Άρθρο του Στρατή Παπαμανουσάκη
«Βλάπτουν κι οι τρείς τους την Συρία το ίδιο»
(Κωνσταντίνος Καβάφης, Άς φρόντιζαν)
Στενάχωρες οι τωρινές βουλευτικές εκλογές. Χωρίς αισιοδοξία και ελπίδα. Φρόντισαν για αυτό από καιρό τα κόμματα της εξουσίας. Ανενδοίαστα ψηφίστηκε το πρώτο Μνημόνιο, μετά από το «λεφτά υπάρχουν». Με δικαιολογία το meaculpa και τα «αντίμετρα», το δεύτερο. Και με το εθελούσιο «πιστόλι στην κρόταφο» το τρίτο. Ανοησία, εμπαιγμός, αυταπάτη, ή καταστροφή, όλεθρος και προδοσία μαζί, περιφρονώντας απροκάλυπτα τα λαϊκά, κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα της χώρας.
Τα αποτελέσματα, περιαγωγή της χώρας σε κατάσταση δουλοπαροικίας, παραχώρηση του δημόσιου πλούτου, εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, φυγή της νεολαίας στο εξωτερικό, υπέρογκο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, τεράστιο έλλειμμα, καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας, ευθείες απειλές της εθνικής κυριαρχίας εξ ανατολών, καταπίεση της εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, απεμπόληση της ψυχής της Μακεδονίας. Σήμερα η χώρα έχει μετατραπεί σε προκεχωρημένη στρατιωτική αμερικανική βάση, κατάντησε ανύπαρκτη η Δημοκρατία με το παρακράτος των παρακολουθήσεων, φτωχοποιήθηκε ο πληθυσμός και εμπαίζεται με τα κάθε λογής επιδόματα, διαλύθηκε το δημόσιο σύστημα υγείας, εκπλειστηριάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα προς όφελος των funds, ανεβαίνει στα ύψη η εγκληματικότητα, και δολοφονούνται οι επιβάτες των σιδηροδρόμων.
Και τι προτείνεται από τους αυτουργούς της τραγικής κατάστασης της χώρας. Υποσχέσεις, σταθερότητας, αλλαγής, κυβερνησιμότητας, αυτοδυναμίας, συνεργασίας, ότι μπορεί να μετατρέψει τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή σε θετική ψήφο για την επόμενη κυβέρνηση. Μέριμνα, όχι για τη θεραπεία των κακών της χώρας, αλλά για την εξασφάλιση της εξουσίας και συνέχιση της ως τώρα πολιτικής τους. Μπερδεύτηκαν με το σύστημα της απλής αναλογικής, αγρεύουν συμμαχίες, και προοιωνίζονται νέες αποστασίες. Κατακεραυνώνουν όσους αμφισβητούν την ικανότητα των πρώην πρωθυπουργών να κυβερνήσουν και λοιδωρούν τα λεγόμενα μικρά κόμματα, που προσπαθούν να υψώσουν, έστω μια φωνή διαμαρτυρίας. Αλλά γιατί να ανησυχούν για την πρωτοκαθεδρία, αφού μεταξύ τους, ωραία και καλά θα τα βρουν, καθώς δεν έχουν διαφορές στις βασικές πολιτικές τους, τη μνημονιακή πολιτική, τις δεδομένες συμμαχίες και αξίες και τον κοινό προσανατολισμό προς το ίδιο δοκιμασμένο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας;
Βαρύ το εκλογικό τοπίο της Κυριακής, σκυθρωπό, με προβληματισμένους τους πολίτες, μεγάλο μέρος τους αναποφάσιστους, ή και αρνητικά διακείμενους σε κάθε εκλογική διαδικασία. Αλλά αν έχει τραυματισθεί η Δημοκρατία, κανείς δεν μπορεί να τη θανατώσει, αρνούμενος το καθήκον του να μετέχει στα κοινά, έστω και μια φορά μόνο στην τετραετία. Καμιά αποχή λοιπόν από την ψηφοφορία δεν συγχωρείται. Δεν είναι εύκολη βέβαια η επιλογή του ψηφοδελτίου, ούτε μπορεί κανείς να υποδείξει σε άλλους, το κόμμα που θα ψηφίσουν. Μπορεί μόνο να διακρίνει τη ουσία από την προπαγάνδα, να εκτιμά ανυστερόβουλα τα γεγονότα, να λέει ελεύθερα τη γνώμη του πάνω στα δημόσια πράγματα, όσο ακόμη διατηρούνται οι αρχές της Δημοκρατίας.
«Μόνοι γάρ τόν τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ούκ απράγμονα, αλλ’ αχρείον νομίζομεν», έγραψε ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο. Θέλει άραγε κανείς, να είναι άχρηστος στον τόπο του, ή επιλέγοντας το γενικό συμφέρον, αντίθετα με την πολιτεία των τριών, που έβλαψαν εξ ίσου τη Συρία, να ανοίξει ένα πέρασμα σε μια νέα εποχή για την Ελλάδα;
⃰
