Πολιτική είναι το ενδιαφέρον για τις επόμενες γενιές, όχι για τις επόμενες εκλογές. Δεν ξέρω αν αυτό είναι μια αριστερή αντίληψη, σίγουρα όμως εκπροσωπεί μια αριστερή ευθύνη. Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι ένα ιδεολογικό καθήκον, είναι η ανάγκη να αποκατασταθεί στη χώρα η Δικαιοσύνη, η Ισονομία, η Δημοκρατία η ίδια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια ένα ελληνικό φαινόμενο, που αντιμάχεται την αδικία που εκπορεύεται από τα υπόγεια της διαπλοκής, αλλά ένα ευρωπαϊκό παράδειγμα. Την ελληνική κυβέρνηση βαραίνει η ευθύνη να λειτουργήσει ως παράδειγμα για την απελευθέρωση της Ευρώπης από τη λιτότητα, τον οικονομικό μερκελικό προτεσταντισμό και τον κοινωνικό πρωτογονισμό του νεοφιλελευθερισμού. Να αποκαταστήσει τους ανθρώπους και όχι τους αριθμούς. Τις αξίες και όχι το χρήμα. Να αντικαταστήσει το φόβο και τη χειραγώγηση με ελπίδα.
Η δημοσιογραφική ομάδα του Hot Doc στάθηκε σοβαρός παράγοντας για να πέσει η κυβέρνηση της δουλοπρέπειας. Δεν το κάναμε από πολιτικό καθήκον και προτίμηση. Ήταν η απόφασή μας να κάνουμε τη δουλειά μας, δηλαδή να καταδείξουμε όλο το πλέγμα της διαφθοράς και της διαπλοκής, που πλουτίζοντας κατασκεύαζε φτωχούς και δούλους. Ανενημέρωτους και υποτακτικούς. Ενοχοποιημένους και παραδομένους. Και βέβαια φτωχούς.
Η μάχη μας αυτή κατά της διαφθοράς, δηλαδή η αυτονόητη άσκηση του δημοσιογραφικού μας καθήκοντος (αρκετές φορές με βαρύ κόστος και διώξεις), είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα και το δικαίωμα να λέμε πως γνωρίζουμε ποια είναι αυτά που πρέπει άμεσα να αλλάξουν.
Γνωρίζω πως υπάρχουν πολλά στελέχη της Αριστεράς, που θεωρούν ότι η μάχη κατά της διαφθοράς είναι κάτι σαν τη μάχη των καλών αριστερών ιδεών απέναντι στις κακές, η οποία θα δημιουργήσει τον αυτοματισμό της κατάργησης της διαφθοράς. Το αντιλαμβάνονται ως την παραγωγή πολιτικής σκέψης που εκ των πραγμάτων θα απομονώσει τις κακές πολιτικές. Ας με συγχωρήσουν αυτοί οι φίλοι, αλλά μοιάζουν με τους οπαδούς της «θετικής ενέργειας», που προσδοκούν έναν καλύτερο κόσμο κάνοντας καλές σκέψεις. Η διαφθορά και η διαπλοκή, όμως, δεν είναι θεωρητική σύλληψη για να αντιμετωπιστεί με ένα άλλο ιδεολογικό σχήμα. Είναι ένας βόθρος που βρωμάει και που πρέπει να καθαριστεί.
Έχοντας βάλει λοιπόν αρκετές φορές τα χέρια σε αυτόν το βόθρο, θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις, για το πώς μπορεί να αποκατασταθεί η ελληνική κοινωνία. Δίπλα στις μεγάλες προσπάθειες, που αφορούν τη μεγάλη εικόνα, δηλαδή την οικονομία και την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, πρέπει να γίνει η θεσμική και δημοκρατική αποκατάσταση της Ελλάδας. Μια υγιής και προστατευμένη θεσμικά κοινωνία, μπορεί να είναι μια υπεύθυνη κοινωνία, δηλαδή ο σύμμαχος μιας κυβέρνησης άλλου τύπου. Σε αυτές τις ανατροπές που έχει ανάγκη άμεσα η χώρα θα ήθελα να σταθώ.
