Συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας για την ανεξέλεγκτη αύξηση των ενοικίων, τις εξώσεις και την τουριστική πίεση – «Ο Δήμος Χανίων δεν έχει κάνει τίποτα για το στεγαστικό»

Σε μια πόλη που μετασχηματίζεται ραγδαία υπό την πίεση της τουριστικοποίησης και της κερδοσκοπικής ανάπτυξης, εργατικά σωματεία, συλλογικότητες και κοινωνικοί φορείς έδωσαν δυναμικό παρών το Σάββατο 15 Νοεμβρίου στην Πλατεία Δημοτικής Αγοράς, διεκδικώντας το αυτονόητο: το δικαίωμα στην προσιτή και αξιοπρεπή κατοικία. Η κινητοποίηση, η πρώτη που εστιάζει αποκλειστικά στο στεγαστικό πρόβλημα των Χανίων, επιχειρεί να μετατρέψει την κοινωνική δυσαρέσκεια σε συλλογική, δημόσια πίεση προς τις τοπικές και εθνικές αρχές.

Το κάλεσμα διοργανώθηκε από το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Χανίων και πλαισιώθηκε από ευρύ φάσμα φορέων, καταγράφοντας τη διαρκώς αυξανόμενη αίσθηση ασφυξίας που βιώνουν κάτοικοι, φοιτητές, δημόσιοι υπάλληλοι και εργαζόμενοι κάθε κλάδου.

«Η κατάσταση έχει ξεφύγει – Δεν μπορούμε να ζήσουμε εδώ»

Ο Αντρέας Τριανταφύλλου, εκπρόσωπος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Χανίων, μίλησε με χαρακτηριστικά λόγια για τη δραματική κατάσταση που διαμορφώνεται:

«Είχαμε κάνει μία έρευνα με την οποία βρήκαμε κάποια στοιχεία για τα Χανιά, για τη στεγαστική κρίση στα Χανιά. Είναι ένα ζήτημα το οποίο το βιώνουμε όλοι στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια. Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει από τα δραματικά επίπεδα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να μας διώχνει αυτή η πόλη. Νομίζω ότι έτσι το νιώθουν όλοι.»

Η Χανιώτικη πραγματικότητα, όπως περιγράφεται, αποκτά όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά αποκλεισμού για τους ίδιους τους κατοίκους της. Εκπαιδευτικοί, γιατροί, φοιτητές αδυνατούν να βρουν κατοικία ή αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη λόγω των εξωφρενικών ενοικίων και των ανύπαρκτων μέτρων στήριξης.

«Τα Χανιά δυστυχώς γίνονται σιγά-σιγά μία πόλη η οποία δεν δέχεται δασκάλους, δεν δέχεται γιατρούς, δεν δέχεται φοιτητές.»

Καμία δράση από τον Δήμο – Ποιο το σχέδιο για την κοινωνική κατοικία;

Ο κ. Τριανταφύλλου επιρρίπτει ευθύνες στη δημοτική αρχή για την απουσία στοιχειώδους στρατηγικής αντιμετώπισης της κρίσης:

«Νομίζω ότι έχει έρθει η στιγμή ο Δήμος Χανίων να πάρει μία θέση πάνω σε αυτό το ζήτημα. Τόσο καιρό δεν έχει κάνει το παραμικρό. Δεν έχει καν ενημερώσει τους κατοίκους της πόλης αν υπάρχουν διαθέσιμα ακίνητα στην περιουσία του Δήμου Χανίων, κατά πόσο αυτά τα ακίνητα μπορούν να αξιοποιηθούν ως κοινωνική κατοικία ούτως ώστε να βρεθεί έστω και μία μικρή λύση.»

Η επισήμανση αφορά μια ευρύτερη πολιτική απραξία, την ώρα που το φαινόμενο των εξώσεων και των πλειστηριασμών επεκτείνεται με ταχύτητα:

«Διώχνονται άνθρωποι από τα σπίτια τους σε όλο τον νομό Χανίων με καταιγιστικούς ρυθμούς, ακόμα και για πολύ μικρά χρέη.»

