Στα τέλη του Ιουνίου του 2015 οι σχέσεις τις Ελλάδας με τους δανειστές της βρίσκονταν σε οριακό σημείο. Στις 26 εκείνου του μήνα η τρόικα είχε παραδώσει στην χώρα την τελική της πρόταση, με τη μορφή τελεσιγράφου, πρόταση που η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει ενώπιον του ελληνικού λαού σε δημοψήφισμα και στη συνέχεια, παρά το ξεκάθαρο «Όχι», της επιβλήθηκε μία ακόμη χειρότερη (βλ.Υπερταμείο). Μαζί με το τελεσίγραφο των οργάνων που σήμερα αποκαλούνται «θεσμοί», η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε να μη συνεχίσει την παροχή έκτακτης ρευστότητας προς τις ελληνικής τράπεζες και αντικειμενικά, να τις οδηγήσει σε κλείσιμο κι επιβολή capital controls. Το σκεπτικό αυτής της απόφασης κρατείται μέχρι και σήμερα μυστικό, καθώς το Δικαστήριο της Ε.Ε. έκρινε πριν μερικές μέρες ότι η ΕΚΤ προστάτευσε τον «χώρο της να σκέφτεται».
Στο καταστατικό της ΕΚΤ προβλέπεται η «ανεξαρτησία της» από πολιτικές αποφάσεις κι επίσης, ότι είναι υπέυθυνη για την ομαλή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος στις χώρες της Ευρωζώνης. Επομένως, η απόφασή της να κλείσει τις ελληνικές τράπεζες είναι αντίθετη και στις δύο αυτές βαισκές αρχές της, που υποτίθεται ότι διέπουν τη λειτουργία της και θα έπρεπε να υπάρχει μία ξεκάθαρη αιτολογία για μια τέτοια επιθετική, πραξικοπηματική κίνηση, που θα γίνει γνωστή στους έλληνες και τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες.
Αυτή η απαίτηση για ενημέρωση και έστω ένα ψήγμα λογοδοσίας και δημοκρατίας από έναν «θεσμό» που δεν ελέγχεται από κανέναν, θα έπρεπε να απασχολεί όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους απόψεις. Είτε πιστεύει κανείς ότι «καλά μας κάνανε» και όχι «ο Βαρουφάκης κόστισε 200 δισ.», είτε ότι «ο Τσίπρας είχε αυταπάτες ή ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λάθη και τα διόρθωσε», είτε ότι «αυτή είναι η Ε.Ε., τι περιμένατε να γίνει;» το κοινό αίτημα θα έπρεπε να είναι να γίνει γνωστό το τι οδήγησε την ΕΚΤ και τον διοικητή της, Μάριο Ντράγκι, σε αυτήν την απόφαση και αν αυτή ήταν παράνομη ή όχι.
Με αστείες δικαιολογίες όμως, η Ευρωπαίκή Κεντρική Τράπεζα αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα τη νομική γνωμοδότηση που έλαβε από ιδιωτικό νομικό γραφείο και επίσης, το Δικαστήριο της Ε.Ε. καλύπτει αυτήν την πρωτοφανή αυθαιρεσία.
Τα στοιχεία μέχρι στιγμής, έχουν ως εξής: Όταν ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι έψαξε να βρει νομική αιτολογία για να δικαιολογήσει το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών και τις αποφάσεις του τον Φεβρουάριο και τον Ιολύνιο του 2015, δεν απεθύνθηκε στην (ευλόγως τεράστια και καταρτισμένη) νομική υπηρεσία της ΕΚΤ, αλλά παρήγγειλε μια γνωμοδότηση από ιδιωτικό νομικό γραφείο. Ο γραμματές του ΜέΡΑ25 και πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, μαζί με τον γερμανό ευρωβουλευτή, Φαμπιο ντε Μάζι ζήτησαν από τον Ντράγκι να τους κοινοποιήσει αυτήν τη γνωμοδότηση. Ο Ντράγκι αρνήθηκε, επικαλούμενος το «δικηγορικό απόρρητο», επιχείρημα προκλητικά ανύπαρκτο, καθώς το απόρρητο δεσμεύει τον δικηγόρο, όχι τον πελάτη.
