Μόλις χθες έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο του αείμνηστου συνταξιούχου βιβλιοθηκονόμου και δημοσιογράφου ΜΙΧΑΛΗ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ. Επιγράφεται “ΧΑΝΙΩΤΙΚΕΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΕΣ.” Περιέχει τις φωτογραφίες, τα ονόματα και τα παρατσούκλια καθώς και επεξηγηματικά κείμενα των περιθωριακών τύπων{ Κοντών, δύσμορφων,καθυστερημένων, μαύρων, ξυπόλητων αλητών κ.λ.π.} των Χανίων του 20ου αιώνα.Πολλούς από αυτούς τους έφτασα κι εγώ σαν παλιός πλέον Χανίωτης.Τις φωτογραφίες αυτές τις έχω δει να κρέμονται στους τοίχους και σε λίγα ευτυχώς καταστήματα των Χανίων.Θεωρώ ότι η δημόσια προβολή των ανθρώπων αυτών είναι ένα ακρως ρατσιστικό φαινόμενο και δεν τιμά τον συγγραφέα.{Ε χω διαβάσει ότι στις παλιότερες κοινωνίες των Εβραίων δημόσια διαπόμπευση ισούτο με θάνατο.}Δημόσια προβολή σημαίνει και δημόσια διαπόμπευση.Πετάμε τους ανυπεράσπιστους αυτούς ανθρώπους στο κολοσαίο ως τροφή των λιονταριών για να απολαύσουμε το θέαμα, και για την δική μας πολίτικαλ κορέκτ συμπεριφορά -κάθαρση- από το περιθώριο, που “μολύνει” τον κονφορμισμό μας.”Μια ημέρα ήρθαν και πήραν τους κομουνιστές και δεν είπα τίποτα γιατί δεν ήμουν κομουνιστής….κ.λ.π” Κρίμα γιατί ο μακαρίτης Μιχάλης Γρηγοράκης υποστήριζε ότι ήταν κομουνιστής.Αλλά όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων, όλοι μας ανεξάρτητα ιδεολογίας, έχουμε κι από ένα ρατσιστή μέσα μας.