Άλλοι εργαλοποιούν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, κι άλλοι εργαλοποιούν την ίδια την ιστορία…
Πριν λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε μέσα από ρεπορτάζ της εφημερίδας “Χανιώτικα Νέα” για την πρόθεση πραγματοποίησης “διαδρομής μνήμης” για τα 80 χρόνια της Μάχης της Κρήτης από τον Σύνδεσμο Φροντίδας Γερμανικών Ταφών Πολέμου (Volksbund Deutsche Kriegsgraberfursorge e.V.).
Ο σύνδεσμος Volksbund χρηματοδοτείται κατά 90% από δωρεές και κατά 10% από το γερμανικό κράτος όμως η διασύνδεσή του με το Γερμανικό κράτος είναι αναμφισβήτητη. Άλλωστε σημερινός πρόεδρος είναι ο Γερμανός στρατηγός Wolfgang Schneiderhan ενώ πάτρονας του Συνδέσμου είναι ο Πρόεδρος της Γερμανίας Frank-Walter Steinmeier.
Επικεφαλής της δραστηριοποίησης του συνδέσμου στα Χανιά είναι η γενικής γραμματέας του Volksbund κ. Daniela Schily.
Πρόκειται για μία οργάνωση που ξεκάθαρα έχει δεσμούς με το Γερμανικό κράτος.
Στην σχετική σύσκεψη συμμετείχαν πολλοί φορείς, μεταξύ άλλων εκπρόσωποι της Βρετανικής πρεσβείας, της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, της Συναγωγής, της Περιφέρειας και του Δήμου Πλατανιά.
Δεν είναι η πρώτη φορά ειδικά τα τελευταία χρόνια που φορείς του Γερμανικού κράτους προσπαθούν να αναμειχθούν στα της ιστορίας και της μνήμης που αφορούν την περίοδο της ναζιστικής κατοχής στην Κρήτης.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε τη δήλωση του πρώην Αντιπεριφερειάρχη Χανίων κ. Απόστολου Βουλγαράκη κατά τη διάρκεια συνάντησής του με τον Ακόλουθο Άμυνας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα Σμήναρχο ε.ε. κ. Ulrich Pfeiffer τον Μάρτη του 2017 ότι «όλοι είναι θύματα σ’ έναν πόλεμο, κι ότι αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει στις επόμενες γενιές»;
Και πάλι τότε ήμασταν από τους λίγους που είχαν αντιδράσει έντονα.
Πιο πρόσφατα είχαμε τη συμμετοχή του Υπουργού του κρατίδιου της Βαυαρίας Δρ. Σπένλε Λούτβικ και μέλους του κόμματος της Άνγκελα Μέρκελ και του ομοσπονδιακό βουλευτή Βερολίνου Φλόριαν Χάν, στο συνέδριο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο.
Εκεί όπου ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών κ. Μ.Κουγιουμτζής ότι ο Γερμανός υπουργός και ο βουλευτής έχουν αποδεχθεί να χρηματοδοτηθεί από τη Γερμανία, αίτημα της πρωτοβουλίας Χανίων με πρόεδρο τον Δρ. Αλέξανδρο Παπαδερό, να γίνουν εργασίες αποκατάστασης των παλαιών φυλακών της Αγιάς και στον χώρο να δημιουργηθεί ένα μεγάλο μουσείο της Μάχης της Κρήτης.
Όλα αυτά βεβαίως θα ήταν πολύ καλά και ωραία αν και εφόσον η Γερμανία ως κράτος αποδεχόταν τις ευθύνες που τις αναλογούν για τις καταστροφές που προκάλεσαν οι ναζί στην Κρήτη και στην Ελλάδα. Άλλωστε, και η Ελλάδα τιμωρήθηκε τα χρόνια των μνημονίων και κλήθηκε να πιουν οι πολίτες της το “πικρό φάρμακο” και με τη λογική ότι το κράτος έχει συνέχεια.
Όμως η Γερμανία δεν αποδέχεται την ευθύνη της. Δεν έχει πληρώσει όχι ευρώ αλλά ούτε δραχμή από τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία χρωστά, σύμφωνα και με την Έκθεση της Βουλής. Και όχι μόνο αρνείται το χρέος της αλλά αρνείται ακόμη και τη βάση της όποιας συζήτησης.
Σήμερα, έρχεται και στην Κρήτη μέσω φορέων όπως το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον αλλά και το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας και θέλει να πραγματοποιεί κοινές εκδηλώσεις ακόμη και για την ιστορική μνήμη.