Μετά από πανευρωπαϊκή καμπάνια και με τη συλλογή 35.000 υπογράφων την υποστήριξε ακαδημαϊκών και προσωπικοτήτων από την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και την Αριστερά, οι Βαρουφάκης και Μάζι απευθύνθηκαν πρωτα ξανά στην ΕΚΤ που αρνήθηκε και πάλι και στη συνέχεια στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Η ΕΚΤ δεν διαθέτει νομικά επιχειρήματα ώστε να μπορεί να αρνηθεί την δημοσιοποίηση των γνωμοδοτήσεων που ζήτησε σχετικά με τις ενέργειές της και, συνεπώς, η άρνηση του κ. Ντράγκι παραβιάζει τις αρχές διαφάνειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφόρηση (freedom of information)» τονίζει στη δική του γνωμοδότηση ο Καθηγητής Δημόσιου, Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης στη Γερμανία, Andreas Fischer-Lescano.
Το δικαστήριο της Ε.Ε. σε μια πρωτοφανή απόφαση που έγινε γνωστή την περασμένη Τρίτη, απέρριψε την προσφυγή, αιτιολογώντας την απόφασή του σε λίγες μόνο λέξεις και ισχυριζόμενο ότι αποτελεί ένα απλό «εσωτερικό εγγραφό» και «αντίθετα με άποψη των εναγόντων, η ΕΚΤ δικαιολογημένα έλαβε υπόψιν της τον υποθετικό αντίκτυπο που θα είχε η κοινοποίηση της γνωμοδότησης στον χώρο σκέψης της». Θα πρέπει να τονιστεί ότι το Δικαστήριο δεν έκρινε τις πράξεις της ΕΚΤ, αλλά ασχολήθηκε μόνο με τη δημοσιοποίηση η όχι της γνωμάτευσης.
«Αν η απόφαση της ΕΚΤ ήταν νόμιμη, τι την εμποδίζει να δημοσιοποιήσει την γνωμοδότηση και τον λόγο που έκλεισε τις τράπεζες;» είναι το εύλογο ερώτημα που πλανάται γύρω από μία αποφασιστικής σημασίας καμπή στην πρόσφατη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία και μία κίνηση που χαρακτηρίζεται από πολλούς ως πραξικοπηματική.
Την ώρα λοιπόν που ενόψει Ευρωεκλογών αναζοπυρώνεται η συζήτηση για τη «δημοκρατία στην Ε,Ε,» και τίθενται διλήμματα από το ευρωπαϊκό κι εγχώριο κατεστημένο τύπου «ή εμάς ή την Ακροδεξιά» μία υπόθεση που αναδεικνύει, σε κάθε της φάση, το μέγεθο της αυθαιρεσίας και της παντελούς έλλειψης δημοκρατίας των «θεσμών» του ευρωπαϊκού οικοδομήματος περνάει στα ψιλά, τόσο από το πολιτικό σύστημα, όσο και από τα ΜΜΕ.
Ανεξάρτητα λοιπόν από το τι άποψη έχει κανείς για τον Βαρουφάκη ή τον Ντράγκι και το πώς κρίνει την πολιτική του, θα πρέπει να συμφωνήσουμε στα βασικά: Ότι αποδεδειγμένα, ήταν η ΕΚΤ που έκλεισε τις ελληνικές τράπεζες, προκαλώντας τεράστιο πλήγμα στην οικονομία και είναι σκάνδαλο (τουλάχιστον το) ότι ακόμα οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν θέλουν και δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν το γιατί.
Στην τελική, αν κανείς έχει απόλυτη πίστη στα όργανα της Ε.Ε. και τις Ευρωζώνης ή αν ξαφνικά τους θεωρεί «εταίρους και συνεργάτες», (πρώην «γκάνγκστερ»), ας συμφωνήσουμε στο ότι πρέπει να μάθουμε τι «κακό» κάναμε, για να «μην το ξανακάνουμε»
Ο Γιάνης Βαρουφάκης μίλησε, την Τετάρτη, στο ραδιόφωνο του TPP, για την υπόθεση των «Greek Files», την τερατώδη ισχύ της Ευρωπαϊκή Κεντρικής Τράπεζας και την κριτική που του ασκείται για το «πώς μπορεί ο Βαρουφάκης να πιστεύει ότι αυτήν την Ευρώπη θα την αλλάξουμε από μέσα;».
