Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, στα πλαίσια των μουσικοθεατρικών μαθημάτων διοργανώνει με την κα. Ξόμαλη Κική, τη δραστηριότητα «Εκδρομή της Κυριακής ».
Κάθε Κυριακή απόγευμα 5 μ.μ – 7 μ.μ πραγματοποιείται εκδρομή με τα παιδιά που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, στα διάφορα μέρη της πόλης, με σκοπό να έρθουν σε επαφή με τη φύση και να ανακαλύψουν τρόπους έμπνευσης και δημιουργίας.
« Μέσα από την ελευθερία της έκφρασης, της παρατήρησης τοπίων και εικόνων αλλά και την συνειδητοποίηση ήχων του φυσικού περιβάλλοντος, μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε την φαντασία ως μέσω αυτοσχεδιασμού και δημιουργίας ιστοριών, παραμυθιών, τραγουδιών και ποιημάτων.
Έτσι κάθε άψυχο αντικείμενο παίρνει ζωή, κάθε σκοτεινή γωνιά φωτίζεται, κάθε μοναχικό μονοπάτι έχει να διηγηθεί μια ιστορία, κάθε ήσυχος δρόμος γεμίζει φωνές από το παρελθόν ή το μέλλον, κάθε γκρίζο, εγκαταλελειμμένο σπίτι χρωματίζεται.
Κάθε δυνατός, φουριόζος άνεμος προδίδει φωνάζοντας μυστικά ανθρώπων που άρπαξε στο πέρασμά του και κάθε απαλό αεράκι μας χαϊδεύει γλυκά στο πρόσωπο μεταφέροντας μυρωδιές και αρώματα από τις γύρω γειτονιές.
Άκου το θρόισμα των φύλλων, τα δέντρα κουτσομπολεύουν τα νέα τις ημέρας και άλλοτε πάλι στέκουν ασάλευτα παριστάνοντας τα αόρατα διαφανή σύννεφα που περνάν απαρατήρητα πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων παρακολουθώντας όμως τα πάντα από ψηλά.
Κάθε παραλία σιγοτραγουδά περασμένα, ξεχασμένα παραμύθια για γοργόνες και μυθικούς ήρωες, για πειρατές και άγρια θαλάσσια κοίτη, για ναυάγια περασμένων χρόνων. Κάθε κόκκος άμμου αφηγείται ιστορίες ποιητών, ζωγράφων, συγγραφέων, μουσικών που κατά καιρούς φιλοξενήθηκαν και εμπνεύστηκαν στο ίδιο σημείο.
Κάθε ήχος μια ιστορία, κάθε εικόνα χιλιάδες λέξεις, κάθε μυρωδιά και ένα παραμύθι κάθε ψίθυρος ένα τραγούδι, κάθε σκέψη χίλια ερωτηματικά γιατί είμαστε αυτά που κουβαλάμε μέσα μας και αυτά που θα συνεχίσουμε να ζούμε με όλες τις αισθήσεις μας, ελεύθεροι, όχι κρυμμένοι στο “δικό μας δωμάτιο” πίσω από μια άψυχη οθόνη.
Δυστυχώς βομβαρδιζόμαστε αδιάκοπα από μια έτοιμη και εύκολη ρουτίνα σερβιρισμένη με μπόλικο προγραμματισμένο χρόνο και καθόλου χιούμορ και φαντασία.
Η εκδρομή της Κυριακής είναι μια συνάντηση αγάπης και έρωτα για την ίδια την ζωή » αναφέρει η κα. Ξόμαλη.
Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές….εξορμήσεις, σε πολλά μέρη της πόλης μας, από τους μικρούς εκδρομείς μας!
