Γράφει ο Πρωτ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΧΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Με τον τίτλο ΑΝΑΛΕΚΤΑ (δοκίμια ευθύνης), εκυκλοφορήθη το δεύτερο βιβλίο, απ’ ότι γνωρίζομε, του Πρωτοπρεσβυτέρου, ιερατικώς Προϊσταμένου του Μητροπολιτικού ιερού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Χανίων, Στυλιανού Θεοδωρογλάκη. Το προηγούμενο, εκδοθέν το 2011, με τίτλο ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, θεολογικές – εκκλησιολογικές, προσεγγίσεις, εξεδόθη με την συμπλήρωση πενήντα ετών ιερατικής διακονίας του συγγραφέως και αποτελεί απόσταγμα και καταστάλαγμα των λειτουργικών του εμπειριών, την χαρά των οποίων θέλει να μετοχετεύσει στους αναγνώστες του. Και το καταφέρνει αυτό με τα υπέροχα κείμενα, που απαρτίζουν τον τόμο, κείμενα απλά, στοχαστικά, θεολογικά, κοινωνικά, προσιτά στον μέσο αναγνώστη, που αγγίζουν την καρδιά, τροφοδοτούν και οικοδομούν το πνεύμα.
Ο πατήρ Στυλιανός, λευκανθείς στην διακονία της Εκκλησίας, είναι υπόδειγμα κληρικού εγκρατούς περί την λειτουργική – λατρευτική πράξη και παράδοση της Εκκλησίας, υπέρμαχου του λειτουργικού ήθους και ακραιφνούς υπερασπιστή της ορθοδόξου πίστεως, των ηθών και των παραδόσεων της Κρήτης, σθεναρού δε αγωνιστού κατά της λύμης των αιρέσεων και ετεροδόξων.
Το ανά χείρας βιβλίο με τίτλο ΑΝΑΛΕΚΤΑ, Δοκίμια Ευθύνης, τυπωμένο σε σχήμα 17χ24, στην Αθήνα, αποτελείται από τέσσερα μέρη, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει στον Πρόλογό του.
Α’: Ουράνια μηνύματα, κεφάλαια θεολογικής ευθύνης και προβληματισμού.
Β’: Παρεξηγημένα θέματα: Κεφάλαια επίσης θεολογικής ευθύνης, που όμως μερικές φορές αποτελούν, -έστω και για λίγους, πρόκληση και παρεξήγηση.
Γ΄: Αιρέσεις – Σατανισμός, προσδιορίζεται ακροθιγώς η επικινδυνότητα της πλάνης των αιρέσεων και της λατρείας του Σατανά. Και
Δ’: Χαιρετισμοί στην Παναγία, τον Πατριάρχη, τον Επίσκοπο και τον ιερό καθεδρικό Ναό των Εισοδίων.
Όλα τα κείμενα, που αποτελούν το βιβλίο, παρά την ποικιλία των θεμάτων τους, έχουν μια κοινή συνισταμένη που τα ενοποιεί, διατηρώντας συγχρόνως την ιδιαιτερότητα εκάστου και αυτή η διοικούσα έννοια είναι η βαθιά πίστη του συγγραφέα στην αιωνιότητα, την άπειρη αγάπη του Θεού, που εκχέεται λυτρωτικά και αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους.
«Όταν το κακό πλεονάζει γύρω μας και ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε βήμα της ζωής μας, όταν καθημερινά όλο και περισσότερο χάνουμε το νόημα της ζωής και μας κυριεύουν η απόγνωση και η απελπισία, όταν η πνευματική ξηρασία μαραζώνει τη βλάστηση και την άνθιση της ζωής, η λειτουργική ελπίδα της Ανάστασης γίνεται θεϊκός όμβρος, ουράνια χορταστική τροφή, αναγκαία για κάθε άνθρωπο που θέλει να ζήσει», γράφει.
