Η (αναπόφευκτη;) θερμή ελληνοτουρκική κρίση

Θα ήταν οδυνηρό λάθος της Αθήνας αν στην παρούσα φάση υποτιμού­σε την τουρκική ρητορική και πρακτική σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκι­κά σύνορα. Οδυνηρό επίσης λάθος θα ήταν αν η Αθήνα εξακολουθούσε να πιστεύει ότι οι συμμαχίες (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.) εξασφαλίζουν την προστασία των ελληνικών συμφερόντων.

Αυτό που η Αθήνα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη είναι πως η Άγκυ­ρα (προ)ειδοποιεί για τις προθέσεις της και στην προκειμένη περίπτωση οι τουρκικές προειδοποιήσεις είναι κάτι παραπάνω από σαφείς:

♦  Η Υδρογραφική Υπηρεσία του τουρκικού Π.Ν. εξέδωσε χθες, Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, τη NAVTEX 769/16 με την οποία δεσμεύει περιοχή η ο­ποία περικλείει και το Καστελόριζο λόγω «υποθαλάσσιας δραστηριότη­τας του τουρκικού Π.Ν.». Ειδικότερα, με βάση το κείμενο της NAVTEX, σήμερα, Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016, πλοίο του τουρκικού Π.Ν. θα ρυ­μουλκεί υποθαλάσσια συσκευή σε περιοχή που, σύμφωνα με την Τουρ-κία, βρίσκεται εκτός των ξένων (δηλαδή των ελληνικών) χωρικών υδά­των, άρα στα διεθνή.

♦ Μια μέρα νωρίτερα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης της Τουρκίας μίλησε για 18 ελληνικά νησιά και νησίδες τα οποία η τουρκική κυβέρνηση έχει υποχρέωση να ανακτήσει καθώς «παράνομα» τα κατέχει η Ελλάδα.

♦ Όλο τον περασμένο χρόνο με στρατιωτικά μέσα (πτήσεις, πλόες και α­σκήσεις) η Άγκυρα περιέγραφε με κατηγορηματικό και σαφή τρόπο τι ακριβώς θεωρεί δικό της: το… μισό Αιγαίο.

♦ Την «ομπρέλα» σ’ αυτήν την επεξεργασμένη νέα φάση προβολής των τουρκικών διεκδικήσεων παρέχει το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος Ερντογάν μιλώντας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης.

Η επικίνδυνη πραγματικότητα που διαμορφώνεται στα ελληνοτουρκι­κά εμφανίζεται ακόμη πιο παραστατικά αν στα παραπάνω προστεθούν και:

♦ Η απόλυτη (οικονομική – πολιτική) ελληνική αδυναμία και εξάρτηση για επιβίωση από τις θελήσεις των δανειστών.

♦ Η σχετική (λόγω της οικονομικής κατάστασης) αποδυνάμωση των επι­χειρησιακών δυνατοτήτων των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

♦ Οι καθολικές και από παντού (συμμάχους και εταίρους) πιέσεις για κλεί­σιμο – (ξε)πούλημα του Κυπριακού.

♦ Η κατάρρευση κάθε προοπτικής εξέλιξης των σχέσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε.

♦ Το μαγείρεμα συνολικών διευθετήσεων στη Μέση Ανατολή με τη δημι­ουργία νέου χάρτη στην περιοχή.

Το ανησυχητικό συμπέρασμα που προκύπτει απ’ όλα αυτά είναι ότι η Ελ­λάδα ποτέ στην πρόσφατη Ιστορία της δεν ήταν τόσο εύκολος και μεγά­λος πειρασμός για την Τουρκία. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι τουρκικές προθέσεις εκδηλώνονται πια με τόσο απροκάλυπτο τρόπο…