—Συγκεντρωθήκαμε στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας Ξεκινήσαμε ένα γύρω σε όλο το πάρκο κρατώντας μικρά σακουλάκια και συγκεντρώνοντας εκεί μέσα υλικά της φύσης με τα οποία θα μπορέσουμε αργότερα να κάνουμε το δικό μας απίστευτο κολάζ. Διαφορετικά είδη φύλλων, κλαδιών, πετρούλες σε διάφορα σχήματα, χώμα, λουλούδια κ.α παράλληλα όμως οτιδήποτε μεγάλο και ψηλό βλέπαμε έπρεπε στα μάτια μας να μοιάζει νεογέννητο σαν μόλις να ξεκίνησε το ταξίδι του στη ζωή. Το θέμα συζήτησης ήταν:
Τίποτα δεν μένει ίδιο, αλλά όλα γύρω μας αλλάζουν, μαζί με αυτά κι εμείς.
—Την περασμένη Κυριακή μιλήσαμε για την μαγεία γύρω μας. Βγήκαμε στη γειτονιά με ομπρέλες στο μακρύ τοίχο και παρατηρήσαμε τα δέντρα.
Άλλα ήταν φουντωτά, άλλα γυμνά, άλλα είχαν καρπούς, άλλα ήταν ψηλά, άλλα κοντά. Οι κορμοί καθενός ήταν διαφορετικοί. Αναπαραστήσαμε σε δυάδες το δικό μας όμορφο δέντρο. Ένα από τα παιδιά παρίστανε τον φωτογράφο και έδινε οδηγίες για την πόζα που ήθελε να πάρει το δικό του δέντρο χρησιμοποιώντας τον διπλανό του. Αν ήθελε ένα θλιμμένο ή χαρούμενο ή σοβαρό κτλ δέντρο, που όμως στα μάτια του δέντρου του καθρεφτιζόταν ό ίδιος ο φωτογράφος μας. Η ψυχή του, η ομορφιά του .Αυτό το δέντρο είχε γίνει κτήμα του, γιατί σε αυτό θα μιλούσε, θα του έλεγε τα μυστικά του, το παράπονό του. έτσι θα έπρεπε να ξεχωρίζει από τα άλλα όμορφα δέντρα. Ήταν υπέροχα!
– — Βγήκαμε περίπατο σε ερημικούς αλλά και πολυσύ-χναστους δρόμους ώσπου καταλήξαμε στην παραλία των Αγ.Αποστόλων όπου και καθίσαμε περίπου μισή ώρα για να γράψουμε παραμύθια βγαλμένα μέσα από τους ρυθμικούς ήχους των κυμάτων.
Μιλώντας για μικρά ή στενά ή μοναχικά μονοπάτια σχεδόν απαρατήρητα στο μάτι, ανηφορίτσες ή δρόμους φίδια με στροφούλες στενούς, ήσυχους, τρομαχτικά έρημους ήρθε
και η σύγκριση με τους πολυσύχναστους, θορυβώδης, ασύχαστους κεντρικούς και επικίνδυνους δρόμους. Τους παρομοιάσαμε με τους ανθρώπους που στη ζωή τους επιλέγουν ένα ή δύο φίλους και δεν είναι και πολύ δημοφιλής και ζούν μια ζωή απλή χωρίς πολλές απαιτήσεις προγραμματίζοντας πάντα και οργανώνοντας πράγματα αποφεύγοντας τις εκπλήξεις και τους ενθουσιασμούς τρομάζουν στις αλλαγές και ζητούν σταθερότητα και ρουτίνα. Και από την άλλη ο κεντρικός δρόμος όπου φιλοξενεί μεγάλες παρέες, είναι το επίκεντρο, του αρέσει ο θόρυβος, δεν φοβάται ούτε τους απρόσεχτους , ούτε τους βιαστικούς, ούτε τους επιπόλαιους οδηγούς αρκεί να τους γνωρίσει, δεν αρκείται στα ίδια αμάξια αλλά αφήνει και μηχανές ποδήλατα,φορτηγά, πεζούς, αφήνει τα πράγματα να κυλήσουν χωρίς πρόγραμμα και χαίρεται την κάθε μέρα, την καλωσορίζει χωρίς ανία αλλά με όρεξη και διάθεση.
