1. Ένα ένοχα αποσιωπούμενο από ξενόδουλους πατριδοκάπηλους συνταρακτικό ντοκουμέντο
“Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας” του Γ. Κορδάτου, τόμος XIII, σελ, 566-580, εκδ. 20ός αιώνας:
“Η Μικρασιατική Καταστροφή
Τα σκάνδαλα που κάθε μέρα έρχονταν στο φως, κλόνισαν την κυβέρνηση Γούναρη. Τα σκάνδαλα μάλιστα της αλληλογραφίας των Γουναρικών με Τούρκους βουλευτές, που συνεννοούνταν κρυφά με τον Κεμάλ και το Σουλτάνο, δημιούργησε μεγάλη πολιτική αναταραχή. Γι΄αυτό ο Γούναρης στις 28 τ΄Απρίλη ανέβηκε στο βήμα της Βουλής και ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης. Ύστερα από την ψηφοφορία παραιτήθηκε, γιατί έδωκαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση 161 και 160 την καταψήφισαν.
Στις κρίσιμες αυτές μέρες που περνούσε η Ελλάδα, ήρθε από τη Μόσχα ένας απεσταλμένος του υπουργείου Εξωτερικων και Στρατιωτικών. Είχε διαβατήριο σουηδικό. Έμεινε στο ξενοδοχείο „¨Ηβη“ στην αρχή και ύστερα στο «Πάγγειο». Είχε κατηγορηματική εντολή να συναντήσει το γραμματέα του Σοσιαλεργατικού Κόμματος (Κομμουνιστικού) και μόνον αυτόν. Γραμματέας τότε ήταν ο συντάχτης τούτης της ιστορίας (Κορδάτος) γιατί ο Ν. Δημητράτος είχε παραιτηθεί ή πιο σωστά παραμεριστεί.
Η πρώτη συνάντησή μου με το Ρώσο απεσταλμένο έγινε στους «Αέρηδες», στο τέρμα της οδού Αιόλου. Η δεύτερη στην Ακρόπολη και η Τρίτη στην Κηφισιά. Ο σοβιετικός απεσταλμένος, αφού μου έδειξε τα διαπιστευτήριά του, που είχαν την υπογραφή Ζηνόβιεφ καθώς και του Τρότσκυ και Τσιτσέριν, μου ανακοίνωσε τα εξής: «Η ΕΣΣΔ είναι πρόθυμη να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από το αδιέξοδο της μικρασιατικής εκστρατείας…θα παύσει να ενισχύει υλικώς και ηθικώς τον Κεμάλ. Για να υποστηρίξει την άποψη αυτή η ΕΣΣΔ ζητεί σαν αντάλλαγμα την αναγνώρισή της, έστω και ντε φάκτο» (2) .
Ομολογώ πως η πρόταση αυτή μου έκανε κατάπληξη. Ρώτησα να μάθω από ποιες αιτίες έγινε η στροφή αυτή. Και πήρα την εξής απάντηση: « Ήδη έχουμε όχι ενδείξεις, αλλά αποδείξεις, ότι οι Τούρκοι έχουν μυστικές επαφές με τους Γάλλους κεφαλαιοκράτες και ιμπεριαλιστές και αύριο μεθαύριο, αν νικήσουν και διώξουν τους Έλληνες από τη Μικρασία και Θράκη, η Τουρκία με τον Κεμάλ ή χωρίς τον Κεμάλ θα προσανατολιστεί προς τη Δύση.
Γι΄αυτό θέλουμε να μείνουν οι Έλληνες στη Μικρασία, όχι από κούφιο αισθηματισμό, αλλά από ρεαλιστική αντίληψη για το αύριο και μεθαύριο. Οι μειονότητες στην Τουρκία στάθηκαν από τη μια μεριά η τροχοπέδη στον ολοκληρωτικό εξισλαμισμό της Βαλκανικής και Ανατολής και από την άλλη έγιναν η πηγή που τροφοδότησε τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Βαλκανικής από το 1770 ως τα χτες….
Η πρόταση απορρίφθηκε από τον υπουργό του Γούναρη, τον Στράτο όταν τον συναντήσαμε, μας φέρθηκε σκαιότατα…”
Αν η πρόταση του Λένιν που έγινε με τη σύμφωνη γνώμη του Κεμάλ είχε γίνει αποδεκτή από την ελληνική κυβέρνηση ο πόλεμος θα σταματούσε άμεσα και δεν θα είχαμε την καταστροφή και τον ξερίζωμα τόσων ανθρώπων…”
2. Ο ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
“Η συνεργασία Κεμάλ – Μπολσεβίκων λειτούργησε ως ταφόπετρα του ποντιακού ζητήματος”;
Σήμερα τιμούμε τη μνήμη των 353.000 ψυχών. Πρόκειται για τους Έλληνες του Πόντου που σφαγιάστηκαν στο όνομα την κεμαλικής “εθνικής εκκαθάρισης”. Πρόκειται για την Γενοκτονία των Ποντίων -την φρικιαστική, την απάνθρωπη. Στις εγκυκλίους που διαβάζονται στον Ελληνικό Στρατό ανήμερα της 19ης Μαΐου, στα σχολικά εγχειρίδια, σε αφιερώματα του Τύπου, σε ιστοσελίδες και στην αστική βιβλιογραφία ενσωματώνεται το εξής αντικομμουνιστικό αφήγημα: αυτό που έδωσε “φτερά” στον Κεμάλ να εξαπολύσει την Γενοκτονία ήταν η συμφωνία του με το νεοϊδρυθέν Σοβιετικό κράτος και η υλική ενίσχυση που αποκόμιζε από αυτό. Συμφωνία μεταξύ Νεότουρκων και Σοβιετικής Ρωσίας όντως υπήρξε.