Δικαιοσύνη
Ως σήμερα, η Δικαιοσύνη παρουσιάζεται προς τα έξω ως ανεξάρτητη και θεσμική. Το μύθο αυτό τον προάγουν οι πολιτικές δυνάμεις της διαφθοράς, οι οποίες ευνοούνται από τη Δικαιοσύνη που υπάρχει. Η Δικαιοσύνη και κυρίως οι ανώτεροι βαθμοί της είναι εργαλεία της διαπλοκής. Δεν τη διακρίνει καμία τυφλότητα, αντιθέτως, κλείνει με νόημα το μάτι στη διαπλοκή. Οι μεγάλες δικογραφίες, οι οποίες αφορούν τραπεζίτες, μένουν στα εισαγγελικά συρτάρια. Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου έχει καταγγελθεί δημόσια για παρεμβάσεις, αλλά κανένας δεν ερεύνησε έστω περιφερειακά όσα καταγγέλθηκαν. Υπάρχει ένα θεσμικό κενό, που αφορά την αδυναμία ελέγχου του Αρείου Πάγου από κάποιο άλλο όργανο. Δηλαδή, ακόμη και αν αποδειχθεί πως η Εισαγγελία είναι διεφθαρμένη, όχι μόνο δεν θα υπάρξει ποινικός έλεγχος, αλλά μπορεί να παραμείνει στη θέση της, στο όνομα της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.
Ακόμη και μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς ερευνώνται, όχι στο όνομα της Δικαιοσύνης, αλλά για λόγους που σχετίζονται με αντικρουόμενα συμφέροντα στο εσωτερικό του συστήματος διαφθοράς.Μεγάλες υποθέσεις, που αφορούν το παραδικαστικό, δεν προχωρούν, γιατί θα αποκαλύψουν τον τρόπο λειτουργίας των πραγματικών ηγεμόνων του συστήματος «μη Δικαιοσύνης».
Η λεγόμενη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι ένα μαυσωλείο, το οποίο η κοινωνία καλείται να προσκυνά αντί να ερευνά. Η κυβέρνηση πρέπει να αποκαταστήσει το ρόλο της Δικαιοσύνης και να απελευθερώσει τις έντιμες δυνάμεις στο εσωτερικό της, οι οποίες σήμερα στέκονται με φόβο ή με βεβαιότητα αναποτελεσματικότητας για τις ίδιες απέναντι στη σέχτα που διοικεί εξωθεσμικά τη Δικαιοσύνη.
Η κυβέρνηση, αντί να απολογείται σε ένα ψευδοσχήμα ανεξαρτησίας, πρέπει να εξασφαλίσει με παρέμβαση την πραγματική ανεξαρτησία. Δηλαδή να καταδείξει τη διαφθορά στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης, να κατονομάσει τους φορείς της, να ανακοινώσει τις προκλητικές λειτουργίες, ώστε να αφήσει εκτεθειμένους και απροστάτευτους τους προστάτες της διαπλοκής. Στη συνέχεια, να αφήσει τη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει ελεύθερα, κάνοντας σαφή διαχωρισμό μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.
Στη Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει αυτοκάθαρση. Είναι ένας ακόμη μύθος διαιώνισης της διαφθοράς. Ένα κόλπο, στο οποίο η δημοκρατία και οι αρχές της χρησιμοποιούνται για να καλύψουν την έλλειψη αρχών και δημοκρατίας.
Η νέα κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει τις συνθήκες για να ξανανοίξουν μεγάλες υποθέσεις, παραδίδοντας στη Δικαιοσύνη στοιχεία που υπάρχουν στα υπουργεία και τη Διοίκηση.
