Παρά τον Γολγοθά, έδωσα τη μάχη της αποκατάστασης, κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου και να συνεχίσω τον αγώνα μου! Να είμαι σήμερα εδώ, να συμπορεύομαι με το ΚΚΕ, να ενώνω κι εγώ τη φωνή μου με το δίκιο των πολλών, των εργαζομένων, των φτωχών.

Η φωνή όλων αυτών και η πραγματική εκπροσώπηση των συμφερόντων τους στη Βουλή πρέπει να δυναμώσει περισσότερο από ποτέ. Να δυναμώσει η φωνή όσων δεν αντέχουν να βλέπουν εργαζόμενους να χάνουν τη ζωή τους μέσα σε χώρους δουλειάς, εξαιτίας απουσίας μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, όσων ανατριχιάζουμε με τα εγκλήματα με πρόσφυγες και μετανάστες, όπως το σοκαριστικό περιστατικό ανοιχτά της Πύλου.

Γι’ αυτό καλώ όλους τους καθαριστές, όλους τους ανθρώπους της δουλειάς, τους συνδικαλιστές, με ζεστή καρδιά και με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι να στείλουν μήνυμα την Κυριακή στις κάλπες. Να βροντοφωνάξουμε « Είμαστε ΕΔΩ! Οι ΖΩΕΣ μας ΜΕΤΡΑΝΕ». Και αυτό μπορεί να ακουστεί με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, που είναι η γνήσια αγωνιστική φωνή όλα αυτά τα χρόνια.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Σιλίστρα της Βουλγαρίας. Έζησα ευτυχισμένα χρόνια στη σοσιαλιστική πατρίδα μου, γνωρίζοντας και απολαμβάνοντας δικαιώματα που σήμερα, μετά τις ανατροπές του Σοσιαλισμού, δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Για παράδειγμα, είχαμε εξασφαλισμένη εργασία, είχαμε ασφάλεια στο χώρο δουλειάς, είχαμε υψηλού επιπέδου παροχές δημόσιας υγείας και παιδείας. Το σχολείο που πήγαινα στη γειτονιά είχε κλειστό γήπεδο μπάσκετ, κλειστή πισίνα για τους μαθητές. Μπορεί να συγκρίνει ο καθένας με την κατάσταση που βρίσκονται τα σχολεία σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και τη Βουλγαρία. Τα λέω αυτά γιατί πολλά ψέματα έχουν γραφτεί για το Σοσιαλισμό, αλλά όλο το ψέμα του κόσμου δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα και τη ζωντανή εμπειρία όλων εμάς που ζήσαμε και μεγαλώσαμε στο Σοσιαλισμό.

Εγώ μετανάστευσα στην Ελλάδα για λόγους υγείας του παιδιού μου και επειδή μετά την ανατροπή του Σοσιαλισμού η δημόσια υγεία είχε κυριολεκτικά καταρρεύσει. Την Ελλάδα τη νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου. Εδώ δούλεψα για πολλά χρόνια ως εργαζόμενη στην καθαριότητα και βέβαια βρέθηκα από την πρώτη στιγμή στο σωματείο μου και στον αγώνα για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Γνώρισα το χαμόγελο και την αγκαλιά των συναδέλφων μου, αλλά και τις απειλές και τις επιθέσεις της εργοδοσίας. Έβαλα στόχο στη ζωή μου να δώσω έναν τίμιο αγώνα για τα δικαιώματα των βασανισμένων ανθρώπων της καθαριότητας, που καμία κυβέρνηση δεν ικανοποίησε τα δίκαια αιτήματά τους.

Αρκετοί ίσως ξέρουν ότι τα προηγούμενα χρόνια συνεργάστηκα με το ΣΥΡΙΖΑ. Ως ευρωβουλευτής του, με την πρώτη ευκαιρία, σε συνεργασία με τα αρμόδια υπουργεία προώθησα πρόταση για τη ρύθμιση, αναγνώριση και πιστοποίηση του κλάδου των καθαριστριών. Δυστυχώς αυτήν την πρόταση, παρόλο που ήταν ολοκληρωμένη, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την απέρριψε, δεν επέτρεψε ποτέ να έρθει στη Βουλή για ψήφιση. Το ίδιο ακριβώς έγινε για τα δικαιώματα των οικιακών βοηθών και των αναπήρων. Δεν είχαν στις προτεραιότητες τους εργαζόμενους και φτωχούς ανθρώπους. Με αποκαλούσαν σύμβολο, αλλά δεν πίστεψαν, δεν τίμησαν και πολύ περισσότερο δεν σεβάστηκαν τον αγώνα μου!

Αυτά δεν τα είδα μόνο εγώ. Τα είδαν, τα βλέπουν και τα ξέρουν πολύς κόσμος που εμπιστεύτηκε το ΣΥΡΙΖΑ και τώρα σκέφτεται τι να κάνει. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς συνεχίζουν να τον ψηφίζουν με βαριά καρδιά και χωρίς να περιμένουν πολλά. Τους καλώ να στηρίξουν το ΚΚΕ! Επιλογή που μπορεί να μας γεμίσει περηφάνια και σίγουρα δε θα μετανιώσουμε γι’ αυτή.

Μέσα από αυτή την πορεία αποφάσισα κι εγώ να συμπορευτώ με το ΚΚΕ, με αυτούς που έχουν προτεραιότητα τις ζωές και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Είμαι εδώ! Ανάμεσα σε απλούς και καθημερινούς ανθρώπους της δουλειάς. Ανάμεσα σε τίμιους και σταθερούς αγωνιστές. Είναι το Κόμμα που αξίζει και πρέπει να βρεθεί ακόμα πιο ψηλά.

Για να υπάρχει πραγματικό αντίπαλο δέος απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της επόμενης κυβέρνησης της ΝΔ. Με δυνατό ΚΚΕ, πολύ γρήγορα ο κ. Μητσοτάκης θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να είναι και δεν θα είναι παντοδύναμος.

Για να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια σε μία πραγματική γενοκτονία από εργατικά ατυχήματα, ενάντια στα εγκλήματα με τους πρόσφυγες και μετανάστες, ενάντια στη βία κατά των γυναικών, ενάντια στην αδικία των πλειστηριασμών, ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Για να μάθουμε στα παιδιά μας τη ρητορική της ειρήνης και της φιλίας των λαών, ενάντια στον ρατσισμό και τον πόλεμο.

Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από ποιο εργασιακό χώρο είμαστε, από ποια χώρα καταγόμαστε, μιλάμε την ίδια γλώσσα: Τη γλώσσα της δουλειάς. Ας κρατήσουμε ζωντανό το όνειρο για μια καλύτερη ζωή, να κάνουμε την ελπίδα πραγματικότητα και με αξιοπρέπεια να υπερασπιστούμε το δίκιο μας.

Στις 25 Ιούνη πάμε περήφανα. Πάμε αλλιώς. Πάμε ΚΚΕ!