Αλί, αλί και τρισαλί…
Τι έπαθαν! Τι έχουν!
Εδώ η πατρίδα καίγεται!
Και κάποιοι ακόμα ρέγχουν (=ροχαλίζουν)…
Λυπούμαστε για όλους εκείνους, που, ενώ καίγεται η πατρίδα μας, εκείνοι ακόμη ροχαλίζουν.
Και είμαστε με όλους, όσοι έχουν εξεγερθεί ενάντια στην προδοσία του μνημονίου και το ξεπούλημα της πατρίδας.
Θα ήταν δε ευχής έργον, αν όλοι ήταν ενωμένοι σαν μια γροθιά.
Το κατεστημένο όμως, με τους δόλιους μηχανισμούς του, κατορθώνει, δυστυχώς, να διεμβολίζει και να διασπά και να ναρκοθετεί-κατά το «διαίρει και βασίλευε»-τις σοβαρές κινηματικές προσπάθειες.
Πάντως εμείς θα προωθούμε κάθε προσπάθεια, που γίνεται προκειμένου να απεγκλωβιστούμε απ’ το κρεματόριο των ντόπιων εφιαλτών και των διεθνών τοκογλύφων.
Μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής πιστεύουμε ότι κινείται και το παρακάτω άρθρο του καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ηλία Σταμπολιάδη:
Παπα-Ηλίας
Περί δημιουργίας λαϊκού κινήματος εξουσίας
Σήμερα είμαστε μάρτυρες μίας συντελούμενης εθνικής προδοσίας σε όλα τα επίπεδα αλλά κυρίως στο οικονομικό, το πολιτικό, το εθνικό και το πνευματικό.
Στο οικονομικό έχουν αποστερήσει τη χώρα από κάθε είδους παραγωγική δραστηριότητα και συγχρόνως έχουν διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο πάνω από το επίπεδο παραγωγής με χρήματα δανεικά υπό τοκογλυφικούς όρους και υπόγειες συμφωνίες προσωπικής και κομματικής διαπλοκής. Καλούν το λαό να πληρώσει ένα συσσωρευμένο λογιστικό χρέος που πλέον δεν αντιπροσωπεύει τα δανεικά αλλά συνίσταται από τους υψηλούς κεφαλοποιημένους τόκους ενώ οι μέχρι τώρα πληρωμές έχουν αποπληρώσει το πραγματικό δάνειο στο πολλαπλάσιο.
Στο πολιτικό επίπεδο το διεφθαρμένο κομματικό σύστημα αναπαράγει τα ίδια πρόσωπα και κυρίως τη νοοτροπία της φαυλοκρατίας συντηρώντας μία προσχηματική δημοκρατία που παραπλανά το λαό ενώ στην ουσία κατευθύνεται από ξένα κέντρα εξουσίας.
Στο εθνικό επίπεδο έχουν υπογράψει δανειακές συμβάσεις που παραδίδουν την ανεξαρτησία της χώρας στους δανειστές, στους οποίους έχουν ήδη παραδώσει τη δημοσιονομική διαχείριση της χώρας και μη έχοντας τη δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής την έχουν αφήσει ακυβέρνητη.
Στο διεθνές επίπεδο ακολουθούν μία μειοδοτική στάση με αποτέλεσμα να θέτουν σε κίνδυνο την συνοχή Ελληνικών περιφερειών όπως η Θράκη, η Κύπρος και η Μακεδονία. Υποσκάπτοντας δε την έννοια του εθνικού κράτους έχουν αφήσει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι όπου εισβάλουν λαθρομετανάστες, υποκινούμενοι από ξένα κέντρα, που όχι μόνο ανταγωνίζονται την Ελληνική εργατική τάξη και καπηλεύονται την κοινωνική υποδομή, που με κόπο έχει δημιουργήσει ο Έλληνας πολίτης, αλλά αλλοιώνουν το ήθος της κοινωνική ζωής και την ποιότητα της πολιτισμικής μας παράδοσης.
Τέλος στο πνευματικό επίπεδο αποκόβουν συστηματικά τα παιδιά από τη γλώσσα, την ιστορία και τις έννοιες της αρετής και της φιλοπατρίας ενώ με τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα ΜΜΕ εκμαυλίζουν το λαό με καταναλωτικά πρότυπα καλλιεργώντας συγχρόνως μία ατομοκεντρική και αμοραλιστική νοοτροπία που τον καθιστά έτοιμο να προδώσει τον πλησίον για την εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος αλλά κυρίως ανίκανο να αντισταθεί σε κάθε μορφή αυθαίρετης εξουσίας.