Τιμωρία
Στη Δημοκρατία η τιμωρία δεν είναι ρεβανσισμός, αλλά αποκατάσταση της ισονομίας. Το πολιτικό σύστημα καταφέρνει να αυτοαμνηστεύεται και να μην τιμωρείται, είτε με νόμους είτε με χρήση της Δικαιοσύνης. Πρέπει η κυβέρνησή σας να αποκαταστήσει την αδικία, η οποία είναι ορατή στην κοινωνία. Όσοι έφαγαν δημόσιο χρήμα, χρησιμοποίησαν την εξουσία που τους εμπιστεύτηκαν οι πολίτες, στράφηκαν εναντίον της κοινωνίας, πρέπει να τιμωρηθούν. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η σχέση της κοινωνίας με την πολιτική. Πρέπει το υπουργείο Δικαιοσύνης να εντοπίσει τις υποθέσεις κρυπτοαμνηστίας, δηλαδή της συγκαλυμένης αμνηστίας, που δόθηκε σε πολιτικούς και διοικητικούς παράγοντες μέσα από νόμους. Τέτοιοι είναι οι νόμοι για αμνήστευση των μελών του ΤΑΙΠΕΔ, των τραπεζών και άλλων οργανισμών ή οι νόμοι Αθανασίου, που αμνηστεύουν τους καταχραστές του Δημοσίου. Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης δεν αποτελεί πολιτική παρέμβαση.Ήδη δικαστήρια έχουν αποφασίσει, χωρίς να είναι γνωστό,πως τέτοιες υποθέσεις κρυπτοαμνηστίας είναι αντισυνταγματικές και προχωρούν κανονικά τις διώξεις. Είναι σημαντικό, το υπουργείο να πάρει σαφή θέση και να απελευθερώσει δικαστικούς και εισαγγελείς, οι οποίοι πιθανόν σήμερα να φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους ή θεωρούν πως δεν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα, αφού οι πολιτικοί τα κουκουλώνουν.
Μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο πρέπει να κινηθούν οι διαδικασίες Εξεταστικών Επιτροπών, όχι μόνο για να τιμωρηθούν όσοι οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, αλλά, κυρίως, για να μάθει ο κόσμος.
Μια τέτοια διαδικασία θα φέρει στην επιφάνεια τι πραγματικά έγινε και από ποιους. Ο νόμος Βενιζέλου περί μη ευθύνης υπουργού είναι απαγορευτικός στο να κινηθούν διαδικασίες διώξεων, όπως θα συνέβαινε με κάθε άλλο πολίτη. Ωστόσο, πολλά από τα εγκλήματα τα οποία έχουν γίνει από υπουργούς είναι εγκλήματα αναφορικά με το πολίτευμα και δεν παραγράφονται. Η απόφαση, δηλαδή, να εκχωρηθούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε τρίτους ή με δόλο να αφαιρεθεί η οικονομική της κυριαρχία (μνημόνια, νόμος για ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, κούρεμα κλπ.) δεν είναι απλή παράβαση καθήκοντος, η οποία έχει παραγραφεί, αλλά διαρκές έγκλημα. Όσοι πήραν αυτές τις αποφάσεις πρέπει να απολογηθούν, με αντίπαλο πλέον τα έγγραφα και τα ντοκουμέντα που είναι στη διάθεση των νέων υπουργών.
