Του Νίκου Μπογιόπουλου
Πέντε χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μετά από 4 χρόνια δίκης που δεν έχει αφήσει καμία αμφιβολία για το είδος των χιτλεροειδών που βρωμίζουν τον τόπο, ναζιστικό τάγμα εφόδου ξαναεμφανίστηκε μέρα – μεσημέρι στην Αθήνα, στο Μοναστηράκι, απειλώντας τους περαστικούς. Πρόσχημα: Ο θάνατος του Κατσίφα στην Αλβανία.
Της αποθράσυνσης των ναζιστών προηγήθηκε:
Ένα όργιο εθνικιστικής υστερίας από τα ΜΜΕ που προσπέρασαν στοιχεία από το προφίλ του Κατσίφα, όπως την εξύμνηση της τρομοκρατικής δολοφονικής ΜΑΒΗ, την αλυτρωτική προπαγάνδα και ό,τι ακριβώς εκθείασε (ποιος άλλος;) ο Κασιδιάρης: Το καλάσνικοφ του Κατσίφα.
Τα ΜΜΕ προσπέρασαν τον ναζιστικό εσμό τον αποτελούμενο από υποκείμενα όπως ο «κύριος» της φωτογραφίας που τους απαγορεύτηκε από τις αλβανικές αρχές να πάνε στην κηδεία.
Προσπέρασαν τον χαρακτήρα φασιστοσύναξης την οποία επιχείρησαν να προσδώσουν βουλευτές και παρατρεχάμενοι της Χρυσής Αυγής στην κηδεία.
Προσπέρασαν την στοιχειώδη έννοια του «ρεπορτάζ» όταν από την πρώτη στιγμή υιοθέτησαν το παραμύθι περί «σημαίας», έστησαν τηλε-εμπόριο εθνικισμού πάνω στον πόνο της οικογένειας για τον χαμό του ανθρώπου τους, αλλοίωσαν ακόμα και δηλώσεις του Ράμα, λες και η αρχική βρωμερή δήλωση του Αλβανού πρωθυπουργού καθώς και η τακτική της κυβέρνησης του να παραδώσει 10 μέρες μετά την σωρό του νεκρού δεν ήταν αρκετά για να καταδειχτεί η ελεεινή τακτική της από κει πλευράς.
Τι προηγήθηκε επίσης; Ενας απίθανος εθνικιστικός λόγος από εκπροσώπους του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου», με αποκορύφωμα την ύπουλη τακτική του Νικήτα Κακλαμάνη να περάσει δια της πλαγίας την τακτική της Χρυσής Αυγής και να οδηγήσει σε «ενός λεπτού σιγή» τη Βουλή με το σκεπτικό ακριβώς των ναζιστών.
Έτσι η απαίτηση για πραγματική διερεύνηση των γεγονότων, το αίτημα για αλήθεια, η επιταγή το ελληνικό κράτος να μην παραιτηθεί από την αναζήτηση όλων των στοιχείων για να διαπιστωθεί τι πραγματικά συνέβη, η αποκάλυψη και η απόδοση ευθυνών για το αν και κατά πόσο η αλβανική αστυνομία είχε στόχο όντως την εξουδετέρωση και όχι το θάνατο του Κατσίφα, όλα αυτά πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων με τον Κακλαμάνη να εκφωνεί λογύδριο εκδίδοντας ήδη πόρισμα περί «δολοφονίας» την ώρα που η Ελληνική Αστυνομία, η Ελληνική Εισαγγελία και το ελληνικό κράτος με τους εκπροσώπους τους ερευνούν την υπόθεση και πόρισμα δεν έχουν εκδώσει.
Αυτές είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες, μετά από ένα μιντιακό τσουνάμι εθνικισμού και ένα πολιτικό θερμοκήπιο στον κόρφο του οποίου «ενσωματώθηκε» ο ναζιστικός λόγος, είχαμε την επανεμφάνιση των μαχαιροβγαλτών σε μορφή «τάγματος» στην Αθήνα. Αυτές είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες τρέφεται το φίδι και ιδού πως αυτή η ναζιστική συμμορία κρατιέται στον «αφρό» από το σύστημα των μιντιακών εργολάβων της κάθε λογής πατριδοκαπηλίας και των πολιτικών ταγών της ολιγαρχίας.
