Ερώτηση προς τον αρμόδιο Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κατέθεσε ο βουλευτής Ηρακλείου Σπύρος Δανέλλης, σχετικά με τον προβληματικό και ακριβό τρόπο αντιμετώπισης του δάκου, με αποτέλεσμα να διακυβεύεται το σύνολο της ελαιοπαραγωγής.

Τα τελευταία χρόνια, τα κονδύλια για τα φυτοφάρμακα, αλλά και για το προσωπικό έχουν περιοριστεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται λιγότεροι (2-3) από τους απαιτούμενους ψεκασμούς (5-6), παρόλο που η κατά κοινή ομολογία αυξημένη κρητική ελαιοπαραγωγή θα μπορούσε κάλλιστα να υπερκαλύψει τα ποσά για τους απαιτούμενους ψεκασμούς.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ερώτησης:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον κ. Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Θέμα: «Προβληματική και ακριβή η δακοκτονία»

Το ελαιόλαδο που παράγεται στην Κρήτη θεωρείται από τα ποιοτικότερα στον κόσμο για αυτό είναι περιζήτητο από τις μεγάλες εγχώριες και κυρίως τις ξένες βιομηχανίες τυποποίησης.

Αναγνωρίζοντας τη σημασία της κρητικής, αλλά και συνολικότερα της εγχώριας παραγωγής ελαιόλαδου στον πρωτογενή τομέα της χώρας, η Πολιτεία θέσπισε κατά το παρελθόν μέτρα προστασίας της, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η κρατικά επιδοτούμενη, ετήσια δακοκτονία, που εφαρμόζεται σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της επικράτειας.

Θα πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι μέρος των κρατικών κονδυλίων για την δακοκτονία εξασφαλίζεται από την εισφορά ελαιολάδου της τάξης του 2% ανά ελαιοπαραγωγό, η οποία παρακρατείται από τα κατά τόπους ελαιουργεία.

Τα τελευταία χρόνια, τα κονδύλια για τα φυτοφάρμακα, αλλά και για το προσωπικό (τομεάρχες δακοκτονίας) έχουν όμως περιοριστεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται λιγότεροι (2-3) από τους απαιτούμενους ψεκασμούς (5-6).

Δεδομένου ότι για να είναι αποτελεσματικοί οι ψεκασμοί κατά του δάκου πρέπει να πραγματοποιηθούν τουλάχιστον 5-6 ψεκασμοί ανά έτος και όχι 2-3 όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Δεδομένου ότι η κρητική ελαιοπαραγωγή στις περισσότερες περιοχές πέρυσι ήταν μια από τις υψηλότερες των τελευταίων ετών, και θα μπορούσε να υπερκαλύψει τα ποσά για τους απαιτούμενους ψεκασμούς.

Δεδομένου ότι στις μικρές παραγωγές δεν έγιναν καθόλου ψεκασμοί λόγω κόστους, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του εν λόγω φυτοπαθογόνου παρασίτου και σε παρακείμενες παραγωγικότερες καλλιέργειες.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός:

Αν είναι ενήμερος για την ελλιπή προστασία της ελαιοπαραγωγής από το δάκο;

Σε ποιες άμεσες ενέργειες πρόκειται να προβεί, προκειμένου να διαφυλαχθεί αυτό το τόσο πολύτιμο προϊόν του ελληνικού πρωτογενούς τομέα;

Εφόσον το κράτος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικώς γιατί δεν απαλλάσσει τους ελαιοπαραγωγούς από την παραχώρηση του 2% της παραγωγής προς τα εκάστοτε ελαιουργεία, ώστε ο καθένας να εξασφαλίσει τους απαιτούμενους ψεκασμούς, με βάση τις ανάγκες της παραγωγής του;