«Έναν κόσμο πρέπει να τον ανατρέψουμε, αλλά κάθε δάκρυ που χύνεται ενώ θα μπορούσε να μη χυθεί είναι μια κατηγορία. Και ο άνθρωπος που, στη βάση του για την εκτέλεση ενός σοβαρού καθήκοντος, πατάει από βάναυση απροσεξία ένα σκουλήκι, διαπράττει ένα έγκλημα». Ρόζα Λούξεμπουργκ | «Σύμφωνοι ότι όλα θα αλλάξουν/ ο κόσμος κι η ανθρωπότητα/ και προπαντός η αταξία των ανθρώπινων τάξεων…/Κι όταν θα ΄χετε καλυτερέψει τον κόσμο/ να συνεχίσετε να τον καλυτερεύετε/ αυτόν τον καλύτερο κόσμο/ Συμπληρώστε κι άλλο την συμπληρωμένη αλήθεια/…Κι αν συμπληρώνοντας την αλήθεια/ αλλάξατε την ανθρωπότητα, λοιπόν/ αλλάξτε κι άλλο την αλλαγμένη ανθρωπότητα». Μπέρτολντ Μπρεχτ | Στην καθημερινή αρθογραφία των διάφορων αντιμνημονιακών αλλά και αριστερών εφημερίδων, στις συζητήσεις με αρκετούς από τους φίλους, τους συντρόφους και τους συναδέλφους μας ο ρόλος της Γερμανίας και οι πολιτικές που ακολουθεί σε καιρό κρίσης αποτελεί βασικό στοιχείο αντιπαράθεσης. Η άποψη που κυριαρχεί, τις περισσότερες φορές καλοπροαίρετα, είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση με κυρίαρχο εκπρόσωπό της την ανεκδιήγητη καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, είναι οι γνήσιοι συνεχιστές των νεοναζί στην Ευρώπη και στην διεθνή σκακιέρα συνολικότερα.
Οι πολιτικές εξαθλίωσης που επιβάλλει στα φτωχά λαϊκά στρώματα ο γερμανικός καπιταλισμός, που αποτελεί και την ατμομηχανή του ευρωπαϊκού καπιταλισμού γενικότερα, και ιδιαίτερα στην φτωχή Ελλάδα, λέει αυτή η άποψη, είναι η συνέχεια του Ολοκαυτώματος των ελληνικών χωριών και η τιμωρία του ελληνικού λαού για την μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση. Αυτές οι απόψεις, πάντα κατά τη γνώμη μου, μπορούν να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση από τα φλέγοντα ζητήματα της καθημερινότητας και δημιουργούν αυταπάτες την στιγμή που χρειαζόμαστε καθαρές απαντήσεις και λύσεις μπροστά στην τρομοκρατία που ασκεί το κράτος. Σε όλα αυτά, και σε πολύ περισσότερα που δεν θέλω να επεκταθώ, πρέπει να είμαστε αυστηροί και ξεκάθαροι στις απαντήσεις μας.
Η σύγχρονη Γερμανία δεν είναι η επίσημη συνέχεια των Ναζί και ούτε οι πολιτικές της έχουν σκοπό την εκδίκηση του οποιοδήποτε λαού για την αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά αποτελούν την προσπάθεια της γερμανικής άρχουσας τάξης να διατηρήσει τα προνόμια της και αν είναι δυνατόν να επεκτείνει την επιρροή της σε χώρες που ως τώρα δεν είχε παρουσία. Αν και στην Ελλάδα όπως αποδεικνύεται μετά τα σκάνδαλα της Siemens και των υποβρυχίων οι σχέσεις του γερμανικού κεφαλαίου ήταν κάτι παραπάνω από θετικές και προσοδοφόρες με τους ντόπιους εκμεταλλευτές και τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους τους.