Καταλήξαμε ότι παντού υπάρχει το διαφορετικό. Αν δεν υπήρχε η φασαρία πως θα γνωρίζαμε την ησυχία, αν δεν νιώθαμε το άδικο πως θα πράτταμε το δίκιο, αν δεν αισθανθούμε πόνο πώς θα νιώσουμε την χαρά κτλ. Ευτυχώς που τίποτα δεν είναι σταθερό αλλά όλα γύρω μας αλλάζουν. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και όλα αντιστρέφοντα, ένας ήσυχος δρόμος το χειμώνα μετατρέπεται το καλοκαίρι στον πιο μποτιλιαρισμένο ή ένα απρόσμενο απλό γεγονός μπορεί να μας αλλάξει την ζωή για πάντα. κ.α
— Σήμερα περπατήσαμε στην παραλία και το λιμανάκι της Ν.Χώρας. Γράψαμε ένα ποίημα για την όμορφη θάλασσα και το τοπίο μπροστά μας, με τα υπέροχα χρώματα του ουρανού που άλλαζαν διαρκώς, συνθέτοντας κάθε φορά μια διαφορετική εικόνα της θάλασσας.
Προσπαθήσαμε να την προσωποποιήσουμε. Ετσι αν στα γαλανά νερά της βλέπαμε το όμορφο πρόσωπο μιας γυναίκας και στα αφρισμένα μικρά κυματάκια της, που σκάνε με ρυθμό πότε λίγο πιο δυνατά και πότε σχεδόν αθόρυβα, ακούγαμε τη φωνή αυτής της γυναίκας τότε πώς θα την χαρακτηρίζαμε; θυμωμένη; ήρεμη; φοβισμένη; δυναμική; σεμνή; σοβαρή; γλυκιά; παιχνιδιάρα; σοβαρή; αγέλαστη κ.α
Γράψαμε ένα μικρό ποιηματάκι όλοι μας και αμέσως μετά σε ένα φύλλο χαρτί αφού αφουγκραστήκαμε για λίγο με κλειστά τα μάτια τον γαλήνιο ήχο των κυμάτων, γράψαμε ένα κρυφό μας όνειρο, ένα μυστικό.
Διπλώσαμε τη σελίδα μας κουβαράκι και τρέξαμε στα βράχια να το κρύψουμε κάτω από τους μεγάλους βράχους. Ίσως κάποτε κάποιος το ανακαλύψει…τι όμορφη έκπληξη! ή ίσως κάποτε εμείς οι ίδιοι να το αναζητήσουμε και να ξυπνήσουνε μέσα μας όμορφες αναμνήσεις.
Μιλήσαμε για τις βάρκες που ήταν δεμένες στο λιμάνι ασάλευτες, σε εκείνο το σημείο ο ήχος της θάλασσας με δυσκολία εντοπιζόταν από το αυτί λές και η θάλασσα κατάπιε τη γλώσσα της.
Είδαμε βαρκούλες με ονόματα και άλλες αβάπτιστες ακόμη , τι ιστορίες και περιπέτειες να κρύβουν άραγε;
Κι αν είχαμε εμείς μια βάρκα, τότε πως θα την ονομάζαμε και γιατί;
Τέλος ξεδιπλώσαμε τα μεγάλα χαρτόνια μας με τις κόλλες και τα υλικά της φύσης αφήσαμε την φαντασία μας ελεύθερη και αυτοσχεδιάσαμε ένα κόσμο από την αρχή. Φτιάξαμε το δικό μας παραμύθι!
Ονειρευτήκαμε τα πιο αθώα όνειρα και κάναμε τις πιο τρελές ευχές….
Την Κυριακή 1 Απριλίου, τόπος συνάντησης το Πάρκο Αγ. Αποστόλων στις 5:00 μ.μ. με θέμα
συζήτησης « αδειάζοντας το μυαλό»!
