένη πάνω στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αποτελείται από κούφια κράτη όπως το Αφγανιστάν και -όλο και περισσότερο- κράτη όπως το Πακιστάν, όπου οτιδήποτε έξω από την πρωτεύουσα, μοιάζει με το Mad Max. Αλλά δεν βρίσκεστε στα κατεστημένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αυτή τη στιγμή, σωστά;
Κατά μήκος των συνόρων της Συρίας, με την Τουρκία και το Βόρειο Ιράκ, βρίσκεται μια -κυρίως- κουρδική περιοχή, με πληθυσμό 4.600.000, στην οποία λαμβάνει χώρα ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα. Συμβαίνει κυριολεκτικά μέσα σε διασταυρούμενα πυρά μεταξύ της δικτατορίας της Συρίας, της μαζικής παραφροσύνης των ισλαμιστών του ISIS και την διαχρονική εχθρότητα της Τουρκίας, προς την ιδέα της κουρδικής αυτονομίας, ενώ κάπου στο βάθος αχνοφαίνονται το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ. Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και το Εθνικό Συμβούλιο των Κούρδων (ΧΕΝ), ίδρυσαν στην περιοχή της Rojava, μια κοινωνία που αναμιγνύει δημιουργικά τον άγριο φιλελευθερισμό (τα όπλα είναι παντού και δεν υπάρχουν φόροι – κανένας) με την αναρχική σκέψη του Occupy και μια υγιή δόση φεμινισμού. Στα καντόνια της Rojava, υπάρχει μια μικρή κεντρική κυβέρνηση, η οποία λειτουργεί με απόλυτη ποσόστωση του 40% των αντιπροσώπων να είναι υπέρ των γυναικών, όμως το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς, γίνεται σε τοπικό επίπεδο, ημέρα την ημέρα, δρόμο το δρόμο και από χωριό σε χωριό.
Ο επικεφαλής αρχιτέκτονας της ιδέας της Δημοκρατικής συνομοσπονδίας, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, εξηγεί ότι «Οικολογία και φεμινισμός είναι κεντρικοί πυλώνες» του συστήματος και αιχμές του δόρατος, κάτι που στη Δυτική σκέψη συναντάται μόνο στο περιθώριο της πολιτικής. Στη Rojava, οι άνδρες που κακοποιούν τις γυναίκες τους, αντιμετωπίζουν καθολικό εξοστρακισμό από την κοινότητα και η ζωή τους καθίσταται αδύνατη σε ένα περιβάλλον το οποίο διακρίνεται ιδιαίτερα για την κοινωνικότητα του και την αλληλοσύνδεση μεταξύ των μελών του. Αντί για την ύπαρξη αστυνομικής δύναμης και φυλακών, λειτουργούν «επιτροπές ειρήνης» σε κάθε δήμο. Δουλειά τους είναι να εκτονώνουν τους κύκλους των ενδο-οικογενειακών δολοφονιών αντεκδίκησης, επιδιώκοντας συναινετικές συμφωνίες μεταξύ των αντίδικων πλευρών – και λειτουργεί.
Το μόνο μέρος του πειράματος της Rojava που έχει ελκύσει τη διεθνή προσοχή είναι οι παραστρατιωτικές μονάδες του YPJ, που αποτελούνται αποκλειστικά από γυναίκες. Έχουν αγωνιστεί και κερδίσει, μάχες τόσο κατά ISIS, όσο και κατά του συριακού στρατού. Το NBC, ο Guardian, ακόμη και το Marie Claire, έχουν καλύψει όλα τα κατορθώματα του YPJ, χωρίς να αναφερθούν ούτε καν επιγραμματικά στην ιδεολογία, που βρίσκεται πίσω από αυτά τα κατορθώματα. Ήταν οι κοπέλες του YPJ, μαζί με τους άνδρες συναδέλφους τους, του YPG, που διέσωσαν τις χιλιάδες των Yazidis, που παρέμεναν εγκλωβισμένοι και περικυκλωμένοι από τους ισλαμιστές του ISIS, στο όρος Sinjar, στο βόρειο Ιράκ. Η κοινότητα των Γιεζίντι είχε την ατυχία να βρίσκεται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στις περιοχές που ελέγχει το ISIS. Αποτελούσε, δε, για αυτούς τους ισλαμιστές, μια μισητή μειοψηφία, μέσα στον ισλαμικό κόσμο εδώ και χίλια χρόνια, η οποία κατηγορείται για «λατρεία του διαβόλου». Την ώρα που οι ΗΠΑ έριχναν προμήθειες από αέρος στους εγκλωβισμένους, ήταν οι ομάδες των Σύριων πολεμιστών, που έσπαγαν τις γραμμές του ISIS και έσωζαν δεκάδες χιλιάδες ζωές.
Ακόμη, υπερασπίστηκαν με επιτυχία την πόλη του Kobani, όταν το ISIS ξεκίνησε ολομέτωπη επίθεση κατά της μικρής πόλης των σαράντα πέντε χιλιάδων κατοίκων, χρησιμοποιώντας τανκς, πυραύλους, ακόμη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Παρά τις σοβαρές απώλειες, η πόλη παραμένει ελεύθερη, αν και τα γύρω χωριά εξακολουθούν να αμφισβητούνται.
Η YPJ / G και το Κίνημα Δημοκρατικής Κοινωνίας δεν είναι φυσικά τέλειοι σε όλα: έχουν κατηγορηθεί για τη χρήση παιδιών-στρατιωτών (κορίτσια από την ηλικία των δώδεκα χρησιμοποιούνται ως μάγειρες και καθαριστές για τις YPJ και υποβάλλονται σε κάποια βασική εκπαίδευση μάχης, αν και δεν ρίχνονται στη μάχη) και είναι για πάντα στιγματισμένοι από την ένωσή τους με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), το οποίο, υπό την ηγεσία του Αμπντουλάχ Οτσαλάν χαρακτηρίστηκε τρομοκρατική οργάνωση από τα περισσότερα κράτη ανά τον κόσμο. Το πρώην μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα έχει ακόμη κατηγορηθεί για σκοτεινές διασυνδέσεις με το εμπόριο ναρκωτικών και τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες.
Ωστόσο, παρ ‘όλα τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν, οι άνθρωποι της Rojava αποτελούν, αυτή τη στιγμή, το μόνο κίνημα μεγάλης κλίμακας σε ολόκληρο τον πλανήτη, το οποίο εφαρμόζει πραγματικά μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στο κράτος και τον καπιταλισμό.
Όπως οι ισπανικές αναρχικές ομοσπονδίες και οι Ζαπατίστας του Μεξικού πριν από αυτούς, οι άνθρωποι της Rojava έχουν επιλέξει να κάνει το αδύνατο: να δημιουργήσουν μια νέα κοινωνία, τη στιγμή μάλιστα που αγωνίζονται σαν μία από τις μικρότερες δυνάμεις σε αυτό τον περιφερειακό πόλεμο, ισορροπώντας πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα μπορέσουν να το φτάσουν μακριά.
Μετάφραση-επιμέλεια: Ματθαίος Τσιμιτάκης