Τουρισμός και Airbnb: Μια πόλη σε εκκένωση

Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται η τουριστική πολιτική των τελευταίων ετών και η διαρκής επέκταση της βραχυχρόνιας μίσθωσης που, όπως επισημαίνεται, έχει εκτοξεύσει τις τιμές, απορροφά το υφιστάμενο αποθεματικό στέγασης και διαλύει τις γειτονιές:

«Ο τουρισμός στα Χανιά παίζει ένα μεγάλο ρόλο και πρέπει να το αναλογιστούμε αυτό. Αν θέλουμε να καταλήξουμε να είμαστε μία πόλη η οποία θα άγεται και θα φέρεται από το τουριστικό κεφάλαιο, από τις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης και θα μας διώχνει κάθε καλοκαίρι από τα σπίτια μας, ή αν θέλουμε να έχουμε μία πόλη με γιατρούς, με δασκάλους, με φοιτητές…»

Ο Χαράλαμπος Λουτσέτης καταγγέλλει αδιαφορία για τη στεγαστική κρίση στα Χανιά

Την πλήρη απουσία πολιτικής βούλησης από τη δημοτική αρχή Χανίων για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης κατήγγειλε με σφοδρότητα ο Χαράλαμπος Λουτσέτης, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Λαϊκή Συσπείρωση», μιλώντας στο πλαίσιο της πορείας για το δικαίωμα στην κατοικία.

«Το μεγάλο οξυμένο πρόβλημα που υπάρχει με το κόστος της στέγης, με το ότι η στέγη είναι εμπόρευμα, με τις τιμές που έχουν οξυνθεί, έχει μία σειρά κοινωνικές προεκτάσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που πλήττει ευθέως τη δυνατότητα διαβίωσης των εργαζομένων στα Χανιά.

Όπως τόνισε, η «Λαϊκή Συσπείρωση» έχει θέσει επανειλημμένα το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, ωστόσο η δημοτική αρχή όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται, αλλά απαξιώνει κάθε σχετική πρόταση:

«Η δημοτική αρχή κοφεύει. Μας λοιδορεί, μας λέει ότι κάνουμε λαϊκισμό. Δεν το θέτουμε εμείς για εμάς. Το θέτει η ίδια η κοινωνία γιατί είναι μεγάλο πρόβλημα.»

Η αδιαφάνεια στη δημοτική περιουσία και το μπλοκαρισμένο αίτημα για κοινωνική κατοικία

Ο κ. Λουτσέτης επέμεινε ιδιαίτερα στο ζήτημα της αδιαφάνειας που επικρατεί γύρω από τη διαχείριση της δημοτικής περιουσίας και των ακινήτων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για κοινωνική στέγη:

«Έχουμε πολλές φορές ζητήσει το κτηριακό απόθεμα του δήμου. Δεν μας το έχουνε δώσει. Ήμουν μέλος της Επιτροπής Δημοτικής Περιουσίας η οποία, αφού συνεδρίασε δύο φορές, σταμάτησε να συνεδριάζει.»

Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πρόκειται απλώς για μια αδυναμία της δημοτικής αρχής, αλλά για μια επιλογή: η τοπική διοίκηση, όπως και οι περιφερειακοί φορείς, αντιμετωπίζουν τη δημόσια περιουσία ως «ευκαιρία εσόδων» και όχι ως εργαλείο κοινωνικής πολιτικής:

«Υπάρχουν μία σειρά ακίνητα που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου – όπως το Γηροκομείο, το Πνευματικό Κέντρο – τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, αλλά αντ’ αυτού ετοιμάζονται να γίνουν ιδιωτικά πάρκινγκ.»

Από τη δημόσια κοινωνική χρήση, στην ιδιωτική εκμετάλλευση

Ο Λουτσέτης στάθηκε ιδιαίτερα στην υπόθεση των οικοπέδων που είχαν παραχωρηθεί με όρους για κοινωνική αξιοποίηση, αλλά τελικά οδεύουν προς εμπορική εκμετάλλευση:

«Υπάρχουν πληροδοτήματα, όπως του Ταμείου Εφέδρων Πολεμιστών, που δόθηκαν με τον όρο να ανεγερθούν κοινωνικές δομές. Αυτά τα οικόπεδα σήμερα ανήκουν στο Πνευματικό Κέντρο, αλλά τα ΚΤΕΛ ετοιμάζονται να τα κάνουν ιδιωτικό πάρκινγκ. Αυτό είναι ντροπή.»