Πώς και γιατί επισυνάφθηκε;; Το Σοβιετικό κράτος στα πρώτα του βήματα γνώρισε την επέμβαση του συνασπισμού της ΑΝΤΑΝΤ(14 κράτη συμπεριλαμβανομένου του στρατεύματος που έστειλε ο Βενιζέλος -23.351 στρατιώτες). Ο κίνδυνος “να πνιγεί το μωρό στην κούνια”(όπου “μωρό”: Σοβιετική Ρωσία) ήταν κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Στο “μαλακό υπογάστριο” του πρώτου εργατικού κράτους αναπτύσσονταν το κίνημα των Νεοτούρκων. Πρόκειται για ένα κίνημα το οποίο γοργά και βίαια προχωρούσε στον μετασχηματισμό της πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε σύγχρονο έθνος-κράτος. Μπορούσε η Σοβιετική Ρωσία να έχει σε απόσταση αναπνοής άλλον έναν εχθρό -το κεμαλικό κράτος;; Θα άντεχε την ασφυκτική εξωτερική και εσωτερική πίεση;
Το γεγονός ότι το κράτος των εργατών για λόγους ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ προχώρησε στην επισύναψη μιας διακρατικής συμφωνίας δεν έχει καμία σχέση με τα αντικομμουνιστικά ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Κι επειδή εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά, ας “μιλήσουν” -καλύτερα- οι ίδιες οι πηγές:
1. Οι Σοβιετικοί ΗΘΕΛΑΝ την ύπαρξη των χριστιανικών μειονοτήτων στην Μικρασία. Σοβιετικός απεσταλμένος στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1922 -στα πλαίσια της εξελισσόμενης μικρασιατικής εκστρατείας- ανέφερε: «Γι’ αυτό θέλουμε να μείνουνε οι Ελληνες στη Μικρασία, όχι από κούφιο συναισθηματισμό, αλλά από ρεαλιστική αντίληψη για το αύριο και μεθαύριο.
Οι μειονότητες στην Τουρκία στάθηκαν από τη μία μεριά τροχοπέδη στον ολοκληρωτικό εξισλαμισμό της Βαλκανικής και Ανατολής και από την άλλη έγιναν η πηγή που τροφοδότησε τα εθνικά απελευθερωτικά κινήματα των λαών της Βαλκανικής από το 1770 ως τα χτες». (Κορδάτος Γ. (1955) «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος XIII (Αθήνα: «20ός αιώνας») σελ. 567).
Ωραία, θα πει κανείς. Αυτό έγινε κατόπιν εορτής -το 1922. Ποιος μας λέει ότι αυτή η πρόθεση υπήρχε κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας;
Στις 27 Απριλίου 1920, ο Έλληνας πρόξενος στην Τιφλίδα έστειλε επιστολή στον ύπατο αρμοστή Κανελλόπουλο (ο οποίος με τη σειρά του το γνωστοποίησε στο υπουργείο των Εξωτερικών), όπου έγραφε τα εξής:
«Ημετέρα επιτροπή Νοβοροσίσκ συνοδεύουσα κομισάριους Μπολσεβίκων, οίτινες ανεγνώρισαν σύστασιν αρχών συμβουλίου Ποντίων Βατούμ, ανακοινοί ότι αυτοβούλως προτάσει ημετέρου συμβουλίου Νοβοροσίσκ μπολσεβικικαί αρχαί συνεννοηθείσαι μετά Μόσχας δέχονται υποβοηθήσωσι αγώνα Ποντίων επιτρέπουσαι οργάνωσιν επί τόπου, προσφέρουσι όπλα, όχι αξιωματικούς. Ερωτώσι τι δύναται συνεισφέρη Ελληνική κυβέρνησις εις αγώνα Ποντίων».
(Φωτιάδης Κ. (2004) «Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου». Αθήνα: Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία σελ. 455).