Πρέπει επίσης να αποκαταστήσετε τη βουλευτική ασυλία ως διαδικασία προστασίας της πολιτικής δράσης του βουλευτή, και όχι ατιμωρησίας του βουλευτή. Είναι αδιανόητο η Βουλή να αποφασίζει πως η υπόθεση χρηματισμού του Γιάννη Μιχελάκη είναι στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων του. Τέτοιες υποθέσεις υπάρχουν πολλές. Μία ακόμη από αυτές είναι η υπόθεση άσκησης δίωξης εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου, μετά από δική μου μηνυτήρια αναφορά, γιατί κράτησε τη λίστα Λαγκάρντ, ένα δημόσιο έγγραφο δηλαδή, στην κατοχή του όταν έφυγε από το υπουργείο. Την περίοδο αυτή ο Βενιζέλος δεν ήταν υπουργός, αλλά απλώς βουλευτής. Η Δικαιοσύνη δεν θεώρησε πως πρέπει να ασκηθεί αυταπάγγελα δίωξη, αναγκάστηκε όμως να κινηθεί με δική μου νομική παρέμβαση. Θα δικαστεί λοιπόν ο Βενιζέλος για κάτι που θα δικαζόταν ο κάθε έλληνας ή θα υπάρξει γνωμοδότηση για «άσκηση καθηκόντων του»;
Εν ολίγοις, η τιμωρία είναι κάθαρση,αποκατάσταση της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα σεβασμός στη λαϊκή θέληση, που την απαιτεί. Αν το κάνετε, αποτρέπετε το νέο πολιτικό σύστημα να ακολουθήσει στο μέλλον παλιές μεθόδους, ξέροντας πως υπάρχει τιμωρία.
Ανεξάρτητα Μέσα Ενημέρωσης
Τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα είναι ο τρίτος πυλώνας της διαφθοράς και της διαπλοκής. Οι άλλοι δύο είναι η οικονομική ελίτ, που κάνει ό,τι θέλει, και η πολιτικοί της υπάλληλοι, που την ευνοούν οικονομικά και την καλύπτουν νομικά. Τα μέσα ενημέρωσης είναι ο συνέταιρος σε αυτό το σύστημα διαφθοράς. Χρέος της νέας κυβέρνησης είναι να σπάσει τη σχέση αυτή, δηλαδή το απόστημα στην ελληνική κοινωνία. Ταυτόχρονα να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας, πράγμα το οποίο δεν μπορούν να κάνουν δυστυχώς τα δημοσιογραφικά όργανα.
Τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν με τα λεφτά του Δημοσίου,δηλαδή με δάνεια και διαφημίσεις τραπεζών, τα οποία πληρώνουμε μέσω ανακεφαλαιοποίησης. Πρέπει να κληθούν να τα πληρώσουν τώρα ή να πουλήσουν τα Μέσα με βάση τους απλούς κανόνες της καπιταλιστικής αγοράς. Αν τα δάνεια γίνουν απαιτητά, είναι πολύ πιθανόν να τα πληρώσουν από το κρυμμένο προσωπικό τους χρήμα. Είναι σκανδαλώδες να έχουν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων, τα οποία δεν πληρώνουν, την ώρα που συλλαμβάνονται άνθρωποι για χρέη 1.000 ευρώ στο Δημόσιο.
Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων συγκροτημάτων Τύπου, πρέπει πληρώσουν τις δημόσιες συχνότητες που κατέχουν και χρησιμοποιούν δωρεάν. Επίσης τους φόρους που τους αναλογούν και τις υποχρεώσεις που έχουν. Ταυτόχρονα πρέπει να ρυθμιστεί ο τρόπος που θα λειτουργούν αυτά τα συγκροτήματα, σεβόμενα την ανάγκη ενημέρωσης,ψυχαγωγίας και μόρφωσης.
Απέναντι σε όποια μέτρα πάρετε, θα έχετε τον συναισθηματικό εκβιασμό των νταβατζήδων, πως θα αναγκαστούν να κλείσουν και να αφήσουν εργαζόμενους στο δρόμο. Είναι ένα ψευδοεπιχείρημα. Στη νέα κατάσταση που δημιουργείται στη χώρα, είναι αρκετοί αυτοί που θα θελήσουν να επενδύσουν σε υγιή μέσα ενημέρωσης.
Πρέπει νομικά να ρυθμιστεί η σχέση των μέσων ενημέρωσης με τη διαφήμιση. Η κατευθυνόμενη διαφήμιση, με ενδιάμεσους μάλιστα και μεσάζοντες, δημιουργεί εξαρτώμενα Μέσα. Η διαπλοκή έχει τη δυνατότητα να μετρά ακροαματικότητες, αναγνωσιμότητες και να ορίζει κατά περίπτωση σχετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, ώστε να κατευθύνει τη διαφήμιση στα συστημικά Μέσα. Αυτό περιλαμβάνει επίσης ενδιάμεσους και media shops, τα οποία δεν παράγουν ιδέες ή διαφήμιση, αλλά παίρνουν ποσοστά για να μοιράσουν διαφήμιση.
