Γράφει και επιμελείται ο Μανούσος Γ. ΔασκαλάκηςΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Η τέχνη οφείλει να εκφράζει την υψηλή αισθητική όπως έπρατταν οι αρχαίοι Έλληνες καλλιτέχνες..
Η τέχνη πρέπει να τέρπει την ψυχή με την έννοια του “άνω θρώσκω” την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν πρέπει να λαϊκίζει, και να εμπορευματοποιείται.Συνεπώς κάθε καλλιτέχνης πρέπει να έχει και τα δικά του όρια. Δεν είναι αναγκαίο και απαραίτητο να καταχρώνται οι καλλιτέχνες, τα πλαίσια της ελευθερίας, και η τέχνη να γίνει “ελευθεριάζουσα τέχνη.”
Εδώ εισέρχεται και ένα ακόμη ερώτημα.”Η τέχνη για την τέχνη” ή η τέχνη για τον άνθρωπο;Προσωπικά πιστεύω ότι η τέχνη -κάθε δημιουργία-πρέπει να αφορά τον άνθρωπο.Για τούτο η τέχνη πρέπει να έχει απλότητα χωρίς να λαϊκίζει ρίχνοντας την ποιότητα της.”Τα πιο σύνθετα πράγματα μπορούν να ειπωθούν με απλά λόγια” είπε ένας σπουδαίος διανοούμενος.Ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να κλείνεται στο γυάλινο πύργο των στοχασμών του αλλά, να είναι ενεργός και αυτοστρατευμένος και όχι “στρατευμένος” σε ανελεύθερα ακροδεξιά και ακροαριστερά καθεστώτα στην υπηρεσία του καλού της αρετής ,και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ένα παράδειγμα. Ο μεγάλος Πάμπλο Πικάσο που ζωγράφισε την “γκουέρνικα” ή “γκέρνικα” την οποία εμπνεύστηκε από τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και τον βομβαρδισμό των ναζί στην ομώνυμη Ισπανική πόλη. Τελειώνοντας το σημείωμα μου φρονώ ότι ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να έχει απόλυτη ελευθερία, -και τα όρια του,- σε όλες τις μορφές των τεχνών να εκφράζεται σύμφωνα με την αξία του και τις ικανότητες του.
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΑΝΤΙ ΚΟΚΟΡΟΜΑΧΙΩΝ
Ο ρεαλισμός στην πολιτική και οι αλήθειες ωφελούν , και δεν βλάπτουν τον λαό. Ο λαϊκισμός και οι ψεύτικες υποσχέσεις οδηγούν σε απογοητεύσεις τον λαϊκό παράγοντα όπου για χάρη του υπάρχουν τα κόμματα, απουσία εμπιστοσύνης στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και πλήττουν τους θεσμούς.
Υπάρχουν κάποια εθνικά θέματα στο δημόσιο διάλογο που είναι αναγκαίο και απαραίτητο να συμφωνήσουν τα κόμματα.Αν ενδιαφέρονται όλα τα κόμματα, για το καλό του λαού όπως διατείνονται. Αυτά είναι το θέμα της δημόσιας υγείας, της παιδείας, της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Οι κοκορομαχίες , οι τακτικισμοί, το στενό κομματικό συμφέρον , η αναπαραγωγή των επαγγελματιών πολιτικών ,το κομματικό κράτος , η αναπαραγωγή των τζακιών, έχει φέρει στο χείλος της αβύσσου τη χώρα, και έχει περιθωριοποιήσει ευρεία στρώματα του Ελληνικού πληθυσμού.
Όποιο κόμμα δεν συμφωνήσει σημαίνει ότι υπηρετεί αλλότρια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και πρέπει να καταδικαστεί στην λαϊκή συνείδηση με το αποτέλεσμα της ψήφου στις εκλογές.