Ραδιοφωνική συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Πουλή και Θάνο Καμήλαλη
Έχουμε λοιπόν στην τηλεφωνική μας γραμμή τον γραμματέα του ΜέΡΑ 25 και πρώην υπουργό Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη. Κ.Βαρουφάκη καλησπέρα σας.
Καλησπέρα σας. Aπλά έτσι για το ιστορικό της υπόθεσης, μετά το κλείσιμο των τραπεζών τον Ιούνιο του 2015 και περίπου 1-2 εβδομάδες μετά την παραίτησή μου από το υπουργείο Οικονομικών, έλαβα ένα εμπιστευτικό τηλεφώνημα από άνθρωπο που δουλεύει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για να με πληροφορήσει σαν whistleblower, ότι πριν κλείσει ο κύριος Ντράγκι της ελληνικές τράπεζες (παρά το ότι όλο το μνημονιακό τόξο επαναλαμβάνει ότι εγώ τις έκλεισα), ένιωσε μεγάλη ανησυχία για το κατά πόσο αυτό θα θεωρείτο παράνομη πράξη. Και δεν εμπιστεύτηκε την τεράστια νομική υπηρεσία της ΕΚΤ, της οποίας προεδρεύει μέχρι σήμερα, αλλά χρησιμοποίησε χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων για να ζητήσει, να αγοράσει ουσιαστικά, ιδιωτική νομική γνωμοδότηση για το κατά πόσον ήταν νόμιμο να κλείσει τις ελληνικές τράπεζες.
Αυτό δεν ήταν γνωστό, έπρεπε να το μάθω μέσω whistleblower και μαζί με τον Φάμπιο ντε Μάζι, ευρωβουλευτή από τη Γερμανία, στο πλαίσιο της νομοθεσίας περί ελεύθερη πληροφόρησης των ευρωπαίων πολιτών, ζτήσαμε από τον κ.Ντραγκι να διαβάσουμε τη γνωμοδότηση. Με ένα απλό σκεπτικό: «εάν το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών που κάνετε, κ.Πρόεδρε, ήταν νόμιμο, γιατί δεν μας δίνετε να διαβάσουμε τη γνωμοδότηση που με χρήματα των ευρωπαίων πολιτών λάβατε από ιδιωτικό γραφείο.
Η απάντησή του ήταν ξεκαρδιστική, θα μου επιτρέψετε να πω, γιατί επικαλέστηκε το δικηγορικό απόρρητο. Αυτό είναι ξεκαρδιστικό γιατί αν πηγαίναμε στο δικηγορικό γραφείο και του ζητούσαμε να μας πει τι είπε στον κ.Ντράγκι, εκεί θα υπήρχε φυσικά το δικηγορικό απόρρητο. Άλλο όμως να πας στον δικηγόρο και άλλο να πας στον πελάτη του δικηγόρου, που πήρε τη γνωμοδότηση με χρήματα δικά μας.
Και που θεωρητικά λογοδοτεί όχι μόνο στους έλληνες πολίτες και φορολογούμενους αλλά και στους Ευρωπαίους.
Ακριβώς και άλλη μία παρένθεση: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει μια ισχύ μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Είναι η μοναδική κεντρική τράπεζα που μπορεί να κλείσει τις τράπεζες μιας χώρας μονομερώς και χωρίς κανέναν πολιτικό ή κοινοβουλευτικό η δημοκρατικό έλεγχο. Αυτή είναι μια τερατώδης δύναμη που έχουμε δώσει ως πολίτες στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όταν το κάνει, τουλάχιστον, τουλάχιστον θα πρέπει ο ευρωπαίος πολίτης, ανεξάρτητα αν συμφωνεί με τον κ.Ντράγκι, να έχει πρόσβαση στις νομικές γνωμοδοτήσεις οι οποίες αποφαίνονται για το κατά πόσον έπραξε νόμιμα. Και είναι εξωφρενικό ότι αρνήθηκε να μοιραστεί, όχι μαζί μου αλλά με τους πολίτες τη γνωμοδότηση.