Όπως επισήμανε, πρόκειται για μια γενικευμένη πολιτική: η δημόσια γη αντιμετωπίζεται ως εργαλείο εμπορικής αξιοποίησης και όχι ως δημόσιο αγαθό. Ενδεικτικά αναφέρθηκε και σε άλλα ακίνητα όπως το ψυχιατρείο, υπογραμμίζοντας ότι:

«Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που η δημόσια περιουσία αντί να αξιοποιείται για να καλύψει ζωτικές ανάγκες – όπως η κατοικία για γιατρούς, εκπαιδευτικούς, φοιτητές – μετατρέπεται σε επιχειρηματικό εργαλείο.»

Κάλεσμα σε κινητοποίηση: «Ο λαός να διεκδικήσει λύσεις»

Ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» έκλεισε την παρέμβασή του με ένα σαφές πολιτικό μήνυμα: η λύση στο πρόβλημα δεν θα έρθει «από πάνω», αλλά μέσα από την κοινωνική διεκδίκηση:

«Δεν εμπιστευόμαστε ότι θα λύσει το πρόβλημα η δημοτική αρχή. Πρέπει και ο κόσμος και το λαϊκό κίνημα να διεκδικήσει, να αγωνιστεί. Να συνεχιστεί ένας αγώνας απέναντι στο να είναι η στέγη εμπόρευμα. Να μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την πόλη.»

Και πρόσθεσε:

«Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά, αν δεχόντουσαν να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση. Όσες φορές το θέσαμε, δεν ακούστηκαν οι απόψεις μας. Αντίθετα, μας κατηγορούν για λαϊκισμό.»

Χρ. Μπέλμπας: 1 στους 10 αναπληρωτές εγκαταλείπει τη θέση του λόγω έλλειψης στέγης

Δραματικά στοιχεία από τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ Χανίων, Χρήστο Μπέλμπα – Πρόταση για άμεση λύση μέσω αξιοποίησης κλειστών ξενοδοχειακών μονάδων

Σε μία από τις πιο ηχηρές παρεμβάσεις της κινητοποίησης για το δικαίωμα στην κατοικία στα Χανιά, ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Χανίων, Χρήστος Μπέλμπας, παρουσίασε σκληρά στοιχεία που αποτυπώνουν το βάθος της κρίσης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

«Διαδηλώνουμε σήμερα για ένα ζήτημα που είναι πάρα πολύ σημαντικό για τους συναδέλφους, αλλά και για τους γονείς και τους μαθητές», ανέφερε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, κατά τη σχολική χρονιά 2024–2025, 41 από τους 401 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που προσλήφθηκαν στα Χανιά είτε δεν ανέλαβαν καθόλου καθήκοντα είτε παραιτήθηκαν, κυρίως λόγω του υψηλού κόστους ζωής και της αδυναμίας εξεύρεσης προσιτής κατοικίας.

«Μιλάμε για ένα ποσοστό 10%, και αυτό παρά το γεγονός ότι η μη ανάληψη υπηρεσίας επισύρει ποινή διετούς αποκλεισμού από το δημόσιο σχολείο. Άρα δεν το κάνουν εύκολα», τόνισε ο Μπέλμπας, υπογραμμίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης.

«Ένας έρχεται – πέντε θέλουν να φύγουν»: η μαζική αποστροφή από τα Χανιά

Η εικόνα επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο όταν εξετάζεται η διάθεση μόνιμων εκπαιδευτικών:

«Για κάθε έναν συνάδελφο που έρχεται στα Χανιά με μετάθεση, πέντε θέλουν να φύγουν. Η αναλογία είναι εκκωφαντική», επεσήμανε.

Τα στεγαστικά προβλήματα φαίνεται να λειτουργούν αποτρεπτικά ακόμα και για εκείνους που θα ήθελαν να ζήσουν και να εργαστούν στα Χανιά. Ο Μπέλμπας επικαλέστηκε και τα ευρήματα της πρόσφατης έρευνας του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Χανίων:

«Σχεδόν οι μισοί συνάδελφοι που νοικιάζουν δίνουν πάνω από το 50% του μισθού τους για ενοίκιο. Καταλαβαίνετε ότι αυτά τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για το ζήτημα της στέγασης.»