Αλλά ας έρθουμε στο πως η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθεί να βαφτίσει το μαύρο – άσπρο. Ας δούμε πόσο ανάγκη έχει ο εθνικισμός να ψαρεύει στα θολά νερά του θυμικού. Ας δούμε το πώς ο παραλογισμός και η πρόκληση καταγμάτων στη λογική αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για να ποζάρει σαν «λογική» η φασιστική προπαγάνδα:
Ερώτηση 1η: Ο Τούρκος «γκρίζος λύκος», αυτός που λέει ότι τα Ίμια είναι τούρκικα, αυτός που λέει ότι δεν ισχύουν τα σύνορα όπως έχουν καθοριστεί από Διεθνές Δίκαιο αλλά θέλει τα σύνορα όπως αυτός τα έχει στην καρδιά του – «τα σύνορα της καρδιάς μας» που λέει και ο Ερντογάν – αυτόν εμείς πως τον αποκαλούμε; Τι τον θεωρούμε; Τούρκο «πατριώτη»; Η’ Τούρκο εθνικιστή; Και Τούρκο φασίστα;
Ερώτηση 2η: Τον Έλληνα, αυτόν που λέει ότι δεν ισχύουν τα σύνορα όπως αυτά έχουν καθοριστεί από το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο Διεθνές Δίκαιο ό,τι κι αν έφτασε να σημαίνει στις μέρες μας αποτελεί ένα από τα τελευταία καταφύγια για χώρες όπως η δική μας πατρίδα, τον Έλληνα που λέει ότι θέλει η Ελλάδα να καταλάβει εδάφη ξένης χώρας, αυτόν που θέλει την ενσωμάτωση της Νότιας Αλβανίας στην Ελλάδα, αυτόν πως τον λέμε; Τον λέμε «πατριώτη»;
Γιατί αν τον λέμε «πατριώτη», τότε θα πρέπει να λέμε πατριώτη και τον Τούρκο για τον οποίο μιλούσαμε προηγουμένως. Αλλά γι’ αυτόν συμφωνήσαμε ότι δεν είναι πατριώτης. Συμφωνήσαμε ότι είναι ένας φασισταράς εθνικιστής. Όμως αν αυτός είναι φασισταράς εθνικιστής, τότε εξίσου εθνικιστής είναι και ο Ελληνας που λέει τα ίδια, όπως ο φασίστας Κασιδιάρης που θεωρεί «ηρωικό» να βγάζουν καλάσνικοφ στην Αλβανία οι Έλληνες ομογενείς που θέλουν ένωση της «αλύτρωτης Βορείου Ηπείρου» με την Ελλάδα. Τόσο απλά.
Ας το κάνουμε ακόμα απλούστερο:
Ερώτηση 3η: Εμείς αυτόν τον Αλβανό που λέει για «Τσαμηδες», αλλά προσπερνάει τα όσα έγιναν στην Κατοχή από τους «Τσάμηδες» πως τον λέμε; «Ιστορικό» και «φιλαλήθη» ή καραγκιόζη και ψεύτη; Μα τότε αν αυτός είναι καραγκιόζης και ψεύτης – και είναι – τότε αντίστοιχος καραγκιόζης και ψεύτης είναι ο Έλληνας «φιλαλήθης» που μιλάει περί «Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας» του 1914 (που ουδέποτε εφαρμόστηκε και ουδέποτε μιλούσε για Ένωση της Β.Ηπείρου με την Ελλάδα με υπόδειξη, μάλιστα, του Ελ.Βενιζέλου) «ξεχνώντας» ότι το 1921 η Ελλάδα αναγνώρισε την αλβανική κυριαρχία στην περιοχή.
