Φανταστείτε το εξής σενάριο. Κάποιος μπαίνει μέσα ατο σπίτι σας, σκοτώνει τη γυναίκα, τα παιδιά και τους γονείς σας, μετά σας κλέβει ότι πολύτιμο έχετε και φεύγει. Μετά από κάποια χρόνια επιστρέφει και σας λέει… “συγγνώμη… θλίβομαι πολύ, με τρώνε οι τύψεις για όλα αυτά που σας έκανα”. Ε, και όταν λοιπόν του ζητάτε – αφού αισθάνεται τόσες τύψεις κι ενοχές – να αναλάβει και το κόστος να επανορθώσει όπως μπορεί το κακό που σας έκανε αυτός απαντά:
“Δεν υπάρχει τρόπος να επανορθώσω όσα σου έκανα… Σου ζητώ λοιπόν να καταλάβεις πόσο θλίψη μου προκαλεί όλο αυτό και να με συγχωρέσεις…”
Αυτό ακριβώς ήρθε και έκανε ο πρόεδρος της Γερμανίας στην Κάντανο.
Ήρθε στο μαρτυρικό τόπο και στη γραμμή που τηρεί το γερμανικό κράτος ήδη από το 2013 με την Ελλάδα – που επισφραγίστηκε με τη δημιουργία του αποικιοκρατικού Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον το 2014, την εποχή των μνημονίων – είπε συγγνώμη, μίλησε για την ανάγκη να αναπτύξουμε κοινή “κουλτούρα μνήμης”, κάτι δηλαδή σαν αυτό το απίστευτο που είχε πει παλιότερα ο πρώην Αντιπεριφερειάρχης Χανίων κ. Απόστολος Βουλγαράκης, ότι “σε έναν πόλεμο όλοι θύμαστε είμαστε” και, τέλος πάντων, εξέφρασε τη βαθιά λύπη του…
Θύματα λοιπόν όλοι είμαστε, κι αυτός που σφαγιάστηκε στον τόπο του επειδή αντιστάθηκε στον κατακτητή και κλέφτη, θύματα και αυτοί που έκλεψαν και έσφαξαν.
Ωραία πράγματα, πολιτισμένα, ευρωπαϊκά. Με σφραγίδα Γερμανική.
Την αξιοπρέπεια του τόπου έσωσαν κάτι γερόντια που πάλι όρθωσαν το ανάστημά τους, δε φοβήθηκαν την εξουσία του Γερμανού προέδρου και του εξέφρασαν την οργή τους, ότι ακόμη και η παρουσία του τους προκαλεί πλέον αρνητικά συναισθήματα.
Την αξιοπρέπεια όλων μας διέσωσε – αναπάντεχα – και ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος που με έναν λόγο μεστό μίλησε για τα εγκλήματα της Γερμανίας στην Κρήτη και την ανάγκη να αναλάβει τις ευθύνες της αλλά και για τα εγκλήματα της Γερμανίας την περίοδο των μνημονίων, στον οικονομικό πόλεμο που δέχθηκε η Ελλάδα, που οδήγησε χιλιάδες στην αυτοκτονία, εκατοντάδες χιλιάδες να φύγουν από τη χώρα μας, με την Ελλάδα ακόμη να αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια της, για ένα γερμανικό καπρίτσιο, επειδή ο Σόιμπλε ήθελε να κάνει την Ελλάδα παράδειγμα για τους “απείθαρχους” της στενόμυαλης πολιτικής λιτότητας που θεωρούσε “λύση” ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών.
Αυτά δεν ξεχνιούνται εύκολα. Και δυστυχώς η παρουσία του Γερμανού προέδρου δεν βοήθησε ώστε να προχωρήσουμε μπροστά.
Ο Δήμαρχος Καντάνου, στη δική του ομιλία είπε κάτι πολύ σωατό. Είπε ότι “οι μαρτυρικοί τόποι της Κρήτης αλλά και όλης της Ευρώπης είναι φάροι για να μην οδηγηθούμε σε μια νέα πλανητική νύχτα. Είναι ο τόπος και ο χρόνος της μνήμης.”
Γι’ αυτό το λόγο ζήτησε από τη Γερμανία να φερθεί με το βάρος της ιστορικής ευθύνης που της αναλογεί ώστε να μην οδηγηθούμε σε μία νέα πλανητική νύχτα. Ουσιαστικά ζήτημα από τον Γερμανό Πρόεδρο να αναγνωρίσει ότι μία συγγνώμη για να είναι ειλικρινή πρέπει να συνοδεύεται από την αποδοχή των ευθυνών για τις πράξεις για τις οποίες ζητά συγγνώμη.
Ο Σταϊνμάιερ παρέμεινε όμως κουφός.
Στην αδυναμία ακοής των ευρωπαϊκών ελίτ, αναδύονται νέοι ιστορικοί αναθεωρητισμοί.
Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται ξανά. Και στη Γερμανία.
Ας ελπίσουμε ότι εδώ στην Ελλάδα δε θα βρεθούμε ξανά στη θέση με τη θυσία μας να υπενθυμίσουμε την αξία του αγαθού της Ελευθερίας και τη σημασία της Δημοκρατίας. Την Δημοκρατία που δεν υπάρχει δίχως ευθύνη. Η ευθύνη που δίχως αυτή δεν υπάρχει Δικαιοσύνη.
Αυτή την ευθύνη που τόσα χρόνια η Γερμανική Δημοκρατία δε θέλει να την αναλάβει.
Σήμερα, ο πρόεδρος της Γερμανίας ζήτησε από τον φάρο της Καντάνου, μία ακόμη ανεύθυνη συγγνώμη.