Τότε ξεκινήσαμε μια καμπάνια, μαζέψαμε γύρω στις 35.000 υπογραφές, καταθέσαμε επίσημο έτοιμα μαζικής πληροφόρησης σύμφωνα με τους νόμους της Ε.Ε., αλλά ο κ.Ντράγκι πάλι είπε όχι. Τότε, πήγαμε στο δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που σήμερα λέγεται δικαστήριο της Ε.Ε. Η απόφασή του ήταν ενδιαφέρουσα, την χαρακτηρίζω έτσι για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερο όρο.
Νομίζω ότι αφού χαρακτηρίσατε ξεκαρδιστική την απάντηση του Ντράγκι, εξίσου ξεκαρδιστικό είναι και το σκεπτικό του δικαστηρίου…
Ο δικαστής αποφασίζει, τρεις δικαστές συγκεκριμένα, αλλά εμείς κρίνουμε την απόφαση και ειδικά το σκεπτικό που την αιτιολογεί. Μία φράση χρησιμοποίησαν για να συμφωνήσουμε τον κ.Ντράγκι και να νομιμοποιήσουν, τουλάχιστον προς το παρόν, την αδιαφάνεια με την οποία λειτουργεί. Είπαν ότι αν η ΕΚΤ κοινοποιήσει, ακόμα και σήμερα, αυτήν την απόφαση, θα περιοριστεί ο «χώρος σκέπτεσθαι» της ΕΚΤ. Ξέρετε, αυτό είναι ένα σκεπτικό, που καταρχάς θυμίζει λίγο Monty Python και με το οποίο μπορεί να απορριφθεί οποιαδήποτε αίτηση ευρωπαίου πολίτη για την πληροφόρησή του και μπορεί να καλύψει οποιοδήποτε γραφειοκρατικό όργανο της Ε.Ε.
Έχουμε συγκεκριμένα την απόφαση εδώ και αναφέρει επί λέξει ότι: Αντίθετα με άποψη των εναγόντων, η ΕΚΤ δικαιολογημένα έλαβε υπόψιν της τον υποθετικό αντίκτυπο που θα είχε η κοινοποίηση της γνωμοδότησης στον χώρο σκέψης της. Και προφανώς αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι αυτός ο «χώρος σκέψης» της την θωρακίζει απέναντι στο συμφέρον των πολιτών να γνωρίζουν με ποια συμφέροντα και με ποιο κριτήριο λαμβάνει τις αποφάσεις της. Σε τίνος το όνομα, γιατί για εμάς είχε κόστος αυτή η απόφαση.
Έχετε απόλυτο δίκιο, γιατί αν θεωρείς ότι είναι νόμιμη η απόφασή σου, γιατί φοβάσαι να μοιραστείς μαζί μας την γνωμοδότηση των δικηγόρων;
Αυτό νομίζω απαντάει και στον μνημονιακό τρόπο σκέψης, που υπερασπίζεται με κάθε τρόπο την ευρωγραφειοκρατία, τους «γερά Γερούν» για να το θέσω έτσι, που θεωρούν ότι «κάτι κακό θα κάναμε εμείς». Ε αν κάναμε κάτι, κακό, γιατί στην τελική να μην το μάθουμε ώστε να μην το ξανακάνουμε;
Ακριβώς και θα επανέλθω σε αυτό που είπα προηγουμένως. Όταν δίνεις σε ένα όργανο τερατώδη ισχύ, όταν έχεις έναν γραφειοκράτη μη εκλεγμένο, μπορεί σήμερα να είναι ο Ντράγκι, αύριο κάποιος άλλος, μπορεί να είναι καλός ή κακός, αλλά έχει τη δυνατότητα να κλείσει αύριο το πρωί της γαλλικές τράπεζες, γιατί έτσι. Αυτή είναι μία πραξικοπηματική ισχύς. Και να λες μάλιστα κατόπιν εορτής ότι δεν χρειάζεται καν να μοιραστείς με τους πολίτες τη νομική γνωμοδότηση που οι ίδιοι πλήρωσαν, αυτό είναι το άκρον άωτον της απολυταρχίας. Για να το πω διαφορετικά: Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ο ευρωσκεπτικισμός βρίσκεται στο αποκορύφωμα, που η Ε.Ε. αποδομείται, που συμβαίνει αυτό που στο ΜέΡΑ 25 ονομάζουμε «εθνικιστική διεθνής», με τον Ορμπάν, τον Κουρτς τη Λεπεν το Brexit,τον Σαλβίνι κλπ. Και έχουμε μια τέτοια απόφαση που είναι δώρο στους ευρωσκεπτικιστές. Είναι και ανόητη μια τέτοια απόφαση, είναι αυτογκόλ.
