Μια εντελώς διαφορετική πρόταση για την αντιμετώπιση του γερμανικού ηγεμονισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναμοχλεύει ο Ιταλός φιλόσοφος, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, προτείνοντας στην ουσία τον συνασπισμό των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου σε μία άτυπη «Λατινική Αυτοκρατορία».
Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς
Η ιδέα αυτή είχε διατυπωθεί για πρώτη φορά το 1945 από τον φιλόσοφο Αλεξάντρε Κοχέβ, ο οποίος διατελών υψηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος στο γαλλικό κράτος έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο «Η Λατινική Αυτοκρατορία: περίγραμμα ενός δόγματος για την γαλλική πολιτική».
Το δοκίμιο αυτό, που στην πραγματικότητα είναι ένα σημείωμα προς τον στρατηγό Σαρλς Ντε Γκωλ, τότε αρχηγό της Προσωρινής Κυβέρνησης, παρουσιάζει ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον μέχρι και σήμερα, σημειώνει ο Αγκάμπεν.
Ο Κοχέβ διέβλεπε με εκπληκτικό τρόπο πως η Γερμανία σύντομα θα γινόταν η βασική οικονομική υπερδύναμη και η Γαλλία θα περιοριζόταν σε ένα δευτερεύοντα ρόλο στη Δυτική Ευρώπη. Επισήμανε ακόμα, το επερχόμενο τέλος των εθνικών κρατών που είχαν μέχρι τότε διαμορφώσει την ευρωπαϊκή ιστορία και την δημιουργία υπερεθνικών πολιτικών σχηματισμών που τις ονόμασε «αυτοκρατορίες».
Σύμφωνα με τον Κοχέβ, αυτές οι «αυτοκρατορίες» δεν θα μπορούσαν να βασιστούν σε αφηρημένες μονάδες, αδιάφορες προς την κοινή κουλτούρα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τον τρόπο ζωής.
Γι’αυτό το λόγο πρότεινε πως η Γαλλία έπρεπε να διαδραματίσει έναν ηγετικό ρόλο στη «Λατινική Αυτοκρατορία», η οποία θα ήταν οικονομικά και πολιτικά ενωμένη και με τη στήριξη της Καθολικής Εκκλησίας, της οποίας τις παραδόσεις θα κληρονομούσε. Αυτή θα αποτελείτο από τις τρείς βασικές χώρες των οποίων οι γλώσσες είναι λατινογενείς (Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία) ενώ θα έκανε το ‘’άνοιγμά’’ της στα έθνη της Μεσογείου.
Διαφορετικά, η προτεσταντική Γερμανία σύντομα θα γινόταν η πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης, η οποία επηρεασμένη από τις εξω-ευρωπαϊκές τάσεις της, θα στρεφόταν προς την Αγγλο-σαξονική Αυτοκρατορία. Αυτή η εξέλιξη θα περιόριζε τη Γαλλία και τα υπόλοιπα λατινογενή έθνη στο ρόλο των δορυφόρων του γερμανικού υπερ-σχηματισμού.
Η ανάγκη για τη δημιουργία μιας «αυτοκρατορίας» του Ευρωπαϊκού Νότου όπως την πρότεινε ο Κοχέβ, εμφανίζεται σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ, υποστηρίζει ο Αγκάμπεν, καθώς η απαλοιφή κάθε μορφής συγγένειας στον τρόπο ζωής, τη κουλτούρα και τη θρησκεία άφησε την οικονομία ως το μόνο ενοποιό στοιχείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όσον αφορά στη λεγόμενη ενότητα της Ε.Ε αυτή έχει μάλλον αρχίσει να ραγίζει, καθώς μια πλούσια μειονότητα χωρών επιβάλλει τα συμφέροντά της στις περισσότερες φτωχές χώρες, παραγνωρίζοντας μάλιστα κάθε στοιχείο εθνικής ταυτότητας.
Έτσι, διαμορφώνονται ‘’παράλογες’’ απαιτήσεις, όπως το να ζήσουν οι Έλληνες και οι Ιταλοί ως Γερμανοί, καταστρέφοντας πολιτιστική κληρονομιά που υπαγορεύει τον όποιο τρόπο ζωής τους.
Η επονομαζόμενη «Λατινική Αυτοκρατορία» του Κοχέβ θα ήταν ίσως ένα εχέγγυο για την ενότητα της Ε.Ε και ένα πρώτο βήμα για την διασφάλισή της θα αποτελούσε η αναδιάρθρωση του Ευρωσυντάγματος προς αυτή τη κατεύθυνση.
Πηγή: Liberation
