Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος, όταν αυτός δεν έχει υποδομή ανθρώπου, όταν δεν έχει κουλτούρα και προσωπικότητα.
Στη ζωή μου πολλές φορές βοήθησα ανθρώπους όσο μπορούσα, ανεξάρτητα το πού και ποιός…
Σε ελάχιστες περιπτώσεις κάποιοι γύρισαν και μού επιτέθηκαν με όλα τα μέσα. Για να επαληθευτεί το ρηθέν “ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος”.
Σε μία περίπτωση όμως φταίω εγώ γιατί το “δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σουφού”.
Μετά την πρώτη “στραβή” που μου έβγαλε, μεταμεληθείς ήλθε και γονατιστμός με κλάματα εκλιπαρούσε να τον ξαναβοηθήσω και γω τον συμπόνεσα και τον ξαναβοήθησα.
Αμέσως μετά συμπεριφέρθηκε όπως ήταν μαθημένος, έσπασε τους όρκους του, καταχράστηκε τη συμπόνοια που του έδειξα και μου επιτέθηκε λάβρος. Ως μανιασμένη “ύαινα” πειχειρεί να καρφώσει τα μισαρά νύχια της στις σάρκες μου.
Τώρα σ’ αυτήν την ηλικά που είμαι ακόμα διδάσμομαι.
“Αχάριστο ευεργέτησες, τον εχθρό σου βοήθησες”
Νίκος Αγγελάκης
