Ανοιχτή επιστολή προς τους βουλευτές έστειλε ο Μανώλης Γλέζος, καλώντάς τους να ελευθερώσουν τις συνειδήσεις τους.
Στην επιστολή του, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς απευθυνόμενο στους βουλευτές επισημαίνει:
«Σπάστε τα δεσμά των κομματικών παρωπίδων και ελευθερώστε τις συνειδήσεις. Καθισμένος στο παραγώνι των στερνών κατωφλιών της ζήσης μου, απευθύνομαι σε σας τους Τριακόσιους της Βουλής των Ελλήνων, στον κάθε ένα ξεχωριστά και του βροντοφωνάζω. Σύνελθε.
Από το αφιόνι της κομματικής γραμμής ξύπνα. Τι υποσχέθηκες στον κόσμο και σ΄εμπιστεύθηκαν όσοι σε ψήφισαν και σε ανέδειξαν αντιπρόσωπο του Έθνους. Δεν το αισθάνεσαι. Η συνείδησή σου αλυσοδεμένη στα έγκατα του είναι σου σπαρταρά. Ελευθέρωσέ την.
Όσοι, παρ΄ελπίδα, είστε κουφόνοες, αφουγκραστείτε επιτέλους τις γοερές κραυγές των πεινασμένων που λιμοκτονούν για να ξεχρεωθούν τα δάνεια των δανειστών. Όσοι πάλι βαυκαλίζεστε με την ιδέα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά το δανείζεσθαι και η εποπτεία για την εξόφλησή τους, ξεχάσατε τόσο εύκολα τα λόγια του Μενάνδρου: “Τα δάνεια δούλους τους ανθρώπους ποιεί”. Όσοι, επί πλέον, διακηρύσσετε πως εμείς καταψηφίζουμε όλα τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του λαού, έχω να πω, αυτό που λέω και στον εαυτό μου. Τι δεν λες σωστά και δεν πείθεις τον αδαή. Ανατριχιάζω να θωρώ ν’ ανεμίζουν οι σημαίες της αχαλίνωτης υποκρισίας και του εκμαυλισμού των συνειδήσεων και βροντοφωνάζω».
Ο κ. Γλέζος σημειώνει:
Ηχείστε σάλπιγγες ιερές, ανακρούσετε τον παιάνα της Αντίστασης:
Ελευθερίην μ΄ αιτείς, μέγα μ΄ αιτείς, ου τοι δώσω.
Βουλευτές του Κοινοβουλίου, μην αφήσετε τον άνεμο της υποταγής να στεγνώσει τα δάκρυα του πόνου, να θερίσει το μέλλον των νέων γενεών.
Συναχτείτε στης παραστιάς το φωτογύρι, συσκεφτείτε γύρω από τα μέτωπα της σκέψης, ακούστε τις προγονικές παρακαταθήκες κι αντισταθείτε.
Όχι στην υποτέλεια, όχι στους δανειστές.
Ελευθερώστε τις συνειδήσεις σας.
Αποφασίστε κατά συνείδηση.
Ολόκληρη η ανοιχτή επιστολή του Μανώλη Γλέζου:
Σπάστε τα δεσμά των κομματικών παρωπίδων και ελευθερώστε τις συνειδήσεις.
Καθισμένος στο παραγώνι των στερνών κατωφλιών της ζήσης μου, απευθύνομαι σε σας τους Τριακόσιους της Βουλής των Ελλήνων, στον κάθε ένα ξεχωριστά και του βροντοφωνάζω.
Σύνελθε.
Από το αφιόνι της κομματικής γραμμής ξύπνα.
Τι υποσχέθηκες στον κόσμο και σ’ εμπιστεύθηκαν όσοι σε ψήφισαν και σε ανέδειξαν αντιπρόσωπο του Έθνους. Δεν το αισθάνεσαι.
Η συνείδησή σου αλυσοδεμένη στα έγκατα του είναι σου σπαρταρά.
Ελευθέρωσέ την.
Όσοι, παρ’ ελπίδα, είστε κουφόνοες, αφουγκραστείτε επιτέλους τις γοερές κραυγές των πεινασμένων που λιμοκτονούν για να ξεχρεωθούν τα δάνεια των δανειστών.
Όσοι πάλι βαυκαλίζεστε με την ιδέα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά το δανείζεσθαι και η εποπτεία για την εξόφλησή τους, ξεχάσατε τόσο εύκολα τα λόγια του Μενάνδρου: «Τα δάνεια δούλους τους ανθρώπους ποιεί».
Όσοι, επί πλέον, διακηρύσσετε πως εμείς καταψηφίζουμε όλα τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του λαού, έχω να πω, αυτό που λέω και στον εαυτό μου.
Τι δεν λες σωστά και δεν πείθεις τον αδαή.
Ανατριχιάζω να θωρώ ν’ ανεμίζουν οι σημαίες της αχαλίνωτης υποκρισίας και του εκμαυλισμού των συνειδήσεων και βροντοφωνάζω.
Ηχήστε σάλπιγγες ιερές, ανακρούσετε τον παιάνα της
Αντίστασης:
Ελευθερίην μ’ αιτείς, μέγα μ’ αιτείς, ου τοι δώσω.
Βουλευτές του Κοινοβουλίου, μην αφήσετε τον άνεμο της υποταγής να στεγνώσει τα δάκρυα του πόνου, να θερίσει το μέλλον των νέων γενεών.
Συναχτείτε στης παραστιάς το φωτογύρι, συσκεφτείτε γύρω από τα μέτωπα της σκέψης, ακούστε τις προγονικές παρακαταθήκες κι αντισταθείτε.
Όχι στην υποτέλεια, όχι στους δανειστές.
Ελευθερώστε τις συνειδήσεις σας.
Αποφασίστε κατά συνείδηση.