Τώρα, θέλουν να φτιάξουν και μουσείο στην Αγυιά, θέλουν να οργανώσουν “διαδρομές μνήμης”, δράσεις που έχουν ελάχιστο, μηδαμινό κόστος, προκαλούν τεράστια θετική δημοσιότητα και αποτυπώνουν την εντύπωση στο ευρύτερο κοινό ότι η Γερμανία έχει αποδεχτεί το βάρος της ευθύνης για όσα προκάλεσε στην Ελλάδα και στην Κρήτη.
Είναι ένα ψέμμα. Η Γερμανία δεν έχει αποδεχθεί καμία ευθύνη.
Η ιστορία δεν είναι κάποιο win – win νεοφιλελεύθερο πείραμα. Δε μπορούν όλοι να είναι νικητές και όλοι χαμένοι. Αν όπως είπε ο κ. Βουλγαράκης – και είμαστε σίγουροι ότι θα συμφωνούσε μαζί του κάθε λογικός εκπρόσωπος του γερμανικού κράτους – είναι όλοι χαμένοι σε έναν πόλεμο, τότε δεν υπάρχει κανείς χαμένος.
Όμως στην περίπτωση της Κρήτης υπήρχαν εισβολείς και κατακτητές και υπήρχαν και αμυνόμενοι που υπέστησαν τις καταστροφές επειδή αντισταθήκαν.
Τα χωριά του τόπου μας καταστράφηκαν, οι γυναίκες βιάστηκαν, παιδιά σκοτώθηκαν επειδή δε μαρτύρησαν που ήταν κρυμμένοι οι γονείς τους, πόλεις ισοπεδώθηκαν, ο αρχαιολογικός πλούτος του νησιού κλάπηκε.
Οικογένειες καταστράφηκαν, η Κάνδανος εξαφανίστηκε από τον χάρτη επειδή οι χωριανοί τόλμησαν να αντισταθούν στην πανίσχυρη γερμανική μηχανή. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ξενιτεύτηκαν. Στη χώρα ακολούθησε εμφύλιος και πιο βαθύ σκοτάδι, σύντομα μετά χούντα… Είναι η ιστορία μας αυτή και δεν ξεχνιέται.
Η Γερμανία σε όλη αυτή τη σκοτεινή πορεία της χώρας έπαιξε σημαντικό και αρνητικότατο ρόλο. Και δεν ανέλαβε ποτέ τις ευθύνες που τις αναλογούν.
Πώς λοιπόν να μην σκεφτούμε ότι σήμερα, με την Ελλάδα χρεωκοπημένη και απόλυτα εξαρτημένη η Γερμανία για άλλη μία φορά προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία εις όφελος της και εις βάρος της ιστορικής μνήμης και της αναντίρρητης ανάγκης για απόδοση Δικαιοσύνης;
Με ποιο θράσσος φορέας του γερμανικού κράτους έρχεται σε αυτό τον τόπο να διδάξει την ιστορία στους ιθαγενείς;
Με ποιο θράσσος θέλουν να προχωρήσουν σε εκδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο, όταν το γερμανικό κράτος δεν αποδέχεται τις ευθύνες για τις συνέπειες που είχαν οι πολεμικές ενέργειες του ναζιστικού καθεστώτος στην Κρήτη;
Πιθανολογούμε ότι εφόσον πραγματοποιηθεί η “διαδρομή μνήμης”, θα είναι πράγματι μία όμορφη εκδήλωση.
Ίσως και η οπτική της ιστορικής πραγματικότητας που θα παρουσιάζεται να είναι πράγματι αντικειμενική, και όχι όπως στα βιβλία του Χάινς Ρίχτερ.
Όμως όποια μορφή και αν έχει η εκδήλωση, δεν θα είναι μία εκδήλωση ιστορικής μνήμης αλλά λήθης. Λήθη που θα πραγματώνεται μέσω της μετατροπής της ιστορικής μνήμης σε εργαλείο του γερμανικού κράτους ενάντια στις διεκδικήσεις του ελληνικού λαού για αποζημιώσεις, ενάντια στο αίτημα για Δικαιοσύνη.
Μνήμη χωρίς αποδοχή της ευθύνης για τα εγκλήματα, δε μπορεί να υπάρξει.
Οι αρχές της Κρήτης πρέπει επιτέλους να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση.
Είτε να ταχθούν στον αγώνα για την υπεράσπιση της μνήμης και την επιβολή Δικαιοσύνης, είτε να ενδώσουν στη λήθη που στους μοντέρνους παράξενους καιρούς μας μπορεί να φορά τον μανδύα της μνήμης.
