Την Πέμπτη 24 Ιουλίου στο Εργατικό Κέντρο Χανίων Μάρκου Μπότσαρη Χανιά – Ώρα 8.30 το απόγευμα
Τιμώντας την επέτειο της κορύφωσης του μεγάλου λαϊκού αντιβασικού κινήματος των Χανίων τον Ιούλη του 1990 με την εξέγερση που άφησε περγαμηνές ενωτικών αγώνων στο χανιώτικο λαό σε κινήματα δρόμου,
Και με σκοπό την άμεση διοργάνωση εκδήλωσης συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό για τη γενοκτονία που υφίσταται από το σιωνιστικό ρατσιστικό σωβινισμό,
Καλούμε κάθε ενδιαφερόμενο φορέα που συμφωνεί με τις θέσεις του παρακάτω κειμένου, σε κοινές δράσεις στα προβλήματα που αφορούν όλους μας.
Παρά τις διαφορετικές γενικότερες θέσεις, εκτιμήσεις, τακτικές και απώτερους στόχους δημοκρατικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, αλλά και εκατοντάδων χιλιάδων ανένταχτων πολιτών, αντίθετων στην πολιτική που γέννησε και υλοποιεί την βαρβαρότητα των μνημονίων, θεωρούμε πως είναι απόλυτα εφικτή όσο και επιτακτικά αναγκαία η κινηματική σύμπραξη σε μια ελάχιστη, ξεκάθαρη βάση, χωρίς αλληλοαποκλεισμούς αλλά και χωρίς «ήξεις αφήξεις» σε κρίσιμες βασικές στοχεύσεις και προοπτικές, ανοιχτή σε γενικότερες προς όφελος του λαού μας εξελίξεις.
Ποια περίπου είναι αυτή η βάση;
Οι επιμέρους δράσεις, κινητοποιήσεις, αγώνες, να εμπνέονται και να στοχεύουν συνεχώς, ξεκάθαρα σε:
1. Μια Ελλάδα με τον λαό της πραγματικά κυρίαρχο, συμμέτοχο και ελεγκτή σε όλα τα επίπεδα και κέντρα καθοριστικών, τοπικά και πανεθνικά, αποφάσεων και δράσεων, και με καθοριστικό γνώμονα όχι τις «αξίες των αγορών» αλλά τις αξίες άνθρωπος, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, εθνική ανεξαρτησία, ουσιαστική δημοκρατία, ειρήνη και συνεργασία των λαών, περιβάλλον, πολιτισμός-παιδεία.
2. Τα παραπάνω προϋποθέτουν και συνεπάγονται ταυτόχρονα, πως ο λαός μας και η πατρίδα μας πρέπει να αποφασίζουν για όλα τα εσωτερικά και εξωτερικής μας πολιτικής πολιτικά και οικονομικά ζητήματα κυρίαρχα, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εξωεθνικά, ανεξέλεγκτα από τον ελληνικό λαό κέντρα αποφάσεων και εθνικής/λαϊκής εξάρτησης και υποτέλειας.
3. Η κατεύθυνση αυτή συνεπάγεται όχι «απομόνωση» αλλά απεναντίας, τεράστια απελευθέρωση, διεύρυνση της συνεργασίας μας ισότιμα, στην βάση του μεγαλύτερου δυνατού για κάθε περίπτωση, αμοιβαίου οφέλους, με όλα τα κράτη που θέλουν τέτοια συνεργασία και όχι νεοαποικιοκρατική σε βάρος μας ή άλλου είδους, μη συμφέρουσα τον λαό μας σχέση.
4. Διεθνή αλληλεγγύη του λαού μας προς κάθε αγωνιζόμενο(όπως Παλαιστίνιοι, Σύριοι σήμερα), όχι τάχα ουδέτερου, «φιλανθρωπικού» και «ηθικολογικού» τύπου, όπως κάνουν ιμπεριαλιστικά κέντρα, με κάθε λογής φανερά ή μασκαρεμένα φερέφωνά τους, για λιποταξία/φυγή από την χώρα του.
Αλλά για αποφασιστικό αγώνα μέσα στην πατρίδα του για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κατά των οικονομικών, πολιτικών ή πολεμικών ενεργειών των ισχυρότερων, επιθετικών κρατών και των πολιτικών και οικονομικών κέντρων της νέας, απάνθρωπης καπιταλιστικής τάξης.
Που ενώ δρα εθνοαποδομητικά κατά ασθενέστερων, όπως του δικού μας λαών, την ίδια ώρα επιδεικνύει υπέρμετρο εθνικισμό υπέρ των ισχυρών επιθετικών κρατών, των δικών τους «κοσμοπολιτών-παγκοσμιοποιητών».
5. Ο συντονισμός σε τέτοιους περίπου κατευθυντήριους άξονες, (όπως αυτοί τελικά θα καθοριστούν συλλογικά, κοινά αποδεκτούς από κάθε καλοπροαίρετο φορέα ή συμπολίτη), αφορά την συγκρότηση ενός όλο και πιο ισχυρού λαϊκού κινήματος, ικανού να ανοίξει τον δρόμο προς αυτές τις κατευθύνσεις.
Η ειδικότερη, πιο επεξεργασμένη, ή βαθύτερη σε πολιτικούς στόχους καθαρά πολιτική ζύμωση και δράση, μέσα κι έξω από τις λαϊκές δράσεις και κινητοποιήσεις αυτού του ευρύτερου, μη κομματικού χαρακτήρα λαϊκού μετώπου, είναι δικαίωμα και χρέος κάθε πολιτικής δύναμης που θα συνεργάζεται σε ένα τέτοιο κίνημα.
Και ανάλογα με το πόσο θα πείθει με θέσεις και δράσεις θα ισχυροποιείται και η ίδια μέσα στον λαό, μα και το λαϊκό μέτωπο θα κατακτά όλο και πιο ριζοσπαστικές θέσεις και μορφές δράσης.
ΔΗΠΑΚ Χανιά