Με βάση τα ανωτέρω είναι προφανής στον κάθε Έλληνα πατριώτη η υπάρχουσα ανάγκη συγκρότησης ενός λαϊκού κινήματος που θα αντισταθεί στην τελούμενη προδοσία και θα αγωνιστεί αφενός να ανατρέψει το φαύλο κομματικό σύστημα και αφετέρου να αναλάβει τη διαχείριση της χώρας.
Τα σημερινά κινήματα είναι κυρίως κινήματα διαμαρτυρίας με περιορισμένους ή εξειδικευμένους στόχους. Μερικά έχουν μονομερείς οικονομικούς στόχους, άλλα έχουν πολιτιστικά και οικολογικά ενδιαφέροντα και άλλα στοχεύουν στη δημιουργία κομμάτων ενταγμένων στο υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο φιλοδοξούν να αναμορφώσουν υπό τους όρους της προσχηματικής νομιμοφάνειας που το ίδιο το σύστημα επιβάλλει και με τους οποίους εξασφαλίζει τη διαιώνιση του.
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα εκπροσωπούμενο από τα κόμματα, όντας αδύναμο να διαχειριστεί τα προβλήματα, που το ίδιο έχει δημιουργήσει, και βλέποντας τον επερχόμενο καταποντισμό του προσπαθεί να ανασχηματισθεί με τη δημιουργία συναινετικών συμμαχιών για να εξαπατήσουν το λαό ότι προτίθενται δήθεν να υποτάξουν το κομματικό συμφέρον ενώπιον του εθνικού για τη σωτηρία της πατρίδος.
Στην προσπάθεια αυτή έχουν επιστρατεύσει και εκπροσώπους της διανόησης που τους προβάλουν ως προσωπικότητες ευρείας αποδοχής και αντικειμενικής κρίσης για να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα, όταν τα ίδια αυτά πρόσωπα ή έχουν συνεργήσει στη δημιουργία των προβλημάτων ή και σιωπούσαν όταν αυτά εδημιουργούντο. Με προτάσεις φαινομενικών τροποποιήσεων του συντάγματος προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση της αλλαγής ενώ στην ουσία θα διατηρήσουν τους μηχανισμούς που τους κρατούν στην εξουσία φέρνοντας το λαό σε αδιέξοδο μπροστά στις κάλπες που θα ξαναστήσουν.
Ενώπιον αυτής της κατάστασης οι υγιείς πατριωτικές δυνάμεις προσπαθούν να συσπειρωθούν σε κίνημα αλλά ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει τον χαρακτήρα της διαμαρτυρίας και στην ουσία αναγνωρίζουν στο σύστημα την αρμοδιότητα να επιλύσει τα προβλήματα, που το ίδιο έχει δημιουργήσει τα τελευταία 30 χρόνια.
Παρά ταύτα, έχουν τεθεί ορισμένες βάσεις και έχουν προβληθεί ορισμένοι στόχοι που αν και μέχρι στιγμής δεν είναι αρκετοί για μια γενική συσπείρωση εντούτοις αποτελούν δείγμα για το κλίμα που επικρατεί. Οι κατωτέρω αναφερόμενοι στόχοι δεν προβάλλονται σαν το ελάχιστο κοινής αποδοχής αλλά σαν αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της πατρίδας.
1. Aπονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος.
2. Τιμωρία των ενόχων με βάση τις αρχές του δικαίου.
3. Άρνηση του επαχθούς και απεχθούς χρέους, και αναδιοργάνωση της οικονομίας με εθνική δημοσιονομική, νομισματική και αναπτυξιακή πολιτική.
4. Εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων μας με την Ε.Ε.
5. Αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας ώστε να εξασφαλίζει την ελεύθερη δραστηριότητα των πολιτών, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική μας επιβίωση.
6. Επαναφορά της χώρας σε ομαλή λειτουργία με βάση το νέο καταστατικό χάρτη.
Η αδυναμία των στόχων αυτών είναι ότι δεν καθορίζουν πώς θα αναδειχθεί και θα νομιμοποιηθεί αυτός που θα εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα . Επιπλέον όσον αφορά τους δύο τελευταίους στόχους αυτοί προβάλλονται και ως στόχοι της προτεινόμενης λύσης των προσωπικοτήτων που θα αναδείξει το ίδιο το σύστημα αν και οι δικοί τους στόχοι εννοούνται διαφορετικά για να παραπλανήσουν το λαό και στην ουσία να διατηρήσουν το σύστημα.