«Άμεση λύση: να ενοικιαστεί ξενοδοχείο για τους αναπληρωτές»

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ δεν περιορίστηκε στην ανάδειξη του προβλήματος, αλλά προχώρησε και σε ρεαλιστική πρόταση άμεσης εφαρμογής:

«Το βασικό που λέμε –και μπορεί να γίνει πανεύκολα– είναι η ενοικίαση ενός ξενοδοχείου που είναι θεόκλειστο αυτή τη στιγμή. Έχουμε χιλιάδες κλίνες που δεν λειτουργούν.»

Ο Μπέλμπας πρότεινε να αναλάβει μία δημοτική επιχείρηση την ενοικίαση ξενοδοχειακής μονάδας από την 1η Σεπτεμβρίου έως τις 30 Ιουνίου, ώστε να στεγαστούν δωρεάν εκατοντάδες αναπληρωτές.

«Αυτά τα ξενοδοχεία έχουν έτοιμα κρεβάτια, αποχετεύσεις, πυρασφάλεια, κουζίνες. Είναι μονάδες σε πλήρη λειτουργική κατάσταση και αυτή τη στιγμή είναι άδειες επειδή είναι εποχιακές. Αν μεταφερθούν εκεί 300 αναπληρωτές, θα έχουν πού να μείνουν και ταυτόχρονα θα ασκηθεί πίεση προς τα κάτω στις τιμές των ενοικίων.»

«Μία προκήρυξη, μία απόφαση – τίποτα περισσότερο»

Η πρόταση του προέδρου της ΕΛΜΕ Χανίων συνοδεύτηκε από παρότρυνση για πολιτική βούληση και διοικητική απλότητα:

«Μία προκήρυξη είναι να φτιαχτεί. Και μετά ο Δήμος να αποφασίσει με κοινωνικά κριτήρια ποιοι θα μπουν μέσα. Αυτό πρέπει να γίνει. Μπορεί να δώσει άμεση λύση.»

Ο Χρήστος Μπέλμπας τόνισε ότι η πρόταση δεν υποκαθιστά τα υπόλοιπα συνδικαλιστικά αιτήματα –όπως η επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού– αλλά αποτελεί μια χειροπιαστή παρέμβαση με άμεσο κοινωνικό αποτέλεσμα, που μπορεί να υλοποιηθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες και να ανακουφίσει την εκπαιδευτική κοινότητα των Χανίων.

Ελ. Ραβάνη: 1.717 ακίνητα χάθηκαν στην Κρήτη μέσα στο 2025 – «Δεν υπάρχει νομική προστασία, μόνο αγώνας από τα κάτω»

Με λόγο άμεσο και φορτισμένο από την καθημερινή επαφή με τις επιπτώσεις της στεγαστικής κρίσης, η Ελένη Ραβάνη, μέλος της Αγωνιστικής Κίνησης κατά των Πλειστηριασμών στα Χανιά, περιέγραψε την ασφυκτική πραγματικότητα που βιώνουν εκατοντάδες πολίτες που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.

«Το πρόβλημα της στέγης οξύνθηκε, όπως και η επίθεση που δεχόμαστε. Όχι μόνο όσοι έχουν δάνεια και βρίσκονται σε δυσκολία, αλλά συνολικά ο εργαζόμενος κόσμος.»

Όπως εξήγησε, η συμμετοχή τους στη διαδήλωση για τη στέγη δεν είναι συμβολική, αλλά αποτελεί προέκταση ενός διαρκούς κοινωνικού αγώνα με επίκεντρο την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας.

Χωρίς καμία μέριμνα για τους εξώστες – Στο δρόμο οικογένειες

«Στα Χανιά γίνονται εκατοντάδες πλειστηριασμοί. Πολλοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους κάθε μήνα χωρίς να υπάρχει καμία μέριμνα για το τι θα απογίνουν.»

