Για το ετήσιο μνημόσυνό του
Πριν ένα χρόνο άνοιξε τα πάλλευκα φτερά της κι εγκατέλειψε τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο μια υπέροχη ψυχή για να στολίσει με τη λάμψη της το χώρο του Παραδείσου :
Η ψυχή του αλησμόνητου Ηλία Πολυχρονάκη, γιού των εκλεκτών συμπολιτών μας Κωνσταντίνου και Βέρας Πολυχρονάκη.
Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν δεν ξεχνούν το γλυκό του χαμόγελο που άνθιζε στα χείλη του, απαύγασμα της ευγένειας και της καλοσύνης που πλημμύριζαν την πλατιά και ζεστή του καρδιά. Εμπνεόταν από ωραία, υψηλά ιδανικά που οδηγούσαν τα βήματά του σε όλη τη διάρκεια της εγκόσμιας πορείας του. Ήταν πραγματικά ένας υπέροχος νέος που στόλιζε την κοινωνία που ζούσε , γι’αυτό και ο ξαφνικός μισεμός του προξένησε ανείπωτη θλίψη και το κενό που άφησε είναι δυσαναπλήρωτο. Τη μεγάλη μας όμως λύπη αντισταθμίζει η πίστη μας πως τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού που τον κάλεσε, και πως η αγνή ψυχή του θα αγάλλεται ανάμεσα στους αγγέλους.
«Μπορεί να πέφτει του θανάτου ο κεραυνός,
και να ξεσπάει του πόνου η καταιγίδα,
μα της ψυχής η δύναμη με ξίφος την ελπίδα
ανοίγει ρήγμα στο πυκνό σκότος που την κυκλώνει
και σε μια λάμψη ανέσπερη τη μοίρα της υψώνει».
Με αυτό το εξαίσιο φέγγος περιβάλλεται και η ψυχή του αγαπημένου Ηλία μας, γιατί τέτοιες ψυχές δεν εξαφανίζονται μέσα στα σκοτάδια των τάφων ούτε μπορούν να τις τυλίξουν οι ομίχλες της λησμονιάς .
Αλλά εκτός από την ωραία ψυχή του παλληκαριού μας θα κρατήσουμε ζωντανή στα βάθη της καρδιάς μας και τη γλυκιά φωτερή όψη του , για να μας θυμίζει παντοτεινά την καλοσύνη , την ευγένεια και την ανθρωπιά που εκείνος ενσάρκωσε αταλάντευτα στη ζωή του.
ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ
φιλόλογος, συγγραφέας ,
ακαδημαϊκος
