Ελλάδα Τουρκία Αντιδικία

Γράφει ο Μανούσος Δασκαλάκης
Η εφημερίδα «Μιλιέτ» γράφει ότι την περίοδο 1995 -97 όταν πολεμούσε ο Τουρκικός στρατός τους Κούρδους υπήρχαν πληροφορίες ότι η Ελλάδα είχε παραχωρήσει στρατόπεδο στο Π.Κ.Κ -στο Κουρδικό κόμμα που πολεμούσε για την ανεξαρτησία των Κούρδων- και είχε επί κεφαλής τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Για αντίποινα τότε λένε ότι ¨οι Τουρκικές αρχές πλήρωσαν Τούρκους παρακρατικούς όπως και  πράκτορες , να ανάψουν πυρκαγιές στα Ελληνικά νησιά. Δεν γνωρίζω αν παραχώρησε η Ελλάδα στρατόπεδο για να γυμνάζονται  οι Κούρδοι την εποχή εκείνη. Γιατί στην πολιτική πολλά γίνονται και δεν λέγονται όπως είχε πει και ο γέρο Καραμανλής. Άλλωστε αυτό είναι ένα  λεπτό θέμα εξωτερικής πολιτικής που δεν δημοσιοποιείται για λόγους ασφαλείας. Με την διαφορά ότι οι Τούρκοι έχουν την κατασκοπεία τους την ΜΙΤ και γνωρίζουν και αυτά που δεν λέγονται και γίνονται. Είναι γνωστό ότι οι Κούρδοι διακαώς επιθυμούσαν να μας εμπλέξουν σε πόλεμο με την Τουρκία για να έχει δύο μέτωπα και να την αποδυναμώσουν με την ησυχία τους. Αναρωτιέμαι τώρα εγώ ο αφελής που κρύωσε για καλά και ξεχάστηκε η υπόθεση της παράδοσης του Οτσαλάν, μήπως ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε δίκιο που δεν τον δέχτηκε σε Ελληνικό έδαφος; Εδώ κοτζάμ Ιταλία που είναι μεγάλη δύναμη και δεν γειτονεύει με την Τουρκία, ούτε έχει τα προβλήματα τα δικά μας με την επιθετική γείτονα, και δεν τον κράτησε στο έδαφος της. Πως μπορούσε η Ελλάδα; Μπορεί να έγιναν κακοί χειρισμοί τότε από τον Πάγκαλο, με το να τον στείλει στην Αφρική αλλά επί της ουσίας είχε δίκιο. Ασχέτως ότι εμείς ως λαός είμαστε βαθιά συναισθηματικός και ανορθολογικός, και έγιναν ογκώδεις διαδηλώσεις εναντίον του Πάγκαλου. Θυμάστε ότι ο Πάγκαλος κατηγορούσε ορισμένους καλλιτέχνες που πρωτοστατούσαν στις διαδηλώσεις  «για κουραμπιέδες» και ότι «δεν είχαν πάει καθόλου στο στρατό;» Δηλαδή θέλαμε πόλεμο με την Τουρκία χωρίς να είμαστε προετοιμασμένοι;  Οι εξωτερικές σχέσεις απαιτούν λεπτές ισορροπίες και χειρισμούς πρέπει να ασκούνται δε, από ειδικούς τεχνοκράτες και έμπειρους πολιτικούς και διπλωμάτες, κι όχι από τις διαδηλώσεις στους δρόμους και στις πλατείες.