Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Κάπου άκουσα να εξομολογείται ένας συγγραφέας της ζωής ,των συναισθημάτων και των εικόνων πως νιώθει όταν η έμπνευση αργεί για εκείνον.
Για εμάς που διαβάζουμε βιβλία σίγουρα κάπου μέσα μας πιστεύουμε ότι όλα είναι γραμμένα από μια αυτόματη ή έστω πηγαία έμπνευση της στιγμής.
Για εκείνον όμως είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα.
Ας τον ακούσουμε λοιπόν να μιλάει με τους ανθρώπους που δεν παύουν να του υπενθυμίζουν πως σταμάτησε να γράφει:
« Δεν έχω έμπνευση …Δεν έχω έμπνευση»!
Φωνάζει ο συγγραφέας.
«Δεν ήρθε το βόλι να χτυπήσει την σκέψη για να γεννήσει ένα ακόμα πόνημα.
Δεν μπορώ να αρπάξω το στυλό και να γράψω,μου είναι ξένο αντικείμενο.
Μην μου λέτε πως η έμπνευση είναι στιγμιαία ,πηγαία.
Η έμπνευση δεν είναι στιγμιαία,πηγαία.
Είναι εμπειρία ,γνώση,προσπάθεια και αγώνας.
Όταν βρεθώ σε αδιέξοδο είμαι σίγουρος δεν θα τα καταφέρω να αποτυπώσω λέξεις,χρώματα και εικόνες σε ένα χαρτί.
Πρέπει να ζω,να γεύομαι για να δημιουργηθεί μέσα μου ο σπόρος.
Θέλω να γεύομαι και να δημιουργώ.
Τι θα καταγράψω σαν η ζωή μου αναπαύεται πάνω σε μια ευθεία γραμμή;
Την φαντασία την γεννά το μυαλό.
Την σκέψη την κυοφορεί το μυαλό.
Την έμπνευση θαρρώ την κυοφορεί η καρδιά και η γνώση.
ΝΑΙ η γνώση!
Πως θα γράψω σαν είμαι εγωιστής;
Πως θα γεμίσω λέξεις με αισθήματα,σαν δεν κουρσέψω την γνώση;
O ποιητής βρίσκει το άνεμο εύκαιρο και γράφει ποίημα.
Ο Συγγραφέας οφείλει να ματώσει στο κείμενο του.
Για αυτό μην απορείτε που πολλές φορές περνάνε και χρόνια για να ξαπλώσω τον ύμνο της ζωής σε ένα χαρτί.
Μην απορείτε σαν με βλέπετε σκυθρωπό.
Μην απορείτε σαν με δείτε να χώνομαι ώρες ολόκληρες σε βιβλία γνώσεων…
Είναι για να ξυπνήσει η δική μου γνώση,να μεγαλώσει,να διευρυνθεί.
Μην απορείτε που θέλω έντονες και δυνατές στιγμές να ζω.
Μοναχά έτσι έμαθα να γράφω»!