Εμείς βέβαια, με τον Φάμπιο ντε Μάζι, ανακοινώνουμε οσονούπω ότι θα ασκήσουμε έφεση και θα πάμε το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο ανώτατο δικαστήριο της Ε.Ε. Δεν θα τους αφήσουμε έτσι και ξέρετε, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει μια παράδοση μεγαλύτερης ανεξαρτησίας από την τρόικα, σε σχέση με το Δικαστήριο της Ε.Ε. Τουλάχιστον θα τους βάλουμε δύσκολα, γιατί θα πρέπει να εκδώσουν μια πολυσέλιδη απόφαση, με αναλυτική αιτιολόγηση της απόφασής τους.
Εδώ κ. Βαρουφάκη θα θέλαμε να θέσουμε το βασικό σημείο κριτικής προς εσάς, το οποίο εμφανίζεται ως σχόλιο σε κάθε άρθρο γι αυτήν την υπόθεση και την προσπάθειά σας. «Πώς μπορεί ο Βαρουφάκης να πιστεύει ότι αυτήν την Ευρώπη θα την αλλάξουμε από μέσα;». Θα θέλαμε να ξέρουμε τι απαντάτε σε αυτό, ειδικά όταν αποκαλύπτεται αυτή η απολυταρχία. Δηλαδή όταν μπορεί η ΕΚΤ να κλείσει με το έτσι θέλω τις ελληνικές τράπεζες και μετά υπάρχει ένα δικαστήριο που την καλύπτει και όταν βλέπουμε συνέχεια αυτό το μέγεθος της αυθαιρεσίας των ευρωπαϊκών «θεσμών», πως μπορεί κάποιος να μην υπερασπίζεται το Grexit και να μην ζητάει να φύγουμε και να πάμε σε κάτι άλλο.
Για να συμπληρώσουμε την ερώτηση: Αυτό που συμβαίνει αυτήν τη στιγμή είναι ένας ταξικός πόλεμος και η άλλη πλευρά χρησιμοποιεί τα όπλα της, τα οποία όπλα περιλαμβάνουν τη δυνατότητά της να κλείνει τις τράπεζες μέσα στο δημοψήφισμα. Αυτό που περιγράφετε ξέρουμε ακριβώς πως λειτουργεί, το είδαμε. Έχουμε επομένως έναν πολιτικό πόλεμο στον οποίον μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι δεν χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα μέσα. Γιατί αυτό το «με αυτά που κάνετε θα ανέβει ο εθνικισμός» το λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα και οι γραφειοκράτες της Ε.Ε.. Η ακροδεξιά δεν θα είναι εχθρική προς τα συμφέροντα των τραπεζών επομένως αυτά τα διλήμματα είναι προβληματικά.
Η ακροδεξιά ποτέ δεν αντιτίθεται σε μηχανισμούς αυταρχισμού της Ε.Ε. αλλά ούτε θα υπάρχει πιθανότητα σε μια διάλυση της Ε.Ε. η ακροδεξιά να κάνει κάτι διαφορετικά από αυτό που κάνει σήμερα η τρόικα. Ο λόγος για τον οποίον εμείς δεν καταφεύγουμε στην εύκολη λύση ότι πρέπει να φύγουμε από την Ε.Ε. επειδή η Ε.Ε. είναι δομημένη με έναν αυταρχικό και νεοφιλελεύθερο τρόπο που απλά κοιτάει τα συμφέροντα των τραπεζιτών και της ολιγαρχίας είναι γιατί αν διαλυθεί αυτή η αυταρχική και νεοφιλελεύθερη Ε.Ε. το μόνο που θα συμβεί είναι να έρθει η ακροδεξιά στα πράγματα. Όποιος πιστεύει ότι η αποδόμηση της Ε.Ε. θα φέρει μια Αριστερά στα πράγματα, έτσι ώστε να γίνει σοσιαλισμός σε μια χώρα, στην Ιταλία, στην Ελλάδα ή σε άλλη, νομίζω ότι το πρώτο που μπορεί να κάνει είναι να το πει για να πειστεί ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Η αποδόμηση της Ε.Ε. μόνο τονρατσιμό και την Ακροδεξιά θα ωφελήσει, ποτέ την Αριστερά που αντιτίθεται στην αυταρχικη΄Ε.Ε.
