Του Ευτύχη Κουκουτσάκη *

Διαβάζοντας το τελευταίο διάστημα και έχοντας παρακολουθήσει τα πρόσφατα άρθρα και βίντεο της WWF σχετικά με τους αυξανόμενους κινδύνους πλημμυρών στην Ελλάδα, ιδιαίτερα ο επερχόμενος κίνδυνος από τα ποτάμια, μου έχοyν προκαλέσει έντονες ανησυχίες.

Οι εικόνες και τα στοιχεία που παρουσιάζονται δείχνουν καθαρά πώς η κλιματική αλλαγή, η αποδάσωση και η άναρχη ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν εντείνει τα φαινόμενα αυτά, επηρεάζοντας τόσο το περιβάλλον όσο και τις ζωές των ανθρώπων. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά τις πρόσφατες πυρκαγιές που έχουν αφήσει πίσω τους κρανίου τόπο με τα γκρεμνά να κρέμονται και τα νερά να ρέουν ανεξέλεγκτα χωρίς φυσικά εμπόδια η ανησυχίες μου πολλαπλασιάζονται .

Την ίδια στιγμή που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια να έχουν γίνει παρεμβάσεις στα ποτάμια και στα φυσικά τοπία του τόπου μας, Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου πολλές από αυτές έγιναν σε βάρος της φύσης και όχι προς όφελος χωρίς να λαμβάνονται πάντα υπόψη οι φυσικές λειτουργίες του οικοσυστήματος και χωρίς τη συμμετοχή ειδικών που γνωρίζουν πραγματικά πώς πρέπει να προστατεύεται ένα ποτάμι.

Το αποτέλεσμα είναι συχνά το αντίθετο από το επιθυμητό: να αυξάνεται ο κίνδυνος πλημυρών και τον καταστροφών αντί να μειώνεται.

Για αυτό το θεωρώ τώρα πιο αναγκαίο από ποτέ οι αρχές του Νομού μας να συνεργαστούν στενά με επιστήμονες, περιβαλλοντικούς φορείς και ειδικούς στη διαχείριση των υδάτων για να πάψει η ασυδοσία τα ανεξέλεγκτα μπαζώματα ρεματιών η αποξήλωση δέντρων που θα είχαν την δύναμη να αντισταθούν στις έκτακτες πλημύρες και όχι μόνο .

Με αυτόν τον τρόπο να μπορούσε να εξασφαλιστεί ότι το ανθρώπινο αποτύπωμα πάνω στη φύση είναι όσο το δυνατόν πιο μικρό και λιγότερο αισθητό, ενώ παράλληλα θα προστατεύονται οι ζωές και οι περιουσίες των ανθρώπων.

Οι συνθήκες είναι πλέον ώριμες για να ληφθούν σωστά, υπεύθυνα και βιώσιμα μέτρα. Είναι ώρα να σταματήσουν οι παράνομες και επιβλαβείς παρεμβάσεις στα ποτάμια και η συνεχιζόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Αν δεν δράσουμε άμεσα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε ακόμη πιο τραγικές συνέπειες για να μην θρηνήσουμε θύματα επειδή δεν κάναμε αυτό που έπρεπε όταν είχαμε την ευκαιρία, ειδικά τώρα που η καιρικές συνθήκες έχουν γίνει απρόβλεπτες, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε από συνθήκες ξηρασίας σε ζώνες υψηλού κινδύνου πλημυρών μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Τα ποτάμια μας, η φύση μας και οι κοινότητές μας χρειάζονται προστασία. Και αυτό είναι μια ευθύνη που αφορά όλους μας.