Η μακάβρια εικόνα σωρών που στοιβάζονται σε φορτηγά-ψυγεία, ελλείψει χώρου στις ιατροδικαστικές υπηρεσίες, έρχεται να προστεθεί στον τραγικό απολογισμό των ναυαγίων στα νότια της Κρήτης. Με αφορμή τα γεγονότα στο ΠΑΓΝΗ, το ΜέΡΑ25 Κρήτης θέτει επί τάπητος το ζήτημα της διαχείρισης του μεταναστευτικού, καταγγέλλοντας την πολιτική της αποτροπής ως γενεσιουργό αιτία μιας ανθρωπιστικής κρίσης που μετατρέπει τη Μεσόγειο σε υγρό τάφο.

Η πρόσφατη επικαιρότητα στην Κρήτη δεν αφορά μόνο αριθμούς, αλλά την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης, ακόμα και μετά θάνατον.

Η καταγγελία για τη φύλαξη των σορών των μεταναστών μέσα σε φορτηγό ψυγείο στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ), αναδεικνύει με τον πιο σκληρό τρόπο τις ελλείψεις του συστήματος, αλλά και την ηθική διάσταση του ζητήματος. Για το ΜέΡΑ25, η εικόνα αυτή αποτελεί το «τελευταίο σκαλί στην απανθρωπιά», μια φυσική συνέπεια μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει τις ανθρώπινες ζωές ως στατιστικά δεδομένα.

Ο «μαύρος» Νοέμβριος και τα ναυάγια στη Γαύδο

Τα στοιχεία που παρατίθενται είναι αμείλικτα. Σε διάστημα μικρότερο του ενός μήνα, οι θάλασσες της Κρήτης έχουν μετατραπεί σε τόπο μαρτυρίου, με τον τραγικό απολογισμό να ανέρχεται σε 24 νεκρούς. Η περιοχή της Γαύδου βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της δραματικής εξέλιξης.

Μετά το ναυάγιο της 11ης Νοεμβρίου, η θάλασσα συνέχισε για ημέρες να εκβράζει νεκρούς, με τον αριθμό των θυμάτων στο συγκεκριμένο περιστατικό να φτάνει τους επτά. Το περασμένο Σάββατο, η τραγωδία κορυφώθηκε με τον εντοπισμό επιπλέον 17 σορών, ανθρώπων που, σύμφωνα με τις αναφορές, έπλεαν νεκροί για μέρες μεσοπέλαγα πριν εντοπιστούν. Η συχνότητα και η πυκνότητα των περιστατικών αυτών υποδηλώνουν ότι δεν πρόκειται πλέον για μεμονωμένα ατυχήματα, αλλά για μια συνεχιζόμενη ανθρωπιστική καταστροφή.

Από το ατύχημα στην πολιτική επιλογή

Στον πυρήνα της πολιτικής παρέμβασης του ΜέΡΑ25 βρίσκεται η αμφισβήτηση του αφηγήματος περί «ατυχημάτων» ή «παράπλευρων απωλειών». Η ανακοίνωση θέτει ευθέως το ερώτημα προς την ελληνική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση: «Πόσες φορές πρέπει να επαναληφθεί η ίδια φρίκη για να παραδεχτούν ότι η πολιτική της αποτροπής δολοφονεί ανθρώπους;».

Η θέση που διατυπώνεται είναι σαφής: η τραγωδία δεν είναι αποτέλεσμα της κακιάς στιγμής, αλλά συνέπεια συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Η έμφαση στην αποτροπή και η ύψωση τειχών στα σύνορα της Ευρώπης, αντί να σταματήσουν τις ροές, οδηγούν τους εκτοπισμένους πληθυσμούς σε ολοένα και πιο επικίνδυνες διαδρομές, με θανατηφόρα συχνά αποτελέσματα. Η διαχείριση των σορών, αρχικά μέσα στις βάρκες και στη συνέχεια στις πρόχειρες υποδομές των νοσοκομείων, ερμηνεύεται ως απόδειξη μιας εγκληματικής αδιαφορίας.

Αίτημα για αλλαγή πλεύσης

Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, τίθεται το ζήτημα της άμεσης αλλαγής στρατηγικής. Το ζητούμενο, σύμφωνα με την ανακοίνωση, είναι η δημιουργία νόμιμων και ασφαλών οδών για τους πρόσφυγες, ο τερματισμός της πολιτικής των αποτροπών και, πρωτίστως, ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή.

Η προειδοποίηση είναι ξεκάθαρη: όσο η Ευρώπη επιμένει στη λογική του «φρουρίου», η Μεσόγειος θα συνεχίσει να δέχεται τα θύματα αυτής της πολιτικής. Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι βαθιά ανθρωπιστικό και πολιτικό ταυτόχρονα: «Καμία ζωή δεν είναι αναλώσιμη. Δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο». Η κοινωνία καλείται να μην εθιστεί στη φρίκη, απαιτώντας λύσεις που να συνάδουν με τον πολιτισμό και τις αξίες της προστασίας της ζωής.