Ερώτηση 4η: Ο Αλβανός που ζητάει έδαφος της Ελλάδας, που πουλάει το παραμύθι των προγόνων του συνεργατών των ναζί και το αποκαλεί «Τσαμουριά», που το διεκδικεί, που ντύνεται Ουτσεκάς για να φαντασιώνεται την κατάληψη ελληνικού εδάφους, που μπορεί να έχει και κανένα καλάσνικοφ στο κρεβάτι του για να το χαιδεύει τα βράδια στιες ονειρώξεις του, αυτόν που την Ήπειρο την λέει «Τσαμουριά» και ζητάει την ενσωμάτωσή της στην Αλβανία, εμείς πως τον λέμε; «πατριώτη» Αλβανό τον λέμε; Η’ φασισταρά και εθνικισταρά Αλβανό; Μάλλον το δεύτερο. Κι αλίμονό του αν βγάλει το καλάσνικοφ και τολμήσει να κάνει καμιά βόλτα στην Ηγουμενίτσα, στην Παραμυθιά, στο Σύνταγμα ή αν είναι και μουσουλμάνος στη Ροδόπη…
Και βεβαίως φτύνουμε κατάμουτρα και το πολιτικό σύστημα της Αλβανίας που έναν τέτοιο τύπο θέλουν να μας τον παρουσιάζουν σαν ήρωα – «πατριώτη» ενώ εμείς ξέρουμε πως ούτε ήρωας είναι, ούτε πατριώτης είναι, ένας απόγονος συνεργατών των ναζί είναι (γιατί ένας πατριώτης υπερασπίζεται την πατρίδα του, δεν τη θέτει σε κίνδυνο). Τους φτύνουμε κατάμουτρα γιατί ξέρουμε ότι αυτοί που μας προβάλουν έναν τέτοιο τύπο σαν «πατριώτη» είναι και οι ίδιοι βουτηγμένοι μέσα στην φασιστική κόπρο και στο εθνικιστικό καθίζημα.
Αυτά, λοιπόν, τα ξέρουμε όλοι. Τα ξέρεις κι εσύ φασίστα, τα ξέρεις κι εσύ κύριε «συνάδελφε» δημοσιογράφε, τα ξέρεις κι εσύ κύριε πολιτικάντη – εθνικέ ταγέ, τα ξέρω κι εγώ που τα γράφω. Και τότε γιατί να τα γράφω αφού όλα αυτά είναι πασίγνωστα;
Μα τα γράφω για ένα και μόνο λόγο: Για να ξέρεις κι εσύ φασίστα, κι εσύ κύριε «συνάδελφε», κι εσύ κύριε «ταγέ», γιατί σε φτύνω κατάμουτρα. Εσάς και όλους τους φασίστες και εθνικιστές που τις τελευταίες μέρες, αξιοποιώντας, παραποιώντας, παρασιωπώντας και διαστρεβλώνοντας γεγονότα, αδιαφορώντας για την αλήθεια για τα γεγονότα στην Αλβανία, κάνετε πατριδεμπόριο. Ποτίζετε εθνικιστικό δηλητήριο την κοινή γνώμη. Ξεπλένετε τον φασισμό. Πουλάτε «πατριωτική» μούρη. Ενώ ξέρετε ότι δεν είστε τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από τον καθρέφτη των από εκεί αντίστοιχων κατάπτυστων. Γι’ αυτό τα γράφω. Για να ξέρετε γιατί σας φτύνω (αλλά μεταξύ μας τώρα: κι αυτό το ξέρετε).
***
Υστερόγραφο: Η διαφορά μας με τους φασίστες είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή ως αυταξία. Αυτοί δολοφονούν ανθρώπους νομίζοντας ότι έτσι – τόσο ηλίθιοι είναι – σκοτώσουν ιδέες. Εμείς αντιμαχόμαστε εγκληματικές «ιδέες» για να σώσουμε ανθρώπους. Η διαφορά μας είναι τόση όση και η άβυσσος που μας χωρίζει με τα γκεμπελοσπέρματα από την δική τους αδιαφορία απέναντι στην αλήθεια. Που σημαίνει: Στην Αλβανία χάθηκε ένας άνθρωπος, όποιος κι αν ήταν, ό,τι κι αν πίστευε. Είναι ζήτημα τιμής και χρέους για την Ελλάδα, είναι ζήτημα υποχρέωσης απέναντι στην ελληνική μειονότητα και ευθύνης που προστίθεται στην ευθύνη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της, να λάμψει η αλήθεια. Το αίτημα για πλήρη διερεύνηση, η επιταγή το ελληνικό κράτος να πράξει τα πάντα για την διαλεύκανση των γεγονότων και της απόδοσης ευθυνών εφόσον η αλβανική αστυνομία είχε στόχο όχι την εξουδετέρωση αλλά το θάνατο του Κατσίφα, είναι αδιαπραγμάτευτα.