«Τιμή δε τα πράγματα κρίσσονα ποιεί»»
Η τιμή εξυψώνει τους ανθρώπους (ΒΙΩΝ)
Για μια ακόμη φορά ας μου επιτραπεί από τους πλέον αρμόδιους προς τούτο επιστήμονες ιστορικούς, διδασκάλους των σχολείων αλλά και των Πανεπιστημίων της πατρίδας μας Ελλάδας, γιατί μάλλον υπεισέρχομαι στις δικές τους αρμοδιότητες, να επιχειρήσω να αναλύσω, όσο μου είναι δυνατόν, τον εν λόγω Μέγα Οραματιστή, Ήρωα και Ευεργέτη μας Γεώργιο Ξενουδάκη.
Σ’ αυτήν την προσπάθεια μου θα δανειστώ το βιβλίο των Λόγων του Γεωργίου Ξενουδάκη πρώτου Κρη βουλευτή στη Βουλή των Ελλήνων, το έτος 1843, ως βουλευτή μεταναστών Κρητώ, και το έτος 1885, ως αιρετό βουλευτή Κρητών του Δήμου Αδάμαντα Μήλου, του Δήμου Μινώα Ναυπλίας αλλά και Σφακιανομηλιούς αλλά και ολόκληρη την υπόδουλη τότε Κρήτη στη Βουλή των Ελλήνων.
Το βιβλίο αυτό, «Ευαγγέλιο» κατά τον σεβαστό μας Αρχιμανδρίτη, Θεολόγο, τέως Λυκειάρχη, πατέρα Ιγνάτιο Χατζηνικολάου, αλλά και «Ιστορικός Θησαυρός» κατά τον πολεοδόμο, αρχιτέκτονα, καθηγητή Πανεπιστημίου Αμερικής και σημερινό κάτοικο Ύδρας κ. Αντώνη Κ. Αντωνιάδη, μας φωτίζει γενικά περί της δραστηριότητας του ήρωά μας Γ. Ξενουδάκη, αλλά και ειδικότερα στις εξής σελίδες του:
1. Στη σελίδα 79, ο Γεώργιος Ξενουδάκης λέγει:
«… Κατά το 1841, ότε ηυτύχησα ν’ αποσπασθώ εκ των μαθημάτων μου υπό των τότε διενεργησάντων την επανάσταση και ν’ αποσταλώ ως γραμματεύς των ορεινών Σφακιωτών, είδον τον στόλαρχον Άγγλο Στιούαρτ…».
2. Στη σελίδα 87 (του ίδιου πάντα βιβλίου) ο αείμνηστος Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγε:
«Είμεθα ήσυχοι. Ότε κατ’ απόφασιν της Εθνοσυνελεύσεως της 3ης Σεπτεμβρίου 1949 εισήλθον εις το Ελληνικό Κοινοβούλιο ως βουλευτής μεταναστών Κρητών, εθεώρησα εαυτόν ευτυχή, διότι τυχαίως συνέπεσε να λάβω μέρος εις εθνικάς αποφάσεις…
… Αν, κύριοι βουλευταί, δεν ήμουν αντάξιος της μεγάλης αυτής τιμής, ουχ ήττον, τα πάντα παραδίδω και ψυχήν και καρδίαν εις τέλεσιν αυτής της Μεγάλης Ιδέας…»
(Σημείωση γράφοντος: Τότε συνεπώς γεννιέται και ανδρούται το μέγα όραμα της Μεγάλης Ιδέας του ήρωά μας Γεωργίου Ξενουδάκη)
3. Στη σελίδα 91, ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγει:
«… ο πόλεμος αυτής είναι πόλεμος εθνικός, είναι πόλεμος της ελληνικής φυλής, δεν είναι απλώς πόλεμος των εις τα σύνορα στρατοπεδευμένων αλλά των Κρητών, των Σαμίων, των Χίων, των Μακεδόνων, των Κασσιωτών και όλων των απανταχού Ελλήνων…»
4. Στη σελίδα 100, ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγει:
«… Τα μεγάλα κράτη εργάζονται να κατακτήσωσι, ουχί και να ελευθερώσωσι. Μη λοιπόν παρ’ αυτών περιμένωμεν, αλλά από τον πατριωτισμό και την ομόνοια…
… Μη λοιπόν από την άπληστον πολιτική της Ευρώπης περιμένετε, μη ματαιοπονείτε εις ευμετάβλητους οργανισμούς, ους από 60 έτη δεν κατορθώσατε να στερεώσετε, αλλά από την αυταπάρνησιν και την γενναιότητα…»
5. Στη σελίδα 101, ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγει:
«… προσέξατε την Μακεδονία αλλά και την Κρήτην. Εάν οι ελληνικαί αυταί χώραι κατακτηθώσιν, η νυν Ελλάς απώλετο (προσοχή)…»
6. Στη σελίδα 84, ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγει:
«… πρόκειται κ. βουλευταί περί της τύχης και της ελευθέρας και της δούλης Ελλάδος και ουχί περί κομμάτων και φατριών. Δεν παίζομεν και δεν πρέπει να διαπληκτιζώμεθα…»
(Όλα αυτά λέγονται από του βήματος της Βουλής προς τους Έλληνες Βουλευτές).