Η απάντηση για την προσφορά βοήθειας ήταν αρνητική από την ελληνική πλευρά…
2. Όχι μόνο προσπάθησαν ΕΜΠΡΑΚΤΑ οι Σοβιετικοί να συμβάλλουν στην διατήρηση των χριστιανικών μειονοτήτων της περιοχής, αλλά ΒΟΗΘΗΣΑΝ με όλους τους τρόπους στο να σωθούν χιλιάδες ψυχές. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, ο οποίος διετέλεσε αργότερα και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών: «Οι “άθεοι” Μπολσεβίκοι, εν αντιθέσει προς ό,τι δεν έπραξαν αι “χριστιανικαί” Δυνάμεις της Δύσεως διά του κολοσσιαίου αυτών στόλου κατά την εν μηνί Αυγούστω 1922 πυρπόλησιν και σφαγήν της Σμύρνης (…) περισυνέλεξαν όλον τον χριστιανικόν εκείνον κόσμον και τον μετέφεραν με ασφάλεια στην Τραπεζούντα». (Διδώ Σωτηρίου, «Η Μικρασιατική Καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο», εκδ. «Κέδρος», Αθήνα, 1975) Ο πρώην πρωθυπουργός Σκουλούδης, ανέφερε για το θέμα: «εις πολλάς περιστάσεις οι Τούρκοι συνέλαβον ολόκληρους πληθυσμούς, με σκοπόν να τους εκτοπίσουν και οι Μπολσεβίκοι εξηγόραζον από τους Τούρκους τους πληθυσμούς αυτούς. Εκτός αυτού, έθεταν εις την διάθεσιν των Ελλήνων και πλοία ίνα μεταφέρουν αυτούς από Τραπεζούντος εις τα έναντι ρωσικά παράλια». (Φωτιάδης, ο.π, σ. 209)
Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι το ιστορικό ψέμα και η διαστρέβλωση -ακόμα κι αν αυτό γίνεται πάνω στο αίμα των 353.000 ελληνικών ψυχών.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο ΒΙΑΙΟΣ μετασχηματισμός της με σκοπό την εθνική ομοιογένεια πραγματοποιήθηκε στον απόηχο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και εξαιτίας αυτού. Ενός πολέμου ιμπεριαλιστικού, που κατέδειξε ότι το σύστημα -που οι λασπολόγοι υπηρετούν- έχει ΣΑΠΙΣΕΙ.
Το σύστημά τους, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός -το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, γεννά φτώχεια, πολέμους και γενοκτονίες. Σε αυτά τα πλαίσια τιμούμε τους Έλληνες του Πόντου προτάσσοντας, προάγοντας και επικοινωνώντας τον πραγματικό ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ.
Παλεύοντας ώστε η εργατική τάξη και ο λαός θα γίνουν η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΔΥΝΑΜΗ του ΕΘΝΟΥΣ. Παλεύοντας για την ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.
*Σημείωση “Αντίλογου”:
Επιπλέον η ξενόδουλη ελληνική κυβέρνηση κατ΄ απαίτηση των αγγλογάλλων έστειλε το 1919 στην Κριμαία 23.000 στρατού κατά των μπολσεβίκων!
Βλ και Βικιπαίδεια: “…Ο Ελ. Βενιζέλος, μόλις πληροφορήθηκε τις διαθέσεις των Γάλλων για την εκστρατεία της Κριμαίας, έσπευσε αμέσως να χαιρετήσει την ιδέα, προσφέροντας μάλιστα στη διάθεσή τους, αρχικά, ολόκληρη δύναμη Σώματος Στρατού, αποτελούμενη από τρεις μεραρχίες, δηλαδή μεγαλύτερη δύναμη από εκείνη με την οποία εκστράτευσαν οι Γάλλοι. Χαρακτηριστικό το τηλεγράφημα που έστειλε από το Λονδίνο που βρισκόταν, στον Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι Α. Ρωμανό: «Παρακαλώ δηλώσατε στον πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών ότι ο ελληνικός στρατός είναι στη διάθεσή τους και δύναται να χρησιμοποιηθεί δια κοινό αγώνα πανταχού, όπου η αποστολή του κρίνεται αναγκαία»…”
Η βρώμικη κι ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα εισβολή αυτή εκμηδενίστηκε αμέσως από τους επαναστάτες και όλο το ελληνικό στράτευμα συνελήφθη αιχμάλωτο!
Οι μπολσεβίκοι, πολύ μεγαλόψυχα, αφού τους αφόπλισαν τους επέστρεψαν στην Ελλάδα!
Ύστερα από την προαναφερθείσα χυδαία απόρριψη της παλιότερης σοβιετικής εξαιρετικά συμφέρουσας την Ελλάδα πρότασης που θα είχε ακυρώσει την Μικρασιατική καταστροφή και την γενοκτονία των Ποντίων και επιπλέον, μετά από την επακόλουθη δολοφονική κατά του επαναστατημένου λαού της ΕΣΣΔ απόπειρα αγγλογαλλόδουλων κυβερνήσεων (Βενιζέλου κυρίως, άμεσα τότε μα έμμεσα και παλατιού-βασιλοφρόνων μετά), τι στάση περίμεναν (ή μάλλον ΕΠΙΔΊΩΞΑΝ έτσι) τα κυβερνώντα πιόνια ξένων δυνάμεων να τηρήσει η ΕΣΣΔ;…
Για τον “Αντίλογο“, Κ.Ντ.
