Του Μανώλη Καπετανάκη
Πυρ ομαδόν έχει σαλπίσει το «νικηφόρο» σύστημα ενάντια στις παροπλισμένες, σχεδόν υπνωτισμένες, ασύντακτες και δυστυχώς ακέφαλες στρατιές των δυνάμεων της δουλειάς. Χρησιμοποιώντας μάλιστα για την επίτευξη αυτού του σκοπού οποιοδήποτε διαθέσιμο εργαλείο. Από τα πιο αποκρουστικά και μακάβρια (τον φασισμό), από τα πιο τετριμμένα (την πιο μοχθηρή άσκηση βίας), μέχρι τα πιο σκουριασμένα και αναχρονιστικά. Εκείνα δηλαδή που συναρμολογήθηκαν στις ιστορικές περιόδους, όπου η ανθρωπότητα βούλιαζε στην αμάθεια και την καθυστέρηση. Τα θρησκευτικά.
Ναι λοιπόν, είναι τέτοια η κατάντια του καπιταλισμού, ώστε υποχρεώνεται να δανείζεται πολιτισμικά υλικά αντλημένα από τα σκοτεινά μπουντρούμια του μακρινού παρελθόντος (αυτά που φυλάκιζαν καθηλωμένη για αιώνες τη προοδευτική σκέψη) για να παραπλανεί και χειραγωγεί -ασθμαίνοντας μολαταύτα- τις μάζες.
Στη τωρινή λοιπόν εποχή της πανδημίας πληθώρα περιστατικών αποδεικνύουν ότι η στάση επίσημων εκκλησιαστικών κύκλων με όχι ευκαταφρόνητο εύρος τάσσεται με έναν βαθειά αντιεπιστημονικό, ανερμάτιστο και συνομωσιολογικό τρόπο όχι μονάχα κατά των εμβολιασμών. Αλλά και του ίδιου του κορωνοϊού, με τη μορφή έστω που κεντρικά αυτός παρουσιάζεται.
Και παρά την επίπλαστη ρητορική-πολεμική κατά επιλογών δήθεν υποχθόνιων κέντρων εξουσίας και αντιδραστικών συμφερόντων, τελικά απηχούν ακραίες επιδιώξεις εκπορευόμενες από τα έγκατα της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας. Οι οποίες συμπυκνώνονται στην αντίληψη περί ολοσχερώς απρόσκοπτης λειτουργίας κοινωνίας και οικονομίας. Αδιάκριτα κόστους ανθρώπινων απωλειών. Όχι φυσικά πως η επικρατούσα άποψη στους κόλπους του συστήματος απέχει παρασάγγας από την αυτή την «αιρετική» νοοτροπία, αλλά τουλάχιστον ας υπάρχει ένα μέτρο. Ας υφίστανται μια κάποιας έκτασης περιορισμοί και προστασία (ιδιοτελής προφανώς) των πληθυσμών.
Η φαρέτρα του διαλεκτικού υλισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού είναι ως γνωστόν κατάφορτη από συντριπτικά, τεκμηριωμένα επιχειρήματα κατά του ιδεαλισμού και της οπισθοδρόμησης.
Στις μέρες μας παρακολουθούμε βροχηδόν γεγονότα πρωτόγονης μαγγανείας και αδέξια εκσυγχρονισμένης, τα οποία προκαλούν τη στοιχειώδη λογική του 21ου αιώνα και περιφρονούν, ανατινάζουν κυριολεκτικά στον αέρα τις εντυπωσιακές επιστημοτεχνολογικές κατακτήσεις (εννοείται στα ταξικά χέρια ποιων).
Ένα από αυτά είναι και η πεποίθηση ότι η μεταλάβωση έχει ιοκτόνες ιδιότητες, όπως επίσης και άλλα λατρευτικά σύμβολα (εικόνες, σταυρός).
Οπότε ένα απλούστατο και αδιαμφισβήτητο πείραμα είναι σε θέση να επιβεβαιώσει πανηγυρικά, στοιχειοθετημένα τη μια πλευρά και αποστομώσει ακλόνητα την άλλη.