Αντιθέτως, η Γερμανία – όπως και τα υπόλοιπα κράτη στη Δύση – είναι μια σύγχρονη αστική δημοκρατία που κάτω από την διπλή πίεση των κεφαλαιοκρατών αλλά και των αναδυόμενων ταξικών δυνάμεων αυταρχικοποιείται και αγωνίζεται να εξαφανίσει από προσώπου γης κάθε αντίσταση ενάντια στις πολιτικές εξαθλίωσης που εφαρμόζει. Είναι μια αναγκαία τακτική για την πολιτική και υπαρξιακή επιβίωση τόσο του κεφαλαίου, όσο και του κράτους. Να σημειώσουμε επίσης ότι με τον χαρακτηρισμό της σύγχρονης Γερμανίας ως ναζιστικής, ξεχνάμε στην ουσία ποιοί είναι οι πραγματικοί νεοναζί που και στη χώρα μας και παντού προσπαθούν να τσακίσουν τις πλούσιες και μαζικές εργατικές, αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές επιθέσεις.
Μέσα σε όλα αυτά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να κατηγορήσουμε και τον γερμανικό λαό σαν υπαίτιο όλων αυτών των επιθέσεων στις χώρες του Νότου εκ μέρους της Γερμανίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – γιατί ας μην ξεχνάμε, ότι μπορεί ο γερμανικός καπιταλισμός να είναι ο πιο δυνατός στην Ευρώπη και να βρίσκεται σε διαρκή αντιπαράθεση με τους άλλους καπιταλισμούς, αλλά όλοι μαζί προσπαθούν να εφαρμόσουν εναντίον μας τις γνωστές αντιλαϊκές επιθέσεις τους – και να αφήσουμε να αναπτυχθούν ρατσιστικά ένστικτα που θα μπορούν, πάντα κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, να διασπάσουν την ενότητα που οικοδομείται από άκρη σε άκρη της ευρωπαϊκής ηπείρου. Γιατί το ζήτημα του ρατσισμού δεν πιάνει μόνο τους μετανάστες και τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Αφρική και την Ασία αλλά κάθε συνάνθρωπο σε οποιαδήποτε γωνιά της γης.
Η Γερμανία ως καπιταλιστικό κράτος λοιπόν, δεν είναι μια σύγχρονη εκδοχή των ναζιστικών καθεστώτων – όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν γι’ αυτό οι διάφοροι όψιμοι αντιμνημονιακοί πατριώτες ή όσοι αφελώς από την Αριστερά υποστηρίζουν μια τέτοια καταστροφική άποψη. Από την άλλη η Γερμανία των ανθρώπων είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται μέσα από χιλιάδες αντιφάσεις και εμπόδια και αγωνίζεται να βρει την ταυτότητα της, που δεν είναι άλλη από την συμπόρευση με την εργαζόμενη πλειοψηφία του κόσμου όλου για την Επανάσταση και τον Σοσιαλισμό. Η άλλη Γερμανία, η Γερμανία των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, είναι εδώ και από τον Μπρεχτ έως της καταλήψεις του Occupy:Frankfurt αγωνίζεται για την κοινή απελευθέρωση όλων μας. Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου. (απόσπασμα)
[…]
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο
Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
Νύχτα
Τ’ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά
Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται
Μπέρτολντ Μπρεχτ-”Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου”
(Ποιήματα του Σβέντμποργκ, 1939)
Αποσπάσματα από ποιήματα του Μπ. Μπρεχτ
Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.
…
Εγώ που επέζησα
Το ξέρω βέβαια : τυχαία μονάχα
επέζησα απ΄ όλους τους φίλους.
Μα απόψε στ΄ όνειρό μου
άκουσα τους φίλους να λένε για μένα :
Οι δυνατοί επιζούν
Και μίσησα τον εαυτό μου.
…
Σε σκοτεινές εποχές
θα υπάρχουν ακόμα τραγούδια;
Θα υπάρχουν ακόμα τραγούδια
για τις σκοτεινές εποχές
…
Πάντα λοιπόν
ο νικητής του νικημένου γράφει την ιστορία,
το πρόσωπο του χτυπημένου παραλλάζει,
εκείνος που τον χτύπησε. Απ᾽τον κόσμο
φεύγει ο αδύναμος, και πίσω μένει
το ψέμα.
