-Παίρνουμε ευχές και δίνουμε (μα σάματι κοστίζει;) όταν αυτό που θα μας μπει (ο χρόνος εννοείται) απάνω στις καμπούρες μας τις τσάρκες του αρχίζει ενώ ο παλιός στις μαύρες μας μνήμες κληρονομείται…
-Αρχίζουμε απ’ τους δικούς, πρωτίστως του σπιτιού μας και έπεται συνέχεια, φίλους και συγγενείς μας, μα ενώ λέμε τις ευχές, στιγμή δε φεύγει ο νους μας, από το φοβερό κενό που έχει το πουγκί μας…
-Παρ’ όλα ταύτα, κάνουμε που λένε «καϊρέτι», κι ευχόμαστε στο γελαστό, ένεκα της ημέρας εφ’ όσον μας εγίνηκε συνήθειο κι «αντέτι» κι ας είναι όσα ευχόμαστε… κοπανιστός αέρας…
-Ευχές προς τη συμβία μας: Να με χαρείς γλυκιά μου! Ευχές στον άνεργό μας γιό: Δουλειά να βρεις παιδί μου! Ευχές στην πεθερούλα μας: Να σε χαρώ «μαμά μου» ! Ευχές στο γέρο πεθερό: Καλή αντοχή! (Μαζί μου)
-Ευχές εις το μπακάλη μας: Άντεξε ώσπου να κλείσεις! Ευχές στον «Διανομέα» μας: Πάντοτε να μου φέρνεις ευχάριστες επιστολές, μα της ΔΕΗ τις κλήσεις, τάχα πως απουσίαζα οπίσω να τις παίρνεις…
-Ευχές πολλές και στον ΟΤΕ, που μοιάζουν καταιγίδα όλο και μεγαλύτερη, οι ενδείξεις που μας στέλνει, κι αν δεν κόψω τη σύνδεση, έχασα καθ’ ελπίδα ν’ απαλλαγώ από αυτόν και να μην μου τα παίρνει…
-Ευχές πολλές στον Δήμαρχο, το περιφερειάρχη, στον έφορο κι όλους αυτούς που μας… υπηρετούνε, μια που ιδίοις όμμασι βλέπω πως δεν υπάρχει τίποτε το καλύτερο! Φτου να μη βασκαθούνε!
-Στην τριανδρία εύχομαι γιαούρτια να μη φάνε, λόγω της αγανάκτησης που έχουν προκαλέσει, όταν μια μέρα αποσυρθούν στα σπίτια τους να πάνε κι άλλοι καλύτεροι απ’ αυτούς θα πεταχτούν στη μέση:
-Ο Τσίπρας που διεκδικεί για να μας κυβέρνηση, πιάνοντας της κυβέρνησης την κορυφαία θέση κι η χώρα πίσω, αρκετά χρονάκια να γυρίσει που όρθια να ξανασταθεί δύσκολα θα μπορέσει…
-Στους υπουργούς που άρχουνε κι ειν’ επί προθεσμία, εύχομαι χώνεψη καλή όταν αποχωρήσουν μια που κι εκτός κυβέρνησης θα ζουν εν αφθονία, χωρίς το δαχτυλάκι τους να πρέπει να κουνήσουν!
-Τέλος ευχές, πολλές ευχές, στων αστικών κομμάτων τους βολευτές, αρσενικούς και της Βουλής γοργόνες που λόγω… πολύ ίδρωσης μα και σκληρών καμάτων, μας κάμανε πανευτυχείς, μ’ ακίνητες σιαγόνες..
-Δεν ξέρω αν λησμόνησα κάποιον στη βιάση πάνω, μα έχ την εντύπωση πως έχω ξαστοχήσει κάποιον που είν’ αγέραστος σαν ριζιμιό χαράκι, τι να του ευχηθώ λοιπόν, να τα εκατοστίσει;
-Αφού κι αν δεν τα πέρασε, στ’ όριο έχει φτάσει! Και ομιλεί και παντός επιστητού πολλάκις! Στο Ακρωτήρι των Χανίων μόνιμα έχει κουρνιάσει και είναι όπως θα ξέρετε ο Κώστας Μητσοτάκης!
-Τελειώνοντας λοιπόν εδώ, υγεία να’ έχουμε όλοι, κουράγιο και υπομονή σαν κάτι… πράα κτήνη, άλα τα μικρομάγαζα να ‘ναι ανοιχτά στην πόλη και άνεργος εις το εξής κανένας να μη μείνει!
Ο ευχέτης
Αντώνης Χαρχαλάκης
Συγγραφέας –ερευνητής- ποιητής