Εγώ είμαι αρκετά μεγάλος και θυμάμαι την 21η Απριλίου 1967, τότε που είχαμε πραξικόπημα όχι με τις banks αλλά με τα tanks. Και γιατί το αναφέρω αυτό, γιατί πάντοτε στην Ελλάδα είχαμε κατασταλτικούς μηχανισμούς που είχαν τεθεί εναντίον των συμφερόντων των πολλών, εναντίον της εργατικής τάξης, στη βάση ενός ταξικού πολέμου, αλλά αυτός δεν ήταν λόγος για να ζητούμε τη διάλυση του κράτους. Αυτό που κάναμε ως Αριστεροί ήταν να βγαίνουμε στους δρόμους, να οργανωνόμαστε, να κάνουμε πολιτική και να χρησιμοποιούμε τις αντιφάσεις του αστικού κράτους, τα δικαστήρια… Ακόμα και την περίοδο μετά τη δολοφονία του Λαμπράκη, βρέθηκε ένας Σαρτζετάκης μέσα στην αντίφαση του δικαστικού συστήματος, να πλήξει το ψέμα των δικαστικών και παρακρατικών μηχανισμών.
Εκεί ποντάρουμε αυτήν τη στιγμή;
Να τελειώσω. Εμείς οργανωνόμαστε πανευρωπαϊκά, μην ξεχνάμε ότι μαζέψαμε 35.000 υπογραφές για την πρώτη μας έφεση, θα μαζέψουμε περισσότερες χιλιάδες υπογραφές αυτήν τη φορά. Ήμουνα στο Βερολίνο προχθές, χθες ήμουνα στα Θεσσαλονίκη, σήμερα στον Άγιο Δημήτριο, αύριο στη Φρανκφούρτη και ταυτόχρονα, με την ταξική πάλη, προσπαθούμε να χτυπήσουμε μέσω δικαστηρίων στις αντιφάσεις του αστικού νεοφιλελεύθερου κατεστημένου.
Αν το ερώτημα είναι αν θα λυθούν όλα αυτά αν επιστρέψουμε στο εθνικό αφήγημα, καταλαβαίνουμε την δυσπιστία σας. Αλλά η δυσπιστία αυτή είναι αντιστρέψιμη αν κανείς ρωτήσει «οπότε λοιπόν ευελπιστούμε ότι υπάρχει η δυνατότητα δραστικής βελτίωσης, που να ικανοποιεί τα αιτήματα μιας ριζοσπαστικής πολιτικής;»
Γι αυτό κάνουμε διμέτωπο αγώνα. Εναντίον του μνημονιακού τόξου, το οποίο, για σκεφτείτε, αντί να συμμετέχει σε αυτήν την προσπάθεια, να ζητήσει να ξέρει, λοιδωρεί αυτήν την προσπάθεια. Οι «Μένουμε Ευρώπη» είναι αυτοί που στην πραγματικότητα σιγοντάρουν, τόσο τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, όσο και τη διάλυση της ίδιας της Ε.Ε. και τρέφουν τα πολιτικά τέρατα της ακροδεξιάς. Εμείς παλεύουμε, μαζί με τους συντρόφους μας ανά την Ευρώπη, για να πάρουμε την εξουσία στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως το κάνουμε και για τους κρατικούς θεσμούς. Δεν λέω ότι θα πετύχουμε, αλλά αυτό προσπαθούμε. Προσπαθούμε να πάρουμε στα χέρια μας την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, την ΕΚΤ. Είναι πολύ πιθανό να αποτύχουμε, είναι πολύ πιθανό η Ε.Ε. να αποδομηθεί. Αλλά καλώντας τους ευρωπαίους δημοκράτες να καταλάβουμε τα σύγχρονα ανάκτορα και αν αυτή η Ε.Ε. διαλυθεί, να πάρουμε τα κομμάτια της και να χτίσουμε το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, στη διεθνιστική βάση που του αξίζει.
