O Νικήτας Κανάκης, πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, μιλώντας στο tvxs.gr, αναφέρει ότι τέτοιες εικόνες δεν θα πρέπει να ξενίζουν την κοινωνία, καθώς «αποτελούν την εικόνα της σημερινής Ελλάδας που προσπαθούμε να κρύψουμε κάτω από το χαλί». Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι η εξαθλίωση αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά ενώ ανάμεσα στους έχοντες ανάγκη βρίσκονται πλέον και άνθρωποι προερχόμενοι από κοινωνικούς χώρους που σε παρελθοντικές περιόδους θα βρίσκονταν στο «απυρόβλητο». Του Νίκου Μίχου
Ποιος είναι ο φτωχός σήμερα;
«Εμείς βλέπουμε τους φτωχούς των φτωχών. Είναι άνθρωποι που έχουν ένα εισόδημα οικογενειακό κάτω από 300 – 400 ευρώ. Οι περισσότεροι είναι είτε μακροχρόνια άνεργοι με παιδιά, είτε συνταξιούχοι που με την μια σύνταξη δεν μπορούν να συντηρήσουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Τελευταία βλέπουμε όλο και περισσότερο μικροεπαγγελματίες, που δεν μπορούν για παράδειγμα να πληρώσουν την ασφάλισή τους. Σε γενικές γραμμές είναι αυτοί που ζούσαν ούτως ή άλλως φτωχικά στους οποίους προστίθενται σταδιακά και κάποιοι προερχόμενοι από μεσαία κοινωνικά στρώματα».
Μετά το 2010 οι Γιατροί του Κόσμου είδαν τον αριθμό των ασθενών τους να πολλαπλασιάζεται, και για τον λόγο αυτό είχαν μιλήσει για ανθρωπιστική κρίση. «Όσοι είχαν κάποια λεφτά, τελειώσανε. Σε αυτούς προστίθενται και οι άνεργοι που δεν καλύπτονται από το ταμείο ανεργίας. Αυτοί δεν έχουν μόνο τις βασικές ανάγκες. Ψάχνουν κάποιον να τους προσφέρει νοσοκομειακή περίθαλψη ή ακόμη και κάποιο ειδικό φάρμακο. Αυτή η κατάσταση δείχνει το μέγεθος της εξαθλίωσης που κατά την γνώμη μας αρχίζει να αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά. Δημιουργεί ένα συρματόπλεγμα ανάμεσα στην κοινωνία, που δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να φύγει», αναφέρει ο πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου.
Ελλοχεύουν κίνδυνοι
Συγκεκριμένα, οι ΓτΚ περιμένουν τους δείκτες θνησιμότητας να αυξηθούν. «Το προσδόκιμο ζωής θα μειωθεί χωρίς να καταγραφεί από κανέναν η αιτία. Για παράδειγμα, κάποιος που έχει διαβήτη πρέπει να λαμβάνει ινσουλίνη. Όμως εάν δεν μπορεί να την βρει και πεθάνει, στο αρχείο θανάτου θα καταγραφεί ότι πέθανε από διαβήτη και όχι επειδή δεν είχε την δυνατότητα να βρει το φάρμακο. Θα υπάρξουν, όμως, και έμμεσες συνέπειες. Οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι είναι πολύ ευάλωτοι. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις. Μια κοινωνία, επίσης, που δεν έχει ελπίδα μένει πίσω από τις εξελίξεις. Αυτή η κατάσταση μας έχει πάει 20 με 30 χρόνια πίσω. Εγώ βλέπω εικόνες που άκουγα την δεκαετία του 1960. Όλες αυτές τις συνέπειες θα τις δούμε μέσα στον επόμενο χρόνο»,δηλώνει ο Νικήτας Κανάκης.
Οι Γιατροί του Κόσμου είχαν επισημάνει >τον Οκτώβριο του 2012 ότι μέσα σε ένα εξάμηνο τα πολυϊατρεία τους είχαν δεχθεί περισσότερους ασθενείς από όσους δέχθηκαν σε όλο το 2011. Όπως αναφέρουν αυτό το φαινόμενο δεν έχει σταματήσει αλλά διογκώνεται.
«Ο αριθμός τους συνεχίζει να αυξάνει διαρκώς», τονίζει ο κ. Κανάκης, προσθέτοντας ότι «όχι με μεγάλο ρυθμό ευτυχώς, γιατί υπάρχουν και άλλες δομές. Όμως, έχουν αλλάξει οι ανάγκες που έχουν οι ασθενείς. Πλέον δεν ζητούν μόνο φάρμακα, αλλά και τρόφιμα πρώτης ανάγκης. Τα αιτήματα αυτά προέρχονται και από ανθρώπους που δεν θα περιμέναμε στο παρελθόν να ακούσουμε. Το είχα πει και στο παρελθόν – αστειευόμενος τότε – ότι το μεγαλύτερο ρουσφέτι πλέον δεν είναι ο διορισμός αλλά να βγάλεις σε κάποιον βιβλιάριο πορείας. Οι ανάγκες πλέον είναι τεράστιες και αυτό αποδεικνύεται και από άλλους διεθνείς οργανισμούς, όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, που έρχονται και δημιουργούν δομές στην Ελλάδα».
