Κύριε διευθυντά,
Ο υποτιθέμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην επιθετικότητα της Τουρκίας, είπε: «Δεν χρειαζόμαστε άλλη πηγή γεωπολιτικής αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο όταν διεξάγουμε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και προσπαθούμε να υποστηρίξουμε την Ουκρανία». Το είπε αυτό με την ίδια φυσικότητα, που η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη είχε δηλώσει πρόσφατα σε τηλεοπτική συνέντευξή της: «Είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία λόγω Ουκρανίας».
Ευτυχώς οι Ρώσοι φαίνεται προς το παρόν να γελάνε με αυτές τις δηλώσεις, αφού η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα δήλωσε «δεν έχουμε κηρύξει πόλεμο κατά της Ελλάδας». Μέχρι πότε όμως θα γελάνε, δεν ξέρω.
Οι δηλώσεις αυτές είναι ορθές. Η ομάδα από επαγγελματίες πολιτικούς που παριστάνει αυτή την περίοδο την κυβέρνηση της χώρας μας, εξυπηρετώντας ξένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, όντως βρίσκεται σε πόλεμο κατά της Ρωσίας, ενισχύοντας στρατιωτικά την Ουκρανία. Καλό είναι ωστόσο να γνωρίζουμε ότι αυτό δεν το κάνει από συμπόνια προς τον ουκρανικό λαό, που υφίσταται τις συνέπειες του ρωσοουκρανικού πολέμου, αλλά επειδή η κυβέρνηση της πατρίδας μας είναι εξάρτημα του ΝΑΤΟ και ένας βασικός στόχος της ρωσικής εισβολής είναι να ματαιώσει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, για να μη βρεθεί η Ρωσία περικυκλωμένη από χώρες της «Αμερικανικής Ηγεμονίας» (αν αντιληφθήκαμε το υπονοούμενο αυτού του όρου, συγχαρητήρια: προσέχαμε στη διδασκαλία του Θουκυδίδη όταν ήμασταν μαθητές).
Αυτή είναι η, κατά τον πρωθυπουργό, «σωστή πλευρά της Ιστορίας»: η εξυπηρέτηση της Αμερικανικής Ηγεμονίας (ΝΑΤΟ) και των συμφερόντων που κρύβονται στο εσωτερικό της. Αν αυτό εξυπηρετεί με οποιονδήποτε τρόπο την ελευθερία και την ευημερία του ελληνικού λαού (ή αν συμπίπτει με τη βούλησή του), εννοείται ότι αφήνει της κυβέρνηση της Ελλάδας παντελώς αδιάφορη, όπως και όλα όσα κάνει η ίδια και οι προκάτοχοί της τα τελευταία – τουλάχιστον – χρόνια.
Αυτός είναι κι ο λόγος που η κυβέρνηση της Ελλάδας (αλλά όχι ελληνική κυβέρνηση) επέλεξε να στείλει όπλα και στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία (από εκείνα που η χώρα μας αγοράζει πανάκριβα για να αμυνθούμε ενάντια στην Τουρκία)αντί να τηρήσει ουδετερότητα, που θα τη βοηθούσε να κάνει προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου και την ειρήνη.
Αν η κυβέρνηση ενδιαφερόταν ειλικρινά για τα θύματα του πολέμου, εκτός του ότι θα καταλόγιζε ευθύνες και στην ουκρανική κυβέρνηση για τους ναζιστικούς διωγμούς των Ρώσων της Ουκρανίας τα τελευταία χρόνια, όμως επίσης το ενδιαφέρον της θα επεκτεινόταν στα θύματα όλων των πολέμων που διεξάγονται αυτή τη στιγμή, δυστυχώς, στον πλανήτη μας, καθώς και στα θύματα της δουλείας, της εξάρτησης και κάθε αδικίας που διαπράττεται σε παγκόσμια κλίμακα. Όμως όχι μόνο δεν βλέπουμε το ενδιαφέρον της, αλλά – αντίθετα – και η ίδια δεν παύει να διαπράττει αδικίες από τη στιγμή της συγκρότησής της σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, και μάλιστα του λαού που υποκρίνεται ότι κλήθηκε να προστατεύει.
Ίσως όμως η κυβέρνηση δεν συνειδητοποιεί ότι ο ελληνικός λαός όντως βρίσκεται σε πόλεμο. Σε ακήρυκτο πόλεμο με όλους εκείνους που έχουν πάρει τη μπουκιά από το στόμα των παιδιών του, που έχουν κάψει τη γη του, καταπατήσει τα δικαιώματά του, ποδοπατήσει τις ελπίδες του και κουρελιάσει την αξιοπρέπειά του, όλους εκείνους που τον έχουν καταντήσει δούλο και επαίτη (με ευθύνη και δική του, γιατί και οι αμαρτίες του λαού μας – κοινωνικά μιλώντας – δεν είναι λίγες). Και ανάμεσά τους δυστυχώς βρίσκεται η ομάδα που παριστάνει την κυβέρνηση της χώρας μας, καθώς και τα κόμματα που υποδύονταν τον ίδιο ρόλο τα τελευταία χρόνια και που τώρα έχουν το θράσος να εξαπολύουν τους υποψηφίους τους εδώ κι εκεί και να ξαναζητούν την ψήφο μας για να μας «σώσουν».
Πότε αυτός ο ακήρυκτος πόλεμος θα κηρυχθεί, δεν το ξέρουμε. Όμως, όταν κηρυχθεί, ο Θεός να συγχωρήσει τους υπαίτιους – γιατί, δυστυχώς για κείνους, ο ελληνικός λαός δε νομίζω ότι θα τους συγχωρήσει.
Με εκτίμηση
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Μέλος της Ομαιχμίας της «Νίκης»
