Δεκαέξι μήνες μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Από τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε πραξικοματικά να ρίξει “μαύρο” στην ΕΡΤ απολύοντας περισσότερους από 2.000 εργαζόμενους ο αγώνας για την επαναλειτουργία της έχει ενσωματώσει μια πολύτιμη εμπειρία ελεύθερης και ακηδεμόνευτης εκπομπής από τα κτίρια της Λεωφόρου Στρατού και της Αγγελάκη στην Θεσσαλονίκη η οποία χθες αποτυπώθηκε σε μια μεγάλη συνέλευση εργαζομένων και αλληλέγγυων σε απαντήσεις στο ερώτημα ποια ΕΡΤ θέλουμε. Μια ΕΡΤ που θα περιφρουρεί το δικαίωμα στην ενημέρωση και θα δίνει φωνή σε κάθε αγώνα για μια ζωή με δημοκρατία και αξιοπρέπεια.
Επί τέσσερις ώρες περίπου στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης σε μια μαζική συνέλευση συζητήθηκε το πως θα ενδυναμωθεί o πολύμηνος αγώνας που είναι όχι μόνο εργατικός αλλά πάνω απ`όλα κοινωνικός με την στήριξη μιας συλλογικότητας φίλων και αλληλέγγυων προκειμένου, όπως τονίστηκε και από τους ίδιους τους εργαζόμενους στο κάλεσμά τους, να βγει διεκδικητικά ακόμη περισσότερο προς την κοινωνία το κοινό αίτημα για επεναλειτουργία της ΕΡΤ και να συντονιστεί ο κοινός της βηματισμός με τους εργαζόμενους. Επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά η ανάγκη για να παραμείνει κυρίαρχη στις αποφάσεις μια κοινή ανοιχτή συνέλευση για την λειτουργία μιας Δημόσιας και ελεύθερης Ραδιοτηλεόρασης καθώς και η ανάγκη υποστήριξης της ελεύθερης ΕΡΤ από την ίδια την κοινωνία τοσο στα πρακτικά ζητήματα της λειτουργίας των δύο σταθμών (δηλαδή συμμετοχή στις βάρδιες, περιφρούρηση, συντήρηση), την οικονομική στήριξη του αγώνα αλλά και το άνοιγμα της συζήτησης με την ίδια την κοινωνια για συνδιαμόρφωση της γενικότερης φιλοσοφίας του εκπεμπόμενου προγράμματος.
Στην συνέλευση συμμετείχαν εκπρόσωποι ενός πλήθους συλλογικοτήτων και δικτύων αλληλεγγύης που τους τελευταίους δεκαέξι μήνες βρήκαν φωνή μέσα από τα μικρόφωνα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου της ελεύθερης ΕΡΤ το οποίο πρόσφατα μεταδίδεται αναλογικά και στην πόλη της Θεσσαλονίκης στο κανάλι 37 προς το παρόν στην περιοχή του ευρύτερου κέντρου και με άμεση προοπτική επέκτασης της εμβάλειάς του. Τοποθετήσεις σχετικά με το ποια ΕΡΤ θέλουμε έγιναν τόσο από εργαζόμενους στην ΒΙΟΜΕ, σχολικούς φύλακες, μέλη του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης και του κινήματος ενάντια στο χρυσό, από εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων που βάλλονται τα χρόνια του Μνημονίου από τα μέτρα λιτότητας και εξαθλίωσης που επιβάλει η κυβέρνηση του μαύρου. Ξεχωριστή παρέμβαση έκαναν και οι φοιτητές συλλόγων που κατέλαβαν από χθες το πρώί την Πρυτανεία του ΑΠΘ αντιδρώντας στις διαγραφές φοιτητών και οι οποίοι εξέφρασαν την στήριξη στον αγώνα των απολυμένων της ΕΡΤ αλλά και μέλη συλλογικοτήτων και κινημάτων από το εξωτερικό (Ισπανία, Γερμανία, Αυστρία) .
Η συζήτηση για την” ΕΡΤ που θέλουμε” ενσωμάτωσε τους πόθους και το όραμα μιας ενημέρωσης ως κεντρικό στοιχείο της δημοκρατίας, μιας ενημέρωσης που δεν θα υποτάσσεται στην εκάστοτε εξουσία και θα αποτελεί συστατικό κομμάτι του αγώνα για μια δικαιότερη κοινωνία. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε χθες στην περίπτωση της ΕΡΤ που θέλουμε αλλά και της κοινωνίας που ονειρευόμαστε δεν πρέπει να επιβεβαιωθεί το κεντρικό θέμα του Γατόπαρδου “για να μείνουν όλα ίδια, είναι απαραίτητο όλα να αλλάξουν”
Τέλος στη συνέλευση εξετάστηκε η δημιουργία ενός νομικού εργαλείου (πιθανότατα Σύλλογος) μέσω του οποίου θα προωθείται ο αγώνας των απολυμένων της ΕΡΤ, η κοινή δράση των συλλογικοτήτων στην χώρα και στο εξωτερικό που κινούνται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της δημόσιας τηλεόρασης, η προσφορά εθελοντικής εργασίας στην παραγωγή των προγραμμάτων, η οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και η αντιμετώπιση αναγκών εξοπλισμού και υποδομής των σταθμών. Η μορφή και το καταστατικό του νομικού αυτού εργαλείου βρίσκεται υπό διαμόρφωση και τελικές αποφάσεις θα παρθούν στην επόμενη συνέλευση στις 20 του Οκτώβρη.
Σ.Π.