Πίνει λοιπόν από το ίδιο κουτάλι μια ικανή αριθμητικά ομάδα νοσούντων-φορέων το φερόμενο σαν σώμα και αίμα του Χριστού. Εάν τώρα οι εργαστηριακές εξετάσεις αποδείξουν το –με βάση τη θεία χάριτι- απρόσβλητο του «ιερού» υγρού από τον διαβολικό αυτό μικροοργανισμό και ανίσχυρο μπροστά στην «παντοδυναμία του υψίστου», τελειώσαμε. Αλαλάζοντας όλοι εμείς οι οικτρά πλανεμένοι με τις υλιστικές «δοξασίες» οφείλουμε να ανακράξουμε εν χορώ: «θαύμα, θαύμα, απεταξάμην τον μηδενισμόν και μακαρίως είδομεν το φως το αληθινόν».
Όμως με ένα διαφορετικό αποτέλεσμα (ακριβώς όπως δηλαδή συνέβη με την εκτεταμένη μόλυνση και προσβολή των Σερραίων πιστών, που κοινώνησαν κιόλας όχι κάπου τυχαία, αλλά στον ίδιο τον «Πανάγιο Τάφο»), τα συμπεράσματα είναι εύλογα.
Μα δεν είναι ασυγχώρητη και ανεπίτρεπτη βλασφημία η «θειότητα, αυθεντικότητα του Πλαστουργού» να γίνεται αντικείμενο μιας πεζής μεθοδολογίας, χλευαστικής διαδικασίας, μιας ευτελούς δοκιμασίας για την κακεντρεχή ικανοποίηση μιας χούφτας απίστων; Ω ποία φρίκη, να καταστεί η ασύλληπτη πνευματική υπόσταση του «επουράνιου Πατέρα» επίδικο πειραματόζωο σαν τους επίμυες; Άλλωστε θα καταδεχτεί -έτσι εκβιαστικά- ο «Πανάγαθος» να ενεργοποιήσει τις υπέρτατες δυνάμεις του, ώστε να πείσει μια μειοψηφία αρνητών, που δεν τους πρέπει ούτε καν η σωτηρία της ψυχής τους; Λάθος «Του» όμως αν δεν το πράξει αυτός, που για ανάλογο σκοπό έστειλε τον γιό «Του» να σταυρωθεί επί γης. Περίεργο μήπως να αποστειρώνει κρυφίως το περιεχόμενο του δισκοπότηρου και ενώπιον του επιστημονικού έλεγχου, να απαξιεί;
Άλλωστε νοείται μεγαλύτερη βλασφημία και ύβρις στον πλανήτη από την υποτίμηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής ένεκα της μετάδοσης της αρρώστιας κατόπιν δεισιδαιμονικών αγκυλώσεων; Και να μην εξακριβωθεί εμπεριστατωμένα μια τέτοια ανησυχία καλοπροαίρετων ή μομφή «αμαρτωλών»; Να φουντώνει ως εκ τούτου η διασπορά της και ορισμένοι να πεθαίνουν παρασυρμένοι από μια τέτοια πιθανή (λέμε αντικειμενικά τώρα) ψευδαίσθηση;
ΥΓ 1: γιατί ο ευσεβής, ευσυγκίνητος και έγκριτος λοιμωξιολόγος δεν εισηγείται ένα τέτοιο πείραμα, εφόσον κόπτεται για την υγειονομική ασφάλεια της κοινότητας κραδαίνοντας αυστηρά επιστημονικά κριτήρια;
ΥΓ 2: πόσο βαθειά έχουν βάλει το χέρι τους οι ιεράρχες μέσα στα παραγεμισμένα θησαυροφυλάκια τους για να ενισχύσουν την κρατικά λειψή μάχη (που μετατράπηκε αστραπιαία σε πάνοπλη σταυροφορία και γενοκτονία εργατολαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών) ενάντια στο covid-19, πέρα από κάποια «κέρματα» (μόλις 300.000€);