Του Κώστα Χαρτζουλάκη
Τα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (IOC) δείχνουν ότι η παραγωγή ελαιολάδου στο κόσμο αυξήθηκε τα τελευταία 20 χρόνια (1996-2016) κατά 61% με παράλληλη αύξηση της κατανάλωσης. Σε όλες τις μεσογειακές χώρες, με εξαίρεση την Ιταλία που έχει επικεντρωθεί στη υψηλή ποιότητα, η παραγωγή ελαιολάδου αυξήθηκε σημαντικά την ίδια περίοδο. Η Ισπανία διπλασίασε την ποσότητα και βελτίωσε σημαντικά την ποιότητα, η Τυνησία και η Τουρκία με συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο αύξησαν σημαντικά την παραγωγή (πάνω από 30%) και βελτίωσαν την ποιότητα, όπως και άλλες ανταγωνίστριες χώρες (Μαρόκο, Πορτογαλία, κλπ).
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που η παραγωγή ελαιολάδου μειώθηκε κατά 19% για την ίδια περίοδο. Δυστυχώς και η βασική καλλιέργεια της χώρας, η ελαιοκαλλιέργεια, είναι στον ‘αυτόματο’ πιλότο. Κανένας κεντρικός σχεδιασμός με στόχους και οδικό χάρτη, καθένας κάνει ότι νομίζει για να επιβιώσει με αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγής και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις την υποβάθμιση της ποιότητας του παραγόμενου ελαιολάδου. Η εξέλιξη των τιμών παραγωγού ελαιολάδου στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (χαμηλότερη και από αυτή που απολαμβάνει ο παραγωγός ελαιολάδου στην Τυνησία) επιβεβαιώνει τη φθίνουσα πορεία.