Είπατε μνημονιακό τόξο και νομίζω ότι θα πρέπει να βάλουμε σε αυτήν την ομάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Μας κάνει «εντύπωση» ότι σε αυτήν την προσπάθεια είστε ουσιαστικά μόνο σας και θα περίμενε κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έχει δεχθεί την κριτική και ο Πρωθυπουργός ότι «έκλεισε της τράπεζες», θα αντιδρούσε κάπως σε αυτήν την απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε, να ανακινήσει κάπως το θέμα. Καθώς όμως το ερώτημα είναι ρητορικό, μάλλον θα φταίει που προσπαθούμε αυτήν την περίοδο να πάρουμε το 1 δισ. από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που κρατάει η ΕΚΤ και μας τα έχουν υποσχεθεί από το 2012. Και εδώ φαίνεται μάλλον ξανά η στροφή 180 μοιρών του κυβερνώντος κόμματος.
Καταρχάς, δεν πρέπει εμείς να βάλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό τόξο, ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε μόνος του, ακυρώνοντας το δημοψήφισμα και υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο. Και εδικά από όταν πέρασε στη δεύτερη φάση της μνημονιοποίησής του, που να σας θυμίσω ποια ήταν. Στην πρώτη φάση ο κ.Τσίπρας έβγαινε κι έλεγε ότι ήταν πραξικόπημα η επιβολή τωνών των μέτρων, ότι διαφωνεί με όσα μας επέβαλλαν. Η δεύτερη φάση ξεκίνησε όταν μετά από λίγο, με ένα σύνδρομο Στοκχόλμης, άρχισαν να τα εκθειάζουν, μιλώντας για τη βελτίωση που θα έρθει με τα μέτρα λιτότητας.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, κοιτάξτε, όταν μπαίνεις στη μνημονιακή διαδικασία, έχεις τελειώσει. Έχεις τελειώσει ιδεολογικά, έχεις τελειώσει ηθικά, έχεις τελειώσει από την πλευρά διανόησης και πολιτικής. Όταν πρέπει να κάνεις το καλό παιδί, για να πάρεις το 1 δισ. Από τα ελληνικά ομόλογα και να το ξαναδώσεις στους δανειστές, ε τότε έχεις τελειώσει. Ο ραγιαδισμός πλέον είναι ο τρόπος ζωής σου, από την ώρα που ξυπνάς και πλένεις τα δόντια σου μέχρι την ώρα που φιλάς τον σύντροφό σου τη σύντροφό σου και πας για ύπνο το βράδυ. Αυτό για εμάς είναι καταστροφικό, γιατί τα παιδιά μας φεύγουν στο εξωτερικό και γινόμαστε ένα Κόσοβο με ωραίες παραλίες κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να προχωρήσουμε μπροστά και να τους αφήσουμε πίσω γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεχαστεί όπως το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, όπως τα Ζάππεια του κ.Σαμαρά, θα καταδικαστεί από την ιστορία.
Η ελληνική κρίση συνεχίζεται κανονικά και μάλιστα το 2019 δεν είναι μόνο εκλογική χρονιά πανευρωπαϊκά αλλά είναι και χρονιά εμβάθυνσης της κρίσης παγκοσμίως και πανευρωπαϊκά. Αυτό θα δυσκολέψει περισσότερο τα πράγματα στην Ελλάδα, που η ανάπτυξη ήταν ένα φύλλο συκής για το τέταρτο μνημόνιο. Όταν έχεις μια τέτοια κατάσταση στην Ελλάδα, όταν απλά η τρόικα σου δίνει ευκαιρίες αποπληρωμής για τα δάνεια που τις χρωστάς και η σκληρή λιτότητα συνεχίζεται, δεν μπορεί να αλλάξει κάτι.