Φαντάζομαι πως για κάθε κυβέρνηση θα ήταν πρόκληση να διατηρήσει και να χρησιμοποιήσει προς όφελός της αυτό το σύστημα, αντί να το καταργήσει, αλλά πιστεύω πως δεν θα το κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Καταργήστε το σύστημα εκμαυλισμού των δημοσιογράφων. Τα χουντικά κατασκευάσματα της Γραμματείας Τύπου, μέσα από τα οποία η κάθε κυβέρνηση φρόντιζε να ελέγχει τη δημοσιογραφία, οφείλετε να τα καταργήσετε ή να τα αναδιαμορφώσετε. Αργόμισθοι της Γραμματείας Τύπου ή των γραφείων Τύπου υπουργείων και οργανισμών μετατρέπονταν σε παπαγαλάκια των κυβερνήσεων, σε Μέσα στα οποία δούλευαν. Νομοθετείστε την υποχρέωση κάθε δημοσιογράφου, ο οποίος δουλεύει σε κρατικό γραφείο Τύπου ή σε κυβερνητική θέση, να αποποιείται κάθε άλλη δημοσιογραφική λειτουργία. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν διευθυντές καναλιών, που υπηρετούν ταυτόχρονα στη Γραμματεία Τύπου. Αλήθεια, πότε προλαβαίνουν;
Οι εργαζόμενοι στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Τύπου να έχουν μία και μοναδική καλοπληρωμένη εργασία, αντί να συνθέτουν ένα δίκτυο κυβερνητικής διαπλοκής. Καλέστε την ΕΣΗΕΑ να πάρει θέση σε αυτά, για να αποκατασταθεί η λειτουργία της δημοσιογραφίας. Η χώρα χρειάζεται δημοσιογράφους και όχι παράγοντες. Η τέταρτη εξουσία πρέπει να σας ελέγχει για δικό σας καλό, κι όχι να σας λιβανίζει.
Δημιουργήστε μια ΕΡΤ με αξιοκρατία και αξιοπρέπεια, χωρίς κομματικές επετηρίδες. Η Αριστερά πρέπει να στηριχτεί στο πώς με το έργο της θα πείσει την κοινωνία και τους δημοσιογράφους, και όχι σε ένα αγοραίο και επιδοτούμενο υμνολόγιο.
Η κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει τους τυποκτόνους νόμους των αγωγών για δημοσιογράφους και τη νομική γελοιότητα (μοναδική στον κόσμο) που καθιστά τη συκοφαντική δυσφήμιση διά του Τύπου ποινικό αδίκημα και μάλιστα αυτόφωρο. Πρέπει επίσης να καταργηθούν πλευρές του νόμου περί προσωπικών δεδομένων, που χρησιμοποιούνται για τη στεγανοποίηση από πλευράς πληροφοριών του συστήματος διαπλοκής.
Το δημόσιο συμφέρον δεν είναι δυνατόν να καθίσταται νομικά υποδεέστερο των προσωπικών δεδομένων. Δεν αναφέρομαι στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, αλλά στα απλά δεδομένα. Δεν μπορεί, δηλαδή, η αποκάλυψη φοροφυγάδων της λίστας Λαγκάρντ να διώκεται, παρότι είναι αποδεδειγμένο το δημόσιο συμφέρον, επειδή από το νόμο έχει εξαιρεθεί η παλιά διατύπωση, που προέβλεπε πως όπου υπάρχει δημόσιο συμφέρον είναι πάνω από τα προσωπικά δεδομένα. Μια σειρά από νόμους, οι οποίοι πολλές φορές είναι αντίθετοι στο πνεύμα του Συντάγματος και τις Συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου, κρατούν σε ομηρία την ανεξάρτητη και αποκαλυπτική δημοσιογραφία.