Η προτεινόμενη λύση θεωρεί ότι η οργάνωση του κινήματος, που θα υποδείξει τους αρχηγούς οι οποίοι θα αναλάβουν τη σωτηρία της πατρίδας, πρέπει να έχει καθαρά εθνικό χαρακτήρα για να συνενώσει όλους τους Έλληνες και να γίνει σε τέσσερα επίπεδα, εκμεταλλευόμενη την ήδη υπάρχουσα και αναγνωρισμένη δομή του κράτους.
Τα επίπεδα οργάνωσης είναι: 1) Ενοριακό, 2) Δημοτικό, 3) Νομαρχιακό ή κατά εκλογική περιφέρεια και 4) Εθνικό επίπεδο.
Ενορίες : Ό όρος προέρχεται από το επίθετο ενόριος που σημαίνει τον χώρο εντός ορισμένων ορίων, μία καθορισμένη περιοχή ή περιφέρεια (territorium). Εκκλησιαστικά σημαίνει το σύνολο των χριστιανών γύρω από τον Ι. Ναό όπου γίνονται οι συνάξεις και από τον οποίο παίρνει το όνομα. Ιστορικά οι ενορίες, ιδίως τα χρόνια της δουλείας που δυστυχώς ομοιάζουν με τα σημερινά, αναδείχθηκαν σε κέντρα συμβίωσης και επιβίωσης των Ελληνικών κοινοτήτων και αποτελούσαν πυρήνες δημοκρατικής λειτουργίας αντίστοιχης με αυτή των Εκκλησιών του Δήμου της αρχαίας Ελλάδος.
Σύμφωνα με την πρόταση οι ενορίες αυτές θα έχουν πολιτικό χαρακτήρα, θα εκλέγουν ή και θα κληρώνουν τους διαχειριστές των τοπικών υποθέσεων και θα αποστέλλουν τους αντιπροσώπους τους στο ανώτερο επίπεδο διοίκησης που είναι οι Δήμοι. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ενοριών δεν έχουν να κάνουν με τους επιτρόπους του Ι. Ναού που εκλέγονται από την εκκλησιαστική διοίκηση.
Δήμοι : Οι δημοτικές ομάδες θα αποτελούνται από τους εκπροσώπους των πολιτικών ενοριών μέρος τω οποίων θα εκλέγονται ή θα κληρώνονται για τη διαχείριση των δημοτικών υποθέσεων ενώ άλλοι θα στέλλονται ως αντιπρόσωποι στο ανώτερο νομαρχιακό επίπεδο.
Νομαρχίες : Οι νομαρχιακές ομάδες θα αποτελούνται από τους εκπροσώπους των δήμων μέρος τω οποίων θα εκλέγονται ή θα κληρώνονται για τη διαχείριση των νομαρχιακών υποθέσεων ενώ άλλοι θα στέλλονται ως αντιπρόσωποι στο ανώτερο εθνικό επίπεδο.
Εθνική αντιπροσωπία : Αποτελεί το ανώτερο κλιμάκιο διοίκησης του κινήματος το οποίο συντίθεται από τους νομαρχιακούς εκπροσώπους. Λόγω του τρόπου ανάδειξης της η Εθνική Αντιπροσωπία νομιμοποιείται να εκφράζει το κίνημα πανελληνίως και διεθνώς και φυσικά να δρα για λογαριασμό του ως νόμιμος εκπρόσωπος αυτού.
Στην προσπάθεια αυτή το κίνημα θα ζητήσει την συμπαράσταση των τοπικών Επισκόπων, πολλοί από τους οποίους έχουν κατανοήσει την επιτελούμενη προδοσία και θα μπορούν να βοηθήσουν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον με την παραχώρηση των αιθουσών πολιτιστικών εκδηλώσεων των ενοριακών ναών για τις συναντήσεις των ενοριακών επιτροπών καθόσον οι χώροι αυτοί εμπνέουν εμπιστοσύνη στο λαό.
Ο τρόπος εκλογής των πολιτικών συμβουλίων των ενοριών, που δεν έχουν καμία σχέση ούτε και αντικαθιστούν τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους, καθώς και ο τρόπος εκλογής των αντιπροσώπων τους στους Δήμους θα καθοριστεί λεπτομερώς και θα περιγραφεί από το καταστατικό που θα πρέπει να διέπει τη δημιουργία του κινήματος.
Από τη δική μου μεριά είμαι διατεθειμένος να συνεργασθώ με άλλους συνεργάσιμους και καλοπροαίρετους εθελοντές για την εκπόνηση του καταστατικού που θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο οργάνωσης του λαϊκού κινήματος κατά της επιτελούμενης προδοσίας ενάντια στο κράτος και το έθνος μας. Η ώρα είναι δώδεκα ούτε καν παρά πέντε.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής
Πολυτεχνείο Κρήτης
