Αντί του δικού μας ταπεινού σημερινού σημειώματος, θ` αφήσουμε να μιλήσουν σπουδαίες διεθνείς πνευματικές προσωπικότητες.
«Η χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία έγινε ένας εχθρός της ανθρωπότητας. Προσθέτω¨ Σήμερα είμαστε σε μια κριτική φάση, στην οποία χρειάζεται να ξανασκεφθούμε και να δημιουργήσουμε μια πολιτική αναγέννηση. Προτείνω να αντλήσουμε ιδέες από τις τρεις κληρονομιές ¨την ελευθεριακή για την αυτονομία του ατόμου, τη σοσιαλιστική για να βελτιώσουμε την κοινωνία, την κομμουνιστική, για να δημιουργήσουμε την κοινότητα. Αυτές οι κληρονομιές διαχωρίστηκαν, αποστεώθηκαν, εκφυλίστηκαν. Σήμερα οφείλουμε να επιστρέψουμε στις πηγές μας και να αναγεννήσουμε τα πάντα. Μπορούμε να βοηθηθούμε από την αποκλίνουσα και περιθωριακή σκέψη. Η ανθρωπότητα άλλαξε πολλές φορές την πορεία της χάρη σε ανθρώπους από πρώτη άποψη περιθωριακούς τον Βούδα ,τον Ιησού, και τον Μωάμεθ. Ακόμη και η δημοκρατία κινδύνεψε να μην γεννηθεί ¨αν η Περσική αυτοκρατορία είχε νικήσει την Αθήνα, τον πέμπτο αιώνα. Γεννημένη σε μια μικρή Ελληνική πόλη ,αναπτύχθηκε έπειτα, και έγινε μια πολύ σημαντική σύγχρονη δύναμη. Αλλά και οι σύγχρονες επιστήμες γεννήθηκαν από πνεύματα απόβλητα, από την κοινωνία του 17ου αιώνα¨ τον Γαλιλαίο, τον Μπέϊκον, και τον Καρτέσιο. Ο σοσιαλισμός γεννήθηκε από τις ιδέες ενός διανοουμένου, αγνοημένου από όλα τα πανεπιστήμια και όλες τις προσωπικότητες της εποχής , του Μαρξ. Εγώ αποκαλώ πολιτική της ανθρωπότητας και πολιτική του εκπολιτισμού, εκείνη που θέτει το πρόβλημα της σωτηρίας της βιόσφαιρας».
Εντγκάρ Μορέν Γάλλος φιλόσοφος.
«Ένας ανθρωπολογικός μετασχηματισμός-που ίσως δεν είναι ανέφικτος, αλλά είναι πολύ απίθανος -έτσι όπως τον ονειρεύτηκαν ο Καντ και ο ίδιος ο Μαρξ, εκκινεί από την ιδέα ότι θα υπάρξει μια εποχή στην οποία ο εμπειρικός άνθρωπος και το ανθρώπινο γένος, θα «επανενωθούν» τελικά, μια εποχή στην οποία κάθε ξεχωριστό πρόσωπο θα γίνει απολύτως καλό και , ξεχνώντας ατομιστικό και ιδιοτελές στοιχείο, θα καταλήξει να μοιάζει με το Χριστό. Από τη μεριά μου αμφιβάλω αν αυτή είναι μια βιώσιμη και επιθυμητή προοπτική. Αν σε όλη την ιστορία του ανθρώπου παρέμεινε έτσι όπως είναι, γιατί θα έπρεπε ξαφνικά να αλλάξει στη διάρκεια της δικής μας ιδιαίτερης συγκυρίας; Ποιο είναι το δικό μας προνόμιο; Ποιος και πως θα μας το έχει παραχωρήσει; Είναι ερωτήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν».
Άγκνες Χέλερ Ουγγαρέζα Φιλόσοφος.
«Κανένα άλλο ιστορικό σύστημα, δεν παρήγαγε περισσότερο πλούτο, όπως ο καπιταλισμός και κανένα δεν παρήγαγε περισσότερη καταστροφή. Ο σοσιαλισμός δεν θα επιβίωνε με αυτή την περιφρόνηση για την ανθρώπινη ύπαρξη, έτσι όπως δεν επιβίωσε στην Σοβιετική Ένωση, επειδή σχεδιάστηκε ακριβώς για να ικανοποιεί τις ανάγκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον καπιταλισμό με τις αντιφάσεις του υπάρχουν όλο και περισσότερα τρόφιμα, κι όλο και περισσότερη πείνα, όλο και περισσότερα φάρμακα, και όλο και περισσότεροι άρρωστοι, όλο και περισσότερο άδεια σπίτια, και όλο και περισσότερες άστεγες οικογένειες, όλο και περισσότερη εργασία, και όλο και περισσότερη άνεργοι ,όλο και περισσότερα βιβλία ,και όλο και περισσότεροι αναλφάβητοι, όλο και περισσότερα δικαιώματα κι όλο και περισσότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».
Σαντιάγκο Άλμπα Ρίκο. Ισπανός φιλόσοφος