Τράπεζες
Οι τράπεζες (και οι ελληνικές) ήταν αιτία της κρίσης στην Ευρώπη. Αφού δημιούργησαν φούσκες και ιπποδρομιακά στοιχηματικά τραπεζικά προϊόντα, έπεσαν έξω. Τα κράτη κλήθηκαν να καλύψουν τις ζημιές, για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες και μετέτρεψαν το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο. Στην Ελλάδα υπήρξε μία ακόμη ιδιομορφία. Τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης δεν κάλυψαν απλώς ρίσκα τραπεζών αλλά και ληστείες. Το σύνολο σχεδόν των τραπεζιτών έκλεψε χρήματα, δίνοντας δάνεια χωρίς αντίκρισμα σε επιχειρηματίες συνεταίρους, ή σε δικές τους κρυφές εταιρίες. Ο «κίνδυνος να καταρρεύσουν οι τράπεζες» έκρυψε όλη αυτή τη ληστεία στις γενικές ζημιές των τραπεζών. Τα εγκλήματα, αντί να τιμωρηθούν, χρηματοδοτήθηκαν με την ανακεφαλαιοποίηση.
Πολλά από αυτά τα εγκλήματα τα αποκαλύψαμε με συναδέλφους από το εξωτερικό και παραδώσαμε τα στοιχεία στη Δικαιοσύνη. Καμιά από τις δικογραφίες δεν προχώρησε, όχι γιατί δεν υπάρχουν αποδείξεις, αλλά γιατί κανένας δεν ακουμπά τραπεζίτες. Προχώρησαν, αντιθέτως, οι μηνύσεις των τραπεζιτών εναντίον μας.
Οι τράπεζες είναι οι χρηματοδότες της διαπλοκής, μέσα από κόκκινα δάνεια, διαφημίσεις, χρηματοδότηση των συστημικών ΜΜΕ. Το σύνολο των διαφημίσεων των τραπεζών δεν αναφέρονται σε κανένα τραπεζικό προϊόν. Δίνονται για να χρηματοδοτήσουν τη διαφθορά και τους φορείς της.
Στις τράπεζες, που λειτουργούν με δικά μας χρήματα, η διοίκηση ανήκει σε αυτούς που έριξαν έξω τις τράπεζες.
Είναι άμεση ανάγκη να προχωρήσει η έρευνα για τα εγκλήματα των τραπεζών και η εξασφάλιση της τραπεζικής ευστάθειας, μέσα από μια παραγωγική και επενδυτική λειτουργία υπό τον διακριτικό έλεγχο του κράτους. Να απομακρυνθούν οι διοικήσεις, που είχαν ρόλο την περίοδο που δημιουργήθηκαν τα ελλείματα των τραπεζών. Όχι γιατί το θέλει η αριστερή κυβέρνηση, αλλά γιατί είναι κακοί, κάκιστοι μάνατζερ. Να οδηγηθούν στη φυλακή όσοι τραπεζίτες αποδειχθεί πως έκλεψαν χρήματα άμεσα ή έμμεσα, μέσα από δανειοδοτήσεις παρένθετων προσώπων.
Κάθε άλλη διαδικασία θα διαιωνίζει τη συμπεριφορά των συνεχών εκβιασμών.Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο και στην Ευρώπη, πως το θέμα δεν είναι οι τραπεζίτες αλλά αυτοί οι κλέφτες τραπεζών.
Δημόσιο
Η νέα κυβέρνηση πρέπει να ορίσει ένα νέο ρόλο του Δημοσίου. Το Δημόσιο πρέπει να παρέχει κοινωνική λειτουργία εκτός από Διοίκηση. Πρέπει να εγκαταλειφθεί η στερεοτυπική αντίληψη ότι το Δημόσιο είναι αξιωματικά καλό, και να απαντηθεί το ερώτημα «τι Δημόσιο». Σε αυτό το ερώτημα, η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει: «αποτελεσματικό, αξιοκρατικό, γρήγορο, αξιόπιστο, κοινωνικό Δημόσιο».