7. Στη σελίδα 83, ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγει:
«… παρακαλώ κ. Βουλευταί, να μην δώσητε κομματικής χροιάν εις τους λόγους μου, διότι δεν εστάλην να ανήκω εις πολιτικά κόμματα, αλλά να παρακολουθώ το γενικό συμφέρον του Ελληνισμού και της πατρίδος μου Κρήτης…»
8. Στην ξεχωριστή και λίαν αξιοπρόσεκτη, κατά τη γνώμη του γράφοντος, σελίδα 45, ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας λέγει:
Όταν το 1870 επεσκέφθη την Ανώπολη Σφακίων, με σκοπόν να οδηγηθεί στα ερείπια του σπιτιού του πρωτοεπαναστάτη (και κατά τον Γεώργιο Ξενουδάκη) Δασκαλογιάννη,
Όταν λοιπόν επλησίασε στα αναφερόμενα ερείπια του σπιτιού του Δασκαλογιάννη, ο μεγάτιμος πλην σεμνός και ταπεινός Γ. Ξενουδάκης, γονατίζει προ των ερειπίων και με δάκρυα στα μάτια του αναφωνεί:
«… Το περιφανές τούτο ερείπιο, είπον, είναι αγιώτερον και οσιώτερον των ανακτόρων, εν οις ανοικούσι βασιλείς, αυτοκράτορες, διότι εκ του οίκου τούτου εξήλθεν η πρώτη κλαγγή της Ελευθερίας των λαών. Εκ του οίκου τούτου εξήλθεν η θεία εμπνευσις, «Έγρεο φίλα μάτερ» ενώ εκ των ανακτόρων των ισχυρών δίδεται το πρόσταγμα της σφαγής των πολιτών, διά να κορέσουν τα πάθη και την απληστίαν των οι άρπαγες των δικαιωμάτων του πολίτη.
… Ιστοριογράφοι και πολιτικοί της ελευθέρας Ελλάδος! Νοθεύοντες την ιστορίαν κηλιδώνετε την Ελλάδα…»
Συνοψίζοντας όλες αυτές τις ρήσεις και νουθεσίες του Πρωτοπόρου και Μεγάλου Οραματιστή απογόνου όλων των Σφακιανών, Κρητών και όχι μόνον, του Γεωργίου Ξενουδάκη, θα ήθελα να επισημάνω:
– Όταν ο Γ. Ξενουδάκης τοποθετείται γραμματέας των ορεινών Σφακιωτών, από την Εθνοσυνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου 1842, σίγουρα δεν εννοούσαν τους άξιους και αξιόλογους ποιμένες (βοσκούς) της Σφακιάνης Μαδάρας.
Γνωρίζουμε ότι ο Γ. Ξενουδάκης ανατράφηκε, κυριολεκτικά, από τον Γάλλο Mercier, ο οποίος του δίδαξε την Γαλλική γλώσσα, τα κηρύγματα της Γαλλικής Επανάστασης, το Διαφωτισμό και γιατί όχι τα κηρύγματα της πολιτικής ομάδας που δρούσε στη Γαλλία, με αντιπροσώπους στη συμβατική συνέλευση, μετά την Επανάσταση του 1789, η οποία αντιμαχόταν τη μοναρχία. Άρα ήταν πολιτικό ρεύμα – κόμμα αντιμοναρχικό (προοδευτικό).
Αυτή λοιπόν την πολιτική ομάδα – κόμμα αντέγραψαν, λέγοντας «Ορεινοί Σφακιώτες» κατά το «Ορεινοί Γάλλοι αντιμοναρχικοί». Με αυτά τα πιστεύω και τα ιδανικά ο Ήρωάς μας Γ. Ξενουδάκης, δρα εντός και εκτός του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Δεν είναι δυνατόν να δίδεται σήμερα άλλο πνεύμα και άλλη εξήγηση στο Γραμματέα των Ορεινών Σφακιωτών.
– Μήπως η μνεία του Γ. Ξενουδάκη (σελίδα 45) «… Ιστοριογράφοι και πολιτικοί της ελευθέρας Ελλάδος! Νοθεύοντες την ιστορίαν κηλιδώνετε την Ελλάδα…» θα μπορούσε να εξετασθεί αναλόγως; Απλά ερωτώ.
– Μήπως όταν η Εθνοσυνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 (όχι ο όποιος τυχόν) τοποθετεί τον Γεώργιο Ξενουδάκη Γραμματέα των Ορεινών Σφακιωτών, εννοεί πρόεδρο πολιτικού κόμματος (ρεύματος) της τότε εποχής; Και πάλι απλά ερωτώ.
Αυτές είναι εν τέλει οι σκέψεις του ταπεινού γράφοντος και θα είμαι πανευτυχής να έχω την αυστηρή κριτική παντός αρμοδίου, πλην φιλίστορα.
Νίκος Γ. Νταμπακάκης
Ιστορικός, Ερευνητής
της Ζωής και του Έργου
του Γ. Ξενουδάκη