Συνέντευξη στην ισπανική ιστοσελίδα tmex.es
http://www.tmex.es/conversaciones-zoe-konstantopoulou/
Τα τελευταία έξι χρόνια ο ελληνικός λαός βιώνει μία κόλαση. Δυστυχώς, εμπιστεύθηκε τον Τσίπρα για να βάλει τέλος στα μνημόνια και στις ακραίες πολιτικές λιτότητας, που συνοδεύουν ένα ολοκληρωτικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς. Δυστυχώς, αντί να βάλει ένα τέλος, έβαλε την υπογραφή του στο Τρίτο Μνημόνιο, που είναι χειρότερο από τα δύο προηγούμενα.
Τα μέτρα λιτότητας συνεχίζονται, οι άνθρωποι είναι και πάλι στους δρόμους, διαδηλώνουν για τα δικαιώματά τους και την αξιοπρέπειά τους. Διότι καλούνται να πληρώσουν φόρους που ανέρχονται στο σύνολο των εισοδημάτων τους, καλούνται να παραδώσουν τα σπίτια τους, ως αποτέλεσμα των πλειστηριασμών που επιτρέπονται και πάλι. Καλούνται να παραδώσουν τη δημόσια περιουσία, που ιδιωτικοποιείται σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Και καλούνται επίσης, να παραδώσουν τη Δημοκρατία.
Θα μιλήσω οπωσδήποτε, και έχω μιλήσει ξανά και ξανά, για νέο είδος οικονομικού ολοκληρωτισμού. Ένα νέο είδος αντιδημοκρατικού καθεστώτος που έχει επιβληθεί στον λαό και στους δημόσιους υπαλλήλους. Πρακτικά, το Κοινοβούλιο έχει καταργηθεί. Καλείται μόνο για να επικυρώσει νόμους που δεν έχουν διαμορφωθεί από τους νομοθέτες, νόμους που έχουν καταρτισθεί από τεχνοκράτες, γραφειοκράτες και ευρωκράτες. Νόμους που δεν λαμβάνουν υπ’όψιν τις ανάγκες, τα δικαιώματα του λαού και τις αρχές της δημοκρατικής λειτουργίας.
Στη διάρκεια των τελευταίων πεντέμισι ετών είχαμε συνεχείς διαδικασίες “κατεπείγοντος”, πράγμα που σημαίνει ότι τα μέλη του κοινοβουλίου καλούνται να ψηφίζουν εκατοντάδες σελίδες νόμων σε ένα άρθρο, σε μία μόνο ημέρα. Ορισμένες φορές, σε λιγότερο από μία ημέρα. Δεν έχουν το χρόνο να διαβάσουν τι πρόκειται να ψηφίσουν, δεν έχουν το χρόνο να σκεφτούν τι ψηφίζουν, και εκβιάζονται υπό τη συνεχή απειλή ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει ή ότι οι πιστωτές θα διακόψουν την παροχή ρευστότητας και θα προκαλέσουν στη χώρα ασφυξία.
Δυστυχώς, το περασμένο καλοκαίρι, αυτός ο εκβιασμός και αυτή η ακραία αντιδημοκρατική πρακτική κορυφώθηκαν. Το Κοινοβούλιο κλήθηκε να αναιρέσει και να καταργήσει όλους τους νόμους που είχε ψηφίσει, χωρίς την έγκριση των δανειστών. Κλήθηκε, επίσης, να εγκρίνει νομοσχέδια που είχαν συνταχθεί από τους πιστωτές, τα οποία είχε απορρίψει ο λαός. Τα είχε απορρίψει ψηφίζοντας ΟΧΙ σε ποστοστό 62% στο δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου.
Αυτό το καθεστώς δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία, και, δυστυχώς, είναι ένα καθεστώς που αμφισβητεί όχι μόνο το Κοινοβούλιο, αλλά και τις αρχές της Δικαιοσύνης και της ανεξαρτησίας του δικαστικού συστήματος. Στην Ελλάδα εκδόθηκαν, πολλές δικαστικές αποφάσεις, που κρίνουν ότι τα μνημονιακά μέτρα, τα λεγόμενα “μέτρα διάσωσης”, είναι αντισυνταγματικά και παραβιάζουν πολλές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Ωστόσο, οι πιστωτές, ζητούν ξανά και ξανά από το κοινοβούλιο να νομοθετήσει περισσότερα αντισυνταγματικά μέτρα.
Το περασμένο καλοκαίρι, πολλοί από εμάς άνηκαν στην Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ αυτών και εγώ, ως Πρόεδρος της Βουλής, αλλά και οι Αντιπρόεδροι της Βουλής, καθώς και πολλοί και πολλές βουλευτές που αρνήθηκαν να υποκύψουν σ’ αυτόν τον εκβιασμό. Είπαμε “ΟΧΙ” σε αυτά τα μέτρα, και βρεθήκαμε αντιμέτωποι, όχι με τους πιστωτές, αλλά με τον Τσίπρα που εκπροσωπούσε τους πιστωτές, και αναζητούσε μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα του επέτρεπε να εφαρμόσει νέα μέτρα. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα από τον Σεπτέμβριο, αλλά, ευτυχώς, ο λαός δεν παραδίδεται. Είναι και πάλι στους δρόμους, διεκδικεί τα δικαιώματά του, διεκδικεί την αξιοπρέπειά του, διεκδικεί δικαίωμα λόγου για τη ζωή του και το μέλλον του.
