Πόσες φορές θα επαναλάβουμε την ίδια ιστορία: οι άνθρωποι που υιοθετούν ζώα χωρίς να έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για την ευθύνη και τις υποχρεώσεις που συνοδεύουν μια τέτοια πράξη, είτε καταλήγουν να τα κακοποιούν («ξεχνώντας» τα μόνιμα δεμένα/περιορισμένα, χωρίς κτηνιατρική φροντίδα και κατάλληλη τροφή, εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες) είτε τα εγκαταλείπουν στους δρόμους, χωρίς καν να έχουν φροντίσει για την στείρωσή τους.
Κάπως έτσι, στην Ελλάδα του 2014 περιπλανώνται δεκάδες χιλιάδες αδέσποτα ζώα.. Και παρόλο που αυτά δεν ευθύνονται για την κατάσταση, είναι τα μόνα που συνεχώς τιμωρούνται.. Γιατί; Είναι απλό: είναι ο εύκολος στόχος.
Παράδειγμα, τα σκυλιά του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων:
Όταν φροντίζουμε ζώα που περιπλανιούνται στις γειτονιές, αδέσποτα ζώα, δενόμαστε μαζί τους, τα νοιαζόμαστε σαν να είναι δικά μας. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε κάπως την σύντομη και δύσκολη ζωή τους στους δρόμους. Αφιερώνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας, τα φιλοξενούμε στα σπίτια μας, τα πηγαίνουμε στον γιατρό, διαθέτουμε δικά μας χρήματα, έχουμε την έγνοια τους..
Για τον λόγο αυτό, όταν κάποιος τα πληγώνει, μας πληγώνει κι εμάς και μας θυμώνει..
Είμαστε λοιπόν θυμωμένοι με τους ανθρώπους που δεν φρόντισαν να προστατεύσουν τα ζώα που περιπλανιούνταν στον χώρο του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων.
Ζώα τα οποία λειτουργούν θεραπευτικά στα παιδιά και τους γέροντες που φιλοξενούνται εκεί.
Όχι μόνο έκλεισαν τα μάτια τους όταν σε ένα πρωινό απομακρύνθηκαν παράνομα πέντε ζώα, αλλά προσπάθησαν να μας παραπλανήσουν, λέγοντάς μας ότι και τα πέντε υιοθετήθηκαν μέσα σε μια μέρα , για να μην τα αναζητήσουμε.
Η Λίζα λοιπόν , το αδέσποτο στο Θεραπευτήριο ,αφέθηκε να γεννήσει τέσσερις φορές, προτού ενημερωθεί ο φιλοζωικός σύλλογος για να φροντίσει την στείρωσή της. Λίγο μετά την αποθεραπεία της και την επανατοποθέτησή της στον φυσικό της χώρο, στις 27.01 η Λίζα «εξαφανίστηκε» και βρέθηκε ως δια μαγείας αλυσοδεμένη σε κολώνα στο κέντρο της πόλης. Στις 31.01 η Λίζα το έσκασε και επέστρεψε στο δικό της «σπίτι», στον χώρο όπου έχει ζήσει όλη της την ζωή.
Αναστασία Βυσσίνου – Μπομπολάκη
