Ακριβέ μου συμπρεσβύτερε και αδελφέ εν Χριστώ π. Στυλιανέ Θεοδωρογλάκη, μετά της συνοδείας ημών τον αιδεσιμολογιώτατον πρωτοπρεσβύτερον π. Ευτύχιον και τον Ιεροδιάκονον π΄΄ Χρήστον και με τους πανέντιμους λαϊκούς που όλοι ομού αποτελείτε τιμαλφές κεφάλαιον της Ενορίας σας, με τα πολλά επικοινωνιακά χαρίσματα και ζήλον καλλιεργείας στο βάθος των ανθρωπίνων ψυχών. Αποτελεί παράτολμο επιχείρημα για μια αδόκιμη γραφίδα, σαν την δική μου εν προκειμένω, να σκιαγραφήσει με αδρές γραμμές, μια από τις ομορφότερες σελίδες της ιερατικής σας διακονίας εις την ενορία Εισοδίων Χανίων, όπου επί τριάκοντα και πέντε σχεδόν έτη, ποιμαίνεις εν πνεύματι Θεού την πνευμτικήν ολκάδα της ενορίας και ταύτης.
Χρόνια ποιμαντικών φροντίστων και ιερών λογισμών, αυτοκριτικής πείρας και προσδοκιών, χρόνια θυσιαστικής προσφοράς και ανύστακτης μέριμνας και όχι χρόνια επίγειας καριέρας, αλλά χρόνια ποιμαντικής φροντίδας δια το λογικό ποίμνιον εις το οποίον το πνεύμα το Άγιον σάς έθεσε ποιμένα, διδάσκαλον και προστάτην.
Η ιερατική και εκπαιδευτική σου πορεία ήτο και είναι πάντοτε σε ευθεία γραμμή λουλουδιασμένη μόνο με την δημιουργικότητα, την τιμιότητα, την ειλικρίνεια που σας κοσμούν και που δικαίως σεμνύνεται η ιερά Μητρόπολις μας, ο πνευματικός κόσμος της Ενορίας σου και που δικαίως σε περιβάλλουν με αισθήματα σεβασμού, αγάπης και τιμής και που σου πρέπουν.
Χρέος λοιπόν ιερόν, ανάγκη πνευματική, κίνησις καρδιακή, με ώθησε να γράψω, πολύ ολιγότερα από όσα πλημμυρίζουν την ψυχή μου, δια το Ενοριακό συσσίτιο της ενορίας σου, «έργον» που δημιούργησες με την συμπαράστασιν και συνεργασία των ευλαβεστάτων συνεφημερίων σου και των ευλαβών ενοριτών σου, το γεμάτο από προσφορά αγάπης και η οποία δεν μετριέται με λογιστικές εγγραφές, αλλά με της καρδιάς το μέτρημα, ώστε να διατίθενται τεσσαράκοντα έως πεντήκοντα μερίδες εκλεκτού φαγητού καθημερινώς, τώρα και πέντε σχεδόν χρόνια, για την ανακούφιση των εμπερίστατων συνανθρώπων μας, των πτωχών και αδυνάτων, των δυστυχισμένων, των αποκλήρων, των πονεμένων και όλων εκείνων, δια τους οποίους η ζωή υπήρξε μια κακή μητριά, και οι οποίοι από τον κόσμον αυτόν δεν είχαν να αντλήσουν καμία δύναμη και δεν έχουν να περιμένουν καμία παρηγοριά, παρά μόνο από την μητέρα εκκλησία, που με την μυστηριώδη δύναμή της που φωτίζει τον νουν, που παρηγορεί την καρδιά, που δυναμώνει την ψυχή, ώστε να φυτρώνουν τα νέα βλαστάρια των ελπίδων από το ρημαγμένο δέντρο της ζωής.
Θέλω ακόμη να τονίσω, ότι η βοήθεια αυτή της εκκλησίας, δεν περιορίζεται σε Ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά επεκτείνεται και εις ξένους μετανάστες, ασχέτως θρησκεύματος, φυλής και γλώσσας.
Εν κατακλείδι, εύχομαι και συγχαίρω αδελφικώς όπως ο Δωρεοδότης και φιλελεήμων Τριαδικός Θεός σας χαρίζει υγείαν, αδιατάρακτον μακροημέρευσιν και ενίσχυσιν ως και εις πάντας τους βοηθούντας και ελεούντας υμάς, ίνα επιτελείτε ομού μετά της συνοδείας σας, επιτυχώς και θεαρέστως την πολυσχιδήν και πολυεύθυνον και ευεργετικών αποστολών υμών συνεχίζοντες να φυλάσσητε τας πνευματικάς Θερμοπύλας της ΙΜΚΑ, της Ενορίας και γενικώτερον της Εκκλησίας.
Ας είναι ευλογημένος ο λογισμός και τα χέρια που συμβάλλουν.
Μετά της εν Χριστώ αγάπης
Γεώργιος Σταυριανάκης
Πρωτοπρεσβύτερος