Θα έλεγα ότι έχω απαιτήσεις, όχι προσδοκίες, υπό την έννοια ότι και εγώ η ίδια έχω μεγαλώσει με την ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης, για τους λαούς της. Για τη διασφάλιση της κυριαρχίας και της ευημερίας των λαών και των πολιτών. Των ανδρών και των γυναικών, των παιδιών, των ηλικιωμένων. Αυτό που βλέπουμε σήμερα, είναι ότι ευρωπαϊκά όργανα χωρίς νομιμοποίηση, στρέφονται εναντίον των λαών, ζητώντας από τις κυβερνήσεις να θυσιάσουν τον λαό, για να σώσουν τις αγορές και τις τράπεζες. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αποδεκτός. Δεν είναι νόμιμος και συγκροτεί απολύτως αθέμιτη συμπεριφορά των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών.
Αυτό που βιώσαμε το καλοκαίρι ισοδυναμούσε με εχθροπραξία: μια άμεση απειλή για την επιβίωση του πληθυσμού. Οι τράπεζες έκλεισαν και λαός απειλήθηκε με ανθρωπιστική καταστροφή εάν απέρριπτε τα μέτρα που πρότειναν στο τραπέζι οι δανειστές με τελεσίγραφο 48 ωρών. Ανθρωπιστική καταστροφή σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν θα ήταν σε θέση να έχουν τρόφιμα ή φάρμακα. Αυτή είναι μη ανεκτή κατάσταση για την Ευρώπη. Και δεν θα ήταν μια κατάσταση που θα προέκυπτε από έναν σεισμό ή από ένα φυσικό φαινόμενο. Αλλά θα ήταν το άμεσο αποτέλεσμα των αποφάσεων των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η άποψή μου είναι ότι πρόκειται για μια απολύτως παράνομη και εγκληματική συμπεριφορά εκ μέρους των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών. Είναι δικαίωμα του λαού, όχι μόνο του ελληνικού, αλλά των ευρωπαϊκών λαών συνολικά, να διεκδικήσουν την αποκατάσταση των δημοκρατικών διαδικασιών, την ισότητα και την κυριαρχία των λαών, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αυτό εφικτό; Θα έλεγα ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει πραγματικά να παλέψουμε γι’ αυτό και πραγματικά πρέπει να θυμηθούμε τι σημαίνει η Ευρώπη για εμάς.
Πιστεύω ότι η αλληλεγγύη είναι το πιο ισχυρό μας όπλο. Ένα πράγμα θα σας πω: Η αλληλεγγύη των λαών, κατά τις περιόδους Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2015 και Ιουνίου-Ιουλίου 2015, η ψυχή και το πνεύμα των διαδηλώσεων, όχι μόνο στην Αθήνα και τις ελληνικές πόλεις αλλά σε όλη την Ευρώπη, είχε συγκλονίσει την Ευρώπη. Και νομίζω ότι αυτό είναι που τρομοκρατεί όσους θέλουν να επικρατούν στην Ευρώπη μέσω σκοτεινών πρακτικών και μη νομιμοποιημένων διαδικασιών.
Θα ήθελα να πάω ένα βήμα παραπέρα και να πω ότι υπάρχει σαφής άνοδος των ναζιστικών και φασιστικών κομμάτων και σαφής άνοδος του ρατσισμού σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είναι προϊόν των πολιτικών που ακολουθούνται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: τις πολιτικές της ξενοφοβίας και της αποξένωσης από τα ιδανικά που η ανθρωπότητα οικοδόμησε στην πορεία της ιστορίας. Πολιτικές που ξεχνούν τι απέδειξε η κοινή μας ιστορία, και παραγνωρίζουν ότι εάν δεν δουλέψουμε μαζί, με αλληλεγγύη και ισότητα, με αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο σεβασμό των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που ζουν και αναπνέουν στην Ευρώπη, τότε αναμφίβολα θα βιώσουμε ξανά τις πιο σκοτεινές μέρες που η Ευρώπη και η Ιστορία έχουν αντικρύσει. Είναι ευθύνη των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, να μην επιτρέψουν να συμβεί αυτό ξανά. Ο μόνος δρόμος που θα μας οδηγήσει μακριά από τις σκοτεινότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας, είναι ο δρόμος της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού.
Δεν έχω καμία απολύτως προσδοκία από την Κυβέρνηση Τσίπρα. Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε την εξουσία, αντί του λαού. Επέλεξε να μην διαπραγματευθεί το δημόσιο χρέος, να μην χρησιμοποιήσει τα εργαλεία και τις αποδείξεις που είχε στα χέρια, που αποδεικνύουν ότι το ελληνικό χρέος είναι παράνομο, απεχθές και μη βιώσιμο. Επέλεξε να φορτώσει τη χώρα με περισσότερο χρέος, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε νεογέννητο στην Ελλάδα χρωστάει σήμερα 41,000 ευρώ. Επέλεξε να επιτεθεί στην κοινωνία για να παραμείνει στην κυβέρνηση. Δεν έχω καμία προσδοκία από την κυβέρνησή του. Πιστεύω ότι πρέπει να εργαστούμε ώστε ο ελληνικός λαός να εκπροσωπηθεί από μια κυβέρνηση που θα εργάζεται για την ευημερία, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη.
[vimeo url=”https://vimeo.com/157835434″]
