Χάρη, την ομορφάδα σου και τη μεγάλη χάρη
ο Χάροντας εζήλεψε και πήρε σε στον Άδη.
Με δάκρυα στα μάτια και πόνο στην καρδιά, συμπενθούντες φίλοι, μαζευτήκαμε όλοι εδώ, στον Άγιο Κωνσταντίνο της Νέας Χώρας, για να προσευχηθούμε για την ψυχή, την αγνή ψυχή, του Χάρη, του δικού μας ανθρώπου, και να του δώσουμε το τελευταίο φιλί.
Συμπενθούντες φίλοι,
Ο Χάρος είναι σκληρός και άδικος.
Πολλές φορές παραβιάζει τον φυσικό νόμο της ζωής, διαλέγει τους νέους, τους ωραίους και τους δυνατούς, αλλά και τους καλοσυνάτους και τους παίρνει μαζί του, πολύ πριν να έρθει η ώρα τους να φύγουν από τη ζωή.
Έτσι έπραξε και με τον Χάρη, τον πάντα γελαστό, τον άνθρωπο της παρέας και του κεφιού, τον καλό συγγενή και καλό φίλο. Τον φίλο όλων.
Τον Χάρη που όλοι αγαπούσαμε και τον εκτιμούσαμε για το ήθος και την ανθρωπιά του, την αγάπη του προς όλους, την ευγένεια της ψυχής και το χαμόγελό του.
Χάρε ρουφιάνε και φονιά, να σου το πω κι’ ομπρός σου:
Σαν τον χασάπη τον καλό διαλέγεις το σφαχτό σου.
Συμπενθούντες φίλοι,
Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ο Χάρης μάς αποχαιρετά, παρότι τα υγρά μάτια όλων και το άψυχο κορμί του το δηλώνουν.
Τα υγρά μάτια των συγγενών και των φίλων δείχνουν την αγάπη όλων για τον Χάρη.
Και τα μάτια αυτά είναι δύσκολο να στεγνώσουν.
Και ίσως σε μερικούς να μη στεγνώσουν ποτέ.
Πώς να στεγνώσουν τα μάτια του Γιώργη και της Μαρίας, του πατέρα και της μάνας του;
Πώς να στεγνώσουν τα μάτια του Μανόλη,του αδερφού του, και των ανιψιών του;
Πώς να στεγνώσουν τα μάτια όλων των συγγενών και φίλων;
Χάρη,
Εμίσεψες και πήρες την μαζί σου την καρδιά μας.
Εξεθεμέλιωσές τηνε, βρύσες τα δάκρυά μας.
Φίλες και φίλοι,
Τα λόγια της Εκκλησίας, που λίγο πριν ακούσαμε, δίνουν κάποιο βάλσαμο παραμυθίας στη μάνα, στον πατέρα, στον αδελφό, στους συγγενείς, στους φίλους, σ’ όλους εμάς, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα, γιατί ο πόνος είναι αβάσταχτος.
Στις μαχαιριές του Χάροντα φάρμακα δεν χωρούνε.
Μηδέ γιατροί γιατρεύουνε μηδ’ Άγιοι βοηθούνε.
Αγαπημένε μας Χάρη,
Φεύγεις και μας αφήνεις και πας να συναντήσεις άλλους αγαπημένους εκεί στη Γειτονιά των Αγγέλων.
Εκεί, όταν θα κάνετε βεγγέρες με τους συγγενείς και τους φίλους, που έχουν μεταναστεύσει εκεί, να θυμάστε και εμάς.
Εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα. Δεν γίνεται να σε ξεχάσουμε.
Πώς να σε ξεχάσει η μάνα σου, πώς ο πατέρας σου, πώς ο αδερφός σου, πώς τα ανίψια σου, πώς όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι;
Πώς να σε ξεχάσει η Μαρία, η μάνα σου, αφού διαρκώς θα κλαίει και θα αναστενάζει;
Χάρη μου, το μνήμα σου περβόλι θα το κάνω.
Θα το ποτίζω δάκρυα μέχρι που να ποθάνω.
Πώς να σε ξεχάσει ο Γιώργης, ο πατέρας σου, που συνέχεια θα σε περιμένει να έρθεις και θα μοιρολογεί;
Να σ’ ανιμένω θέλω ΄γώ κι ας διπλοσαραντίσεις.
Μάθε τα τα περάσματα, οπίσω να γυρίσεις.
Εμείς, Χάρη, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Το ίδιο να κάνεις και εσύ.
Να προσέχεις εκεί που θα πας, γιατί:
Στην πόρτα της Παράδεισος έχει μηλιά και βρύση.
Μην κόψεις μήλο απ’ τη μηλιά, μην πιείς νερό απ’ τη βρύση,
γιατ’ είναι λησμονιάρικο και θα μας λησμονήσεις.
Συμπενθούντες φίλοι,
Ας προσευχηθούμε όλοι στον Πανάγαθο Θεό να δώσει βάλσαμο παραμυθίας στους οικείους του Χάρη, για να μαλακώσει λίγο ο πόνος τους, και ας περιμένουμε το πλήρωμα του χρόνου μέχρι να τον ανταμώσουμε.
Να ανταμώσουμε εκεί και όλους τους αγαπημένους μας,
Αγαπημένε μας, Χάρη, καλό σου ταξίδι.
Κώστας Δ. Μουτζούρης, φιλόλογος
Διαβάστηκε στην κηδεία του Θεοχάρη Γ. Κουρμούλη, στον Άγιο Κωνσταντίνο Νέας Χώρας Χανίων, την Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014, στις 18.30.