Το Δημόσιο χρησιμοποιείται από το νεοφιλευθερισμό ως το κακό της ελληνικής κοινωνίας. Στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται το Δημόσιο, που δημιουργήθηκε από τους ίδιους. Της αναποτελεσματικότητας, της αναξιοκρατίας και του ρουσφετιού. Η αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί να υπαρασπίζεται αυτό το Δημόσιο, αλλά οφείλει να δημιουργήσει το νέο, αυτό που χρειάζεται μια σύγχρονη Ελλάδα.
Να ψηφιστεί νόμος, ώστε το Δημόσιο να μην έχει δικαίωμα να ζητήσει από τον πολίτη όσα το ίδιο κατέχει. Είναι μια πρόταση την οποία έχει διατυπώσει ο Γιάνης Βαρουφάκης. Να μην ζητά το Δημόσιο πιστοποιητικό το οποίο έχει μια άλλη υπηρεσία του Δημοσίου, ή έγγραφο που μπορεί να εξασφαλίσει το ίδιο ηλεκτρονικά.
Να απλοποιηθεί το νομικό πλαίσιο, που αφορά υπηρεσίες και απαιτήσεις του Δημοσίου. Είναι τραγικό, και ταυτόχρονα γελοίο, να υπάρχει νομολογία 22.000 σελίδων για να χτίσεις ένα σπίτι τεσσάρων τοίχων. Η πολυνομία και τα νομικά παράθυρα είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς. Όπως έλεγε ο Τάκιτος, όσο πιο διεφθαρμένη είναι μια χώρα τόσο πιο πολλούς νόμους νομοθετεί.
Έσοδα και ελεγκτικοί μηχανισμοί
Τα έσοδα του κράτους εξασφαλίζονται από μονομερή φορολογία. Μαζί με τις νομικές ρυθμίσεις για δίκαιη και σταθερή φορολογία, πρέπει να αναμορφωθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Η δίωξη του οικονομικού εγκλήματος διαχέεται σε πολλές υπηρεσίες, από ΣΔΟΕ ως Οικονομική Αστυνομία .Το αποτέλεσμα είναι η συγκάλυψη. Πρέπει να δημιουργηθεί ένας ενιαίος αυστηρός διωκτικός μηχανισμός οικονομικού εγκλήματος, κατά τα πρότυπα του αμερικανικού IRS. Σε αυτόν να υπαχθεί το αμαρτωλό ΣΔΟΕ και να προχωρήσει ταυτόχρονα η έρευνα ενατίον στελεχών του. Να υπάρξει ανοιχτή γραμμή, στην οποία πολίτες θα καταγγείλουν εκβιασμούς και χρηματισμούς. Να διαταχθεί έρευνα για το ποια έγγραφα έχουν καταστραφεί στο ΣΔΟΕ και μάλιστα με νόμο πριν αλλάξει η κυβέρνηση.
Να ελεγχθεί η λίστα Λαγκάρντ και το πλήθος των στοιχείων που υπάρχουν για φοροδιαφυγή, από ειδική ομάδα ελέγχου, η οποία θα συνδεθεί ηλεκτρονικά με το ΚΕΠΥΟ.
Να καταργηθεί η πολυαρχία διάφορων εισαγγελιών, οι οποίες αχολούνται με το οικονομικό έγκλημα.
Έλεγχος Πόθεν Έσχες
Να ξεκινήσει δειγματοληπτικός έλεγχος για όσους είναι υπόχρεοι δήλωσης Πόθεν Έσχες και στοχευμένος όπου υπάρχουν βάσιμες καταγγελίες. Η δήλωση Πόθεν Έσχες για τους βουλευτές είναι χωρίς αντικείμενο, αφού δηλώνεται το Έσχες αλλά ποτέ το Πόθεν. Να δημιουργηθεί επιτροπή, η οποία θα ελέγξει εκ νέου τα στοιχεία που υπήρξαν από τον έλεγχο ορκωτών λογιστών για το Πόθεν Έσχες πολιτικών. Πολλά στοιχεία έχουν καλυφθεί ή χρησιμοποιήθηκαν για πολιτικούς εκβιασμούς.
