Μέρος Β’ – Διαβάστε το μέρος Α’ εδώ | Της Νέλλης Ψαρρού
“Είστε επικίνδυνος, κύριε”! Με αυτή τη φράση επέπληξε έντονα η κυρία Εισαγγελέας τον αστυνομικό-μάρτυρα στη δίκη που έγινε πριν από λίγους μήνες στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στην Αθήνα.
Δικαζόταν ένας διαδηλωτής, ένας από τους πολλούς συλληφθέντες στο σωρό των μεγάλων κινητοποιήσεων στην Αθήνα στις 11 Μαρτίου 2010. Ο διαδηλωτής έφευγε με την παρέα του από την πορεία. Στην Ομόνοια τα ΜΑΤ έκαναν ακόμη μία ακφοβιστική εκκαθάριση. Έτυχε στο δρόμο τους…
Διάφορα στοιχεία, φωτογραφίες και βίντεο, αποδείκνυαν την αθωότητά του. Παραπέμφθηκε παρόλα αυτά σε δικάσιμο για διατάραξη κοινής ειρήνης, εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής, και πολλά άλλα που μετατρέπονταν σε κακουργήματα λόγω του “κουκουλονόμου”. Στο δικαστήριο ο ένας αστυνομικός έπεφτε συνέχεια σε μεγάλες αντιφάσεις, και ο άλλος στο παρελθόν είχε αλλάξει τη μαρτυρία του αθωώνοντας -τότε- τον διαδηλωτή. Ήταν φανερό ότι ψευδορκούσε, ότι δεν είχε δει τον κατηγορούμενο ποτέ, ότι δεν ήταν καν μάρτυρας στο συμβάν. Τόσο φανερό που η εισαγγελέας του φώναξε κάποια στιγμή: “Και είστε και επαγγελματίας αστυνομικός; Είστε επικίνδυνος κύριε, είστε επικίνδυνος…”.
Ο διαδηλωτής αθωώθηκε. Ο ψευδομάρτυρας επίσης: η αυστηρή κυρία Εισαγγελέας, που διαπίστωσε πόσο επικίνδυνος είναι ο αστυνομικός που ψεύδεται με τόση ευκολία, τον άφησε να πάει σπίτι του. Και να ψευδορκήσει ξανά στο μέλλον. Έτσι απλά – εκτός αν ο κατηγορούμενος του έκανε μήνυση, κάτι που η ψυχική του κατάσταση δεν του επέτρεπε. Δικαστική εξουσία: διαπιστώνουμε την ψευδορκία, αλλά δεν θα τα βάλουμε με το κράτος. Κι ας είναι η δουλειά μας να το κάνουμε.
Η ισχύς και η εξουσία όμως δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, την ποιότητά τους, στους πιο αδύναμους. Όταν ο κατηγορούμενος χαμογέλασε κατά τη διάρκεια της δίκης η κυρία Εισαγγελεας, με ύφος αυστηρό και άμεμπτο, απαίτησε να μάθει τι αστείο βλέπει και γελά, επιπλήττοντας και αυτόν λέγοντας ότι “εδώ δεν είμαστε θέατρο”. Να κι άλλο ένα ψέμα, από την κυρία Εισαγγελέα αυτή τη φορά. Σε αυτή την απίστευτη φαρσοκωμωδία, μια παράσταση δικαιοσύνης και νομιμότητας που εξελισσόταν μπροστά μας, η κυρία τόνιζε αυστηρά στον κατηγορούμενο, δηλαδή σε κάποιον που δεν μπορεί να της απαντήσει όπως θα της έπρεπε, το γεγονός ότι δεν είναι θέατρο η δικαστική αίθουσα και απαγορεύεται να χαμογελά. Υποθέτω ότι ένιωθε την ανάγκη να το κάνει για προφανείς λόγους…
Σε άλλη φάση, κατά τη διάρκεια της εξέτασης των μαρτύρων υπεράσπισης που περιέγραφαν τα γεγονότα, ξανά η κυρία Εισαγγελέας αναρωτήθηκε φωναχτά: “Μα τι μας λέτε τώρα, δηλαδή οι αστυνομικοί χωρίς λόγο και αφορμή επιτέθηκαν στους διαδηλωτές”, αλλά και “δεν ξέρω, εγώ δεν έχω πάει στις διαδηλώσεις”.
Κατά τα άλλα, “δεν είναι θέατρο εδώ”!
Και ο αστυνομικός ελεύθερος να πράξει το… καθήκον του ξανά!
