«Μετρώ σύμφωνα με την κλίμακα της απόστασης των ποιοτήτων, όπως μας την έδωκε ο Ηράκλειτος: άχυρο χρυσός αξία, δούλος κύριος βασιλιάς, πίθηκος άνθρωπος θεός. 1,10,100».
Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ. (ΓΚΕΜΜΑ)
Γράφει ο Χαραλ. Γερασ. Γεωργιλάς
Η Βίβλος είναι ο Θεός της εκδίκησης, το Ευαγγέλιο είναι ο Θεός της συμπόνιας, της αγάπης.
Πολλοί άνθρωποι αν θέλουν να δουν τον Θεό, θα ακούσουν Chopin, θα μελετήσουν τον Χριστό, την ιδεολογία του, τους ανθρώπους που συγχωρεί, καθώς και τον «άπειρο» Tolstoy, που πέθανε καταδιωκόμενος επειδή ήθελε να μοιράσει την περιουσία τους στους φτωχούς.
Έτσι βλέπεις τον Θεό. Αλλά στην πράξη ελάχιστοι τον βλέπουν.
Όμως ΠΙΣΩ από όλα αυτά υπάρχει μια άλλη ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ πραγματικότητα.
Το ανθρώπινο είδος γεννιέται σαν ένα ζώο, ένα άγριο ζώο και τέτοιο παραμένει το 95% μέχρι το τέλος της ζωής του, ακόμα και αν αποκτήσει πλούτο, εξουσία, επάγγελμα ή μόρφωση. Ο Λιαντίνης έλεγε ότι ο άνθρωπος γεννιέται σαν «κανένας» μέχρι να γίνει «Οδυσσέας» και «Οδυσσέας» γίνονται ελάχιστοι.
Σκεφτείτε αυτούς που συμπεριφέρονται σαν πίθηκοι ή σκυλιά (σκυλάνθρωποι κατά τον συγγραφέα Κ. Διακογιάννη), ή αυτούς που ζουν στον τρίτο κόσμο όπου η ωμότητα και η κτηνωδία είναι καθημερινότητα. Όποιος έχει πάει και έχει δει, δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτές τις φρικτές εικόνες.
Ο Χριστός και ο Tolstoy είχαν μιλήσει για σύμπνοια και είχαν καταδικάσει την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
Αυτοί οι δύο ουσιαστικά μιλούσαν στον «ΚΑΝΕΝΑ» όπως απάντησε ο Οδυσσέας στον Κύκλωπα, που είναι ο λόγος της φύσης και ο ορισμός της μοίρας μας όπως μας περιγράφεται στο ανώτερο, στο μοναδικό πνευματικό έργο που έχει γραφτεί από την ανθρώπινη διανόηση, την ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ.
Επειδή λοιπόν το ανθρώπινο είδος γεννιέται ή γίνεται ανίκανο να αγαπήσει και να δείξει αληθινή ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ, συνεπάγεται ότι το 95% των ανθρώπων είναι υποκριτές.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι (το 95%), έχουν αμετάβλητες, αμετάθετες απόψεις και ιδέες. Φυσικά είναι και αμόρφωτοι.
ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΒΡΩΜΑ.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο άρθρο αυτό δεν αναφέρομαι ούτε σε νέους, ούτε σε παιδιά, ούτε σε μωρά, που χάνουν την ζωή τους άδικα σε τροχαία, ή αρρώστιες αλλά αναφέρομαι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε ανθρώπους που έχουν κλείσει ή κλείνουν φυσιολογικά τον βιολογικό κύκλο ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ.