Αν ένας άνθρωπος, νηφάλια και χωρίς παρωπίδες εθνικές, πολιτικές, ετσιθελικές, κάμει μιαν αποτίμηση των πεπραγμένων της κυρίαρχης πολιτικής, δεν θα μπορεί παρά να χαρακτηρίσει το κατάντημα της χώρας μας και των μη προνομιούχων μερίδων του πληθυσμού της, όπως τιτλοφορώ την παρούσα εργασία!! Εν όψει μάλιστα, ή κυρίως, των επικειμένων ευρωεκλογών. Που η λογική των ευρωεκλογών, ανέκαθεν , έχει σχέση και με την αποδοχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και λιγότερο, ή καθόλου, με το δικαίωμα των λαών – εταίρων να έχουν γνώμη για τα ζητήματα που τους αφορούν καίρια. Μια που αυτά αποφασίζονται από τον λεγόμενο «σκληρό πυρήνα», δηλ. Γερμανία και τις λεγόμενες «χώρες του Βορρά».
Να πούμε, τι μέτρησε για την ένταξη της χώρας μας σ’ αυτό το «Λάκκο των λεόντων» , όπως τη χαρακτήρισαν κάποιοι: Πρώτον ο συνεχής φόβος που επήγαζε από τον εμφύλιο. Δεύτερον τα οικονομικά ζητούμενα, με κυρίαρχη τη λαχτάρα…. Του λαβείν. Τρίτον την προώθηση ελληνικών αγροτικών προϊόντων και όχι μόνο όσον αφορά χώρες της Ε.Ε. Πόσο… επετεύχθη αυτό, ας θυμηθούμε τις «προτιμήσιακές συμφωνίες» που σύναψε το διευθυντήριο της ΕΕ με χώρες εκτός Ένωσης π.χ. το Ισραήλ για ευνόητους λόγους… Δηλαδή.. εταιρική συνοχή να σου πετύχει!! Ωστόσο διατυμπάνιζαν τα κάθε λογής φερέφωνα μιαν «Αγορά διακοσίων πενήντα εκατομμυρίων καταναλωτών»!! Πράγματα φυσικά ανυπόστατα, αφού τα αγροτικά μας προϊόντα, και προενταξιακά τα απορροφούσαν χώρες όπως π.χ. η τότε Σοβιετική Ένωση και άλλες. Φυσικά, και πέραν αυτού, για να είναι η Ελλάδα πελάτης – αποδέκτης των βιομηχανικών και όχι μόνο προϊόντων εταίρων μας, με κυρίαρχη τη Γερμανία. Ακούμε συχνά τους ευρω- απολογητές, (αποκλειστικά και μόνον οπαδούς αστικών κομμάτων ) να υποστηρίζουν φανατικά την συμμετοχή μας στις ευρωδομές και να ξορκίζουν κάθε ιδέα για αποδέσμευση!! Να συνηγορούν επίσης υπέρ του ευρώ, ενώ η ισοτιμία της δραχμής μας με αυτό, ήταν πολύ αρνητική για το εθνικό μας νόμισμα! Πράγμα που ανέβαζε κάθετα τις τιμές σε όλα, με αποτέλεσμα την εξοντωτική κρίση της αγοράς… Να πιο «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέση»; Μα στην οδόν της απωλείας πορευόμεθα ήδη από ετών ! Φυσικά όχι όλοι αλλά εμείς οι μη έχοντες και μη κατέχοντες δηλαδή η μεγάλη πληθυσμιακή μάζα: Σαφώς και η χώρα μας, με τους εξωτερικούς εξοντωτικούς δανεισμούς… Και στο βάθος του τούνελ, στο οποίο πορευόμεθα τι διαφαίνονται σαν πιθανότητες; Μια οικονομική χρεωκοπία (μπάγκαρος αγγλιστί) ή ένας αδελφοκτόνος σπαραγμός και μη πείτε πως υπερβάλλω!! Ίσως κάποιος σκεφθεί: Ο Θεός να βάλει το χέρι του … Αμ δε! Μόνο ο λαός, η μεγάλη μάζα, που θίγεται καταλυτικά μπορεί να το βάλλει! Όλοι εμείς: Άνεργοι – Μικροαγρότες – χρεωκοπημένοι επαγγελματίες και έμποροι – χαμηλοσυνταξιούχοι – άνθρωποι Διαθέσιμοι, από το χώρο της παιδείας και από όλους του κοινωνικούς! Δηλαδή δίνοντας της ψήφους μας, που θα λειτουργήσουν σαν κλίμακα εξόδου από αυτό το πηγάδι δίχως πυθμένα που λέγεται Ε.Ε. Πρέπει ο καθένας μας να λειτουργήσει σαν οδοιπόρος σ’ έναν δρόμο μαρτυρίου, που δεν έχει διέξοδο! Ή για την αλήθεια καταλήγει στην οικονομική αυτοκτονία, των εκατομμυρίων «κολασμένων της Γης» της ελληνικής!! Είναι δίλημμα αυτό, ή επιλογή της σωτηρίας μας, από την πολυεπίπεδη κατρακύλα, κατ’ εξοχήν την οικονομική; Μέχρι πότε θα πεινάνε οι άποροί μας, οι γέροντές μας, οι μισθοσυντήρητοι, τα παιδιά μας; Διαλέξτε και πάρτε, καθένας με βάση την οικονομική του κατάσταση ή για την ακρίβεια το δράμα της φαμίλιας του!
Πέραν όσων εκθέτω εδώ, ας γνωρίζουμε πως η Ευρωπαϊκή ένωση, είναι μια ιμπεριαλιστική – πέρα από οικονομική – ολοκλήρωση! Που εξαιτίας αυτού του χαρακτήρα η Ελλάς, όπως και κάθε χώρα – μέλος, υποχρεούται να μετέχει σε αποστολές εκτός έδρας, προς κατάπνιξιν κινημάτων ή συγκρούσεων σε τρίτες χώρες… Ο λαός μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, έχουν πικρή πείρα πάνω σ’ αυτό! Και πιστεύω να γνωρίζετε τις χώρες όπου οι κυρίαρχες τάξεις των αναμένουν την ευρωβοήθεια, για να επανακαταλάβουν ότι και όσα έχασαν, φυσικά υπαιτιότητάς των.
Για όλα που εκτίθενται στην παρούσα διατριβή, πρέπει ο κάθε λαός – εταίρος, ουδέ ημών εξαιρουμένου, και κάθε πολίτης – ψηφοφόρος, να έρθει στο ύψος των προσωπικών του καθηκόντων και συμφερόντων, ούτε των εθνικών αποκλειομένων!!!
Όσο για το ελληνικό κατάντημα, που λίγο – πολύ μας αφορά, σχεδόν όλους, σκεφτείτε αγαπητοί μου, πέραν των άλλων, και τα νιάτα μας, τα παιδιά μας δηλαδή, που το μέλλον τους έχει δυό πυλώνες: την Ανεργία, συχνά μακροχρόνια, ή την φυγή σε ξένες χώρες προς εύρεσιν εργασίας… Για όσο θα μετέχουμε σ’ αυτό το λάκκο δίχως πυθμένα, δεν υπάρχει ελπίδα βελτίωσης των όρων ζωής και ημών των ενηλίκων, αλλά και των παιδιών μας… Στο χέρι μας είναι να το αποφύγουμε και να δούμε ένα βιοτικό επίπεδο άξιο του ονόματός μας σαν Έλληνες! Που πολλοί, από την συντηρητική «πνευματική» πολιτική γεροντοκρατία, κομπάζουν για τον πολιτισμό (λέει) που έδωσε η Ελλάς στον κόσμο και στην Ευρώπη!! Όμως ο λαός μας , ο… εταίρος των Δανειστών μας και των ομολογιούχων της χώρας μας, μπορεί και επιβάλλεται να πει με την ετυμηγορία του στις προσεχείς ευρωεκλογές: Φτάνουν πια τα κούφια λόγια, τα μουσαφιριλίκι και της τρόικας, οι υποχρεώσεις για υπερωριακές αποστολές, για δουλική συμπεριφορά και τσάκισμα της μέσης στους Δανειστές μας… Μπορούμε και μόνοι μας , όπως παλιότερα, αρκεί να επιλέξουμε και στις εθνικές μας εκλογές, τους ανθρώπους που θα ‘ναι από μας για μας!!! Ήρθε πια το πλήρωμα του χρόνου, για να πούμε το «Μεγάλο Όχι» του ποιητή, στις δυνάμεις που μας φορτώνουν αθλιότητα ενώ μας ζητούν τα πάντα!! Ως πότε θα τους τα παρέχουμε; Απαντήστε προσεχώς…
Αντώνης Χαρχαλάκης