Η Αγωνιστική Κίνηση, όπως περιέγραψε η Ραβάνη, έχει οργανώσει ομάδα που παρακολουθεί μήνα με τον μήνα τους πλειστηριασμούς, έρχεται σε επαφή με τους πληττόμενους πολίτες και προσπαθεί, μέσα από κινηματικές διαδικασίες και συνεργασία με άλλες πρωτοβουλίες, να αποτρέψει εξώσεις και κατασχέσεις.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δράσης:

«Την προηγούμενη εβδομάδα, αναστείλαμε τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας οικογένειας στα Χανιά. Της δώσαμε την ευκαιρία να διαπραγματευτεί εκ νέου με το fund και να γίνει δεκτή η πρότασή της.»

Η Ραβάνη υπενθύμισε ότι παρόμοιες επιτυχίες έχουν καταγραφεί και σε άλλες περιοχές, όπως στη Γλυφάδα, επισημαίνοντας ότι αυτές οι νίκες είναι το αποτέλεσμα συλλογικής πίεσης από τα κάτω, όχι της κρατικής προστασίας.

2.929 πλειστηριασμοί στην Κρήτη – 1.717 εκτελέστηκαν

Αποκαλυπτικά ήταν τα αριθμητικά στοιχεία που παρουσίασε για την Κρήτη:

«Από την αρχή του 2025 μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, έχουν ανακοινωθεί 2.929 πλειστηριασμοί στο νησί και έχουν ήδη εκτελεστεί 1.717. Από αυτούς, το 80% αφορά πρώτη κατοικία.»

Όπως τόνισε, πρόκειται για οικογενειακά σπίτια και όχι δευτερεύουσες ή τουριστικές κατοικίες, γεγονός που υπογραμμίζει την κοινωνική διάσταση του φαινομένου.

«Βουλευτές με 22 ακίνητα παραπονιούνται στα κανάλια»

Με έντονη αγανάκτηση, η Ραβάνη κατήγγειλε το πολιτικό και ηθικό έλλειμμα γύρω από το ζήτημα της στέγης και των πλειστηριασμών:

«Είναι προκλητικό να βγαίνουν σήμερα βουλευτές στα κανάλια – βλέπε Κυριαζίδης – και να διαμαρτύρονται ότι δεν τους φτάνει η βουλευτική αποζημίωση, όταν έχουν δηλώσει 22 ακίνητα στο πόθεν έσχες τους. Και εμείς αγωνιζόμαστε να σώσουμε το σπίτι μας με 800 ή 1.000 ευρώ τον μήνα.»

Η αναφορά αυτή αποτυπώνει το χάσμα μεταξύ πολιτικής ελίτ και κοινωνικής πραγματικότητας, καθώς και την απουσία πολιτικής βούλησης να ληφθούν μέτρα προστασίας για τους πιο ευάλωτους.

«Δεν υπάρχει πια νομική προστασία – Ο νόμος Κατσέλη δεν καλύπτει κανέναν»

Απαντώντας σε ερώτηση για το ρόλο του νόμου Κατσέλη και του εξωδικαστικού μηχανισμού, η Ραβάνη ήταν κατηγορηματική:

«Ο νόμος Κατσέλη, ακόμα και αν βοήθησε κάποιους στην αρχή, πλέον είναι ανεπαρκής. Δεν προφυλάσσει κανέναν. Το ίδιο και ο εξωδικαστικός μηχανισμός. Δεν γίνεται με βάση το τι μπορεί να δώσει ο οφειλέτης.»

Όπως επεσήμανε, δεν υπάρχει σήμερα κανένα νομικό πλαίσιο που να προστατεύει πραγματικά τους αδύναμους από την απώλεια της κατοικίας τους. Αντιθέτως, το σύστημα διευκολύνει τη διαδικασία ρευστοποίησης υπέρ των funds, ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι απούσες.

«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε»

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η Ραβάνη απηύθυνε κάλεσμα για ενότητα και κινητοποίηση από τα κάτω:

«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε, να μιλήσουμε μεταξύ μας, να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση. Δεν μπορεί να πετάνε στον δρόμο οικογένειες που προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν.»

Η παρέμβασή της κατέληξε σε έναν σαφή πολιτικό και κοινωνικό στόχο: τη μετατροπή της ατομικής απόγνωσης σε συλλογική διεκδίκηση, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην κατοικία, που πλέον τίθεται υπό συστηματική αμφισβήτηση.