Να γίνει λεπτομερειακός έλεγχος Πόθεν Έσχες σε όλους τους εκατομμυριούχους βουλευτές, οι οποίοι δηλώνουν απλώς πως είναι προικισμένοι και όχι κλέφτες. Ας ερευνηθεί, επιτέλους, πώς ένας πολιτικός γίνεται πλούσιος, έστω και από προίκα, με μερικές θητείες στη Βουλή.
Κύριε πρωθυπουργέ
Ελπίζω κάποια από αυτά που σας γράφω να φανούν χρήσιμα.Ξέρω πως είναι απαιτήσεις της κοινωνίας. Κυρίως δεν είναι συμπεράσματα πολιτικής ομφαλοσκόπησης, αλλά η τριβή με τη δημοσιογραφική έρευνα και τη μάχη με τη διαφορά. Πολλοί από τους υπουργούς σας μπορούν να ανατρέξουν στα δημοσιεύματα του Hot Doc, για να βρουν λεπτομέρειες και αποδείξεις. Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά ακόμα, αλλά νομίζω πως δεν έχει τόση σημασία.
Θα σταματήσω λοιπόν εδώ, γιατί θέλω να σας πω και κάτι ακόμη. Όχι στον πρωθυπουργό, αλλά στον φίλο Αλέξη.
Φίλε Αλέξη,
οφείλω να σου μεταφέρω το ευχαριστώ του πατέρα μου και της γενιάς του, γιατί τους δίνεις το δικαίωμα να πιστεύουν πως αυτά για τα οποία αφιέρωσαν τη ζωή τους δεν ήταν μια χαμένη υπόθεση.
Οφείλω να σου πω και το δικό μου ευχαριστώ, γιατί κάνεις τον κόσμο που σε ακούει να θεωρεί πως δεν είναι μια κατσαρίδα κάτω από το χαλάκι στην είσοδο της Ευρώπης, που περιμένει την ώρα που θα την λιώσουν. Αποκατέστησες την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια του κόσμου. Του ξαναμίλησες για την ελπίδα. Είμαι και εγώ ένας από αυτούς, που το βράδυ αυτό γέλασε και έκλαψε. Όχι για την αριστερή επιβεβαίωση, αλλά για το δικαίωμα πόυ αποκτήσαμε και πάλι να ελπίζουμε.
Φρόντισε να μην αφήσεις κανέναν με διάφορα προσχήματα να μπει ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια. Τα σχετικά με την εξουσία και τους κινδύνους της τα ξέρεις. Αλλά ξέρεις επίσης πως ό,τι σε έφερε ως εδώ ήταν αυτό που ακολούθησες. Αυτό θα σε πάει και παραπέρα.
Φίλε Αλέξη,
το ξέρεις πως, ως μάχιμος δημοσιογράφος, χρέος μου είναι να ελέγχω την εξουσία. Το ίδιο θα κάνω και τώρα. Νομίζω πως αυτό θα είναι ευεργετικό και για την κυβέρνηση και για σένα και για την κοινωνία.
Το ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημά σου είναι οι αξίες σου. Απλώς ακολούθησέ τες, ως πολιτικό ζώο. Να θυμάσαι, ωστόσο, αυτό που έλεγε ο Μαρξ: «Τίποτα δεν μπορεί να έχει αξία αν δεν έχει χρησιμότητα». Σου εύχομαι να έχεις τη χρησιμότητα που αξίζει στη χώρα.
Κώστας Βαξεβάνης
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο τεύχος 69 του HOT DOC στις 30 Ιανουαρίου 2015, πριν τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