Ο π’’ Στυλιανός, όταν προσεγγίζει σύγχρονα θέματα τα αγγίζει με υπευθυνότητα και τα επενδύει πάντοτε με την σοβαρότητα και την ευκρίνεια της πίστεως. «Μέσα σε ένα αλαλούμ συνθημάτων και κατευθύνσεων», γράφει «πολιτικών, θρησκευτικών, κοινωνικών, οικονομικών κλπ., ζούμε, στο μεσουράνημα των τεχνολογικών κατακτήσεων και της διαστημικής κυριαρχίας την απόγνωση και την απελπισία της σύγχυσης και της Βαβέλ, που τόσο επιπόλαια χαρακτηρίζομε ως πρόοδο και πολιτισμό». Και προχωρεί σε περαιτέρω ανάλυση:
«Σε καμιά άλλη εποχή στο όνομα της ενότητας δεν έζησε και δεν ζει την τραγικότητα του διχασμού και της διάσπασής του ο άνθρωπος από τον άλλον άνθρωπο. Στο όνομα του έρωτα, της ύψιστης αυτής ενωτικής και αγαπητικής πράξης των ανθρώπων, ο άνθρωπος ζει τον πιο απαίσιο χαρακτήρα της διαίρεσης και της μοναξιάς… Στο όνομα της ελευθερίας ναρκοθετούνται οι ευγενέστεροι θεσμοί και υπονομεύονται οι ιερότεροι οραματισμοί, όπως η οικογένεια, το σχολείο, η φιλία, η συγγένεια, η φιλοξενία, η ανθρωπιά, η τιμιότητα, η λαμπρότητα και καθαρότητα του ανθρωπίνου προσώπου. Στο όνομα της ειρήνης δυναμιτίζεται και τραυματίζεται η ανθρώπινη βούληση, που πολλές φορές φτάνει στον εξαγορασμό των συνειδήσεων, άλλο βέβαια ότι οι εξοπλισμοί αυξάνουν, οι πόλεμοι δεν σταματούν και η ψυχροπολεμική είναι το δόγμα και η πράξη των ισχυρών της ημέρας, σε βάρος των μικρών και των αδυνάτων…»
Και, ύστερα από αυτή την αρνητική διαπίστωση, προχωρεί στην κατάφαση: «Μέσα σε μια τόσο διεστραμμένη πραγματικότητα ο Λόγος της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας για ενότητα είναι ζωτικής σημασίας: «Την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν της αγάπης».Αυτό μόνο φαίνεται στο βάθος του σκοτεινού ορίζοντα κι ακούγεται στην πολυθόρυβη ζωή μας ως πρόσκληση και πρόκληση μαζί.».
Αφού αγγίξει και άλλα θέματα κοινωνικά, οικογενειακά και αναλύσει τις παραδοσιακές δομές της οικογενείας με αναφορά στην προσευχόμενη Χριστιανική μάνα, που ανάτρεφε τα παιδιά της με το ορθόδοξον ήθος και τις αγνές παραδόσεις της Κρήτης, μιλάει για «την κατ’ οίκον εκκλησία», «η οποία δείχνει τον τρόπο λειτουργίας της, δηλαδή την ισότιμη συμμετοχή και δράση όλων των μελών της».
Θα κλείσομε τη σύντομη αυτή αναφορά μας στο νέο βιβλίο του πατέρα Στυλιανού, με ευχαριστίες πρώτιστα, για την τιμητική αποστολή του, με λίγες προσευχητικές αράδες από την «ΩΔΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ»: «… Παναγία Δέσποινα του ουρανού και της γης «κάνε το θαύμα σου», για τα παιδιά που πεινούν, που ζουν στερημένα, που βρίσκονται στο περιθώριο της ζωής, που ταλανίζονται και ζουν απελπισμένα, που νοιώθουν ως να τα εγκατέλειψαν και ο Θεός και οι άνθρωποι… Απεγνωσμένα καταφεύγομε σε Σένα, Παναγία μας, για μας τους ίδιους και για όλο τον κόσμο, προπάντων για τα παιδιά μας, τα παιδιά όλου του κόσμου» !
Πρωτοπρεσβύτερος
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΧΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
Εφημέριος Ι. Ναού Αγίας Τριάδος.
