Του Θεοφάνη Ε. Ράπτη
Επιστημονικός Συνεργάτης ΔΤΕ-ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» – Τμ. Μεταλ. Μηχ. ΕΜΠ
Μετά την τελευταία συντριπτική ήττα των δυνάμεων των λεγόμενων Σαλαφιστών ανταρτών στα μέτωπα της Συρίας, γίνεται όλο κ πιο προφανές ότι οι Δυτικές μεγάλες δυνάμεις θα επιλέξουν την πλαγιοκόπηση κ τον αντιπερισπασμό είτε μέσω Τουρκίας – Κουρδιστάν για να αγγίξουν το Ιράν, είτε κ μέσω της εξάπλωσης του εμφυλίου των Αράβων με τη μορφή γενικευμένης σύγκρουσης Σιιτών κ Σουνιτών. Ήδη βλέπουμε την εξάπλωση ενός χαλαρού μετώπου από την Τυνησία κ τη διαλυμένη Λιβύη έως το Λίβανο ενώ, πρόσφατα η διάχυτη τρομοκρατία με τη μορφή ανεξέλεγκτων μικρών ομάδων έκανε την επανεμφάνιση της στο Λονδίνο αλλά κ τη Στοκχόλμη. Είναι σχεδόν προφανές ότι
κάτι τέτοιο θα ενδυναμώσει τους ακροδεξιούς θύλακες στην Ευρώπη – «δικαιώνοντας» απρόσμενα τον διαβόητο Νορβηγό δολοφόνο ακροδεξιό Μπρέιβικ – ενώ μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση κ μέσω αυτής την ποθούμενη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Μ. Ανατολή.
Γι αυτό κ είναι εξαιρετικά πιθανό ότι η διάχυτη τρομοκρατία θα πολλαπλασιαστεί μέσα στους επόμενους μήνες. Ήδη Ρωσικά κανάλια προειδοποιούν για επανειλημμένες απόπειρες διείσδυσης της CIA στον Καύκασο. [http://www.strategic-culture.org/news/2013/05/20/cia-troublemaking-in-caucasus.html ]
Ποιος άραγε ευθύνεται γι αυτό αν όχι οι ηγεσίες Ευρώπης κ ΗΠΑ κ οι μακροπρόθεσμες στρατηγικές κ τακτικές επιλογές τους? Μήπως θα μπορούσε να φταίει η –έστω κ αυταρχική λόγω αμυντικής στάσης ηγεσία της Ρωσικής Ένωσης? Η μήπως θα μπορούσε να κατηγορηθεί η ηγεσία του εξ ίσου αυταρχικού Κινεζικού ΚΚ που ωστόσο διψάει για πρώτες ύλες προκειμένου για τη συνέχιση του ιδιόμορφου κρατικο-καπιταλιστικού οικονομικού θαύματος?
Ο γράφων υποστήριξε επανειλημμένα στο παρελθόν ότι αυτό που τώρα βλέπουμε να εκδηλώνεται είναι η συνέχιση μιας επιχείρησης που ξεκίνησε σχεδόν μετά το τέλος της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετίας το 90, εδραιώθηκε με την 9η Σεπτεμβρίου κ πλέον παίρνει τα χαρακτηριστικά ενός ιδιότυπου Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου όπου οι επιχειρήσεις γίνονται σε μικρά ακαριαία βήματα τα οποία όμως συνοδεύονται από γενική αποδιάρθρωση των χωρών που πλήττονται όπως κ από το επιπλέον οικονομικό όπλο που πήρε τη μορφή της τραπεζικής κρίσης όπως την έχουμε συνηθίσει τα τελευταία 3 χρόνια.
Η στρατηγική αυτή, απόλυτα δικαιολογημένη από τη σύγχρονη οπλική τεχνολογία, θυμίζει εκείνη ενός πολύ ιδιαίτερου φιδιού της ερήμου που τυλίγεται κ παραμένει κουλουριασμένο σαν έλασμα περιμένοντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέχρι να περάσει από μπροστά του το επόμενο θύμα οπότε κ εκτινάσσεται με τρομερή ταχύτητα προκειμένου να το αιφνιδιάσει κ κατασπαράξει. Ταυτόχρονα, αποκτά μια νέα θέση στην οποία παραμένει ακίνητο κ παγωμένο ως το επόμενο χτύπημα.
Από διάφορες πηγές ωστόσο δεν είναι τόσο δύσκολο να διαλευκάνουμε τον απώτερο στρατηγικό στόχο όσων ξεκίνησαν ήδη πριν ακόμη ο ανεκδιήγητος πρ. Μπους ηγηθεί των ΗΠΑ στην εκστρατεία του στη Μ. Ανατολή.
Αρκεί να αντιπαραβάλλουμε τα διαγράμματα των ΑΕΠ όλων των δυτικών δυνάμεων απέναντι στο ΑΕΠ της Κίνας. Μιας Κίνας, η οποία έχει φτάσει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι μέχρι το 2025 θα διαθέτει δική της βάση στη Σελήνη! Είναι ίσως περιττό να υπενθυμίσω την ανυπολόγιστη στρατιωτική σημασία μιας τέτοιας βάσης αλλά θα αρκεστώ να υπενθυμίσω ότι από το ύψος της Σελήνης οποιοδήποτε σημείο της Γης μπορεί να πολιορκηθεί με την απλή ρίψη μεγάλων βράχων κ μόνον!
Ταυτόχρονα βλέπουμε τον διαβόητο Bill Gates να προσφέρει την οικονομική του δύναμη για να προμηθεύσει την Κίνα με αντιδραστήρες 4ης γενεάς [http://oilprice.com/Alternative-Energy/Nuclear-Power/Will-New-Chinese-Nuclear-Reactor-Design-Crush-Western-Competition.html] όπως είναι οι αντιδραστήρες οδεύοντος κύματος [http://en.wikipedia.org/wiki/Traveling_wave_reactor].
Διότι βέβαια, η ισχυρότερη προϋπόθεση για την συνέχιση του οικονομικού θαύματος της Κίνας είναι ασφαλώς η ενέργεια. Για τον ίδιο λόγο, όποιος επισκεφθεί το Πεκίνο αυτή την περίοδο θα νομίσει ότι βρίσκεται στο Λονδίνο του 1800! Οι άνθρωποι εκεί καίνε αλόγιστα όσο κάρβουνο διαθέτουν κ όσο πετρέλαιο μπορούν να βρουν.
Άρα λοιπόν, κ επειδή η Κίνα είναι πλέον αδύνατο να χτυπηθεί άμεσα στο έδαφος της χωρίς να επακολουθήσει πυρηνική καταστροφή, θα πρέπει να ελεγχθεί η πρόσβαση της σε πρώτες ύλες κ ενέργεια. Είναι γνωστή για παράδειγμα η Κινεζική διείσδυση, τόσο στο Νιγηριανό πετρέλαιο όσο κ στο Λιβυκό πριν την πτώση του Γκαντάφι. Πολλοί θυμούνται ακόμη τους χιλιάδες Κινέζους εργάτες που έφταναν άρον, άρον στην Κρήτη με την έναρξη του εμφυλίου στη Λιβύη.
Λιγότερο γνωστός στο πλατύ κοινό είναι ο πόλεμος των Σπανίων Γαιών τις οποίες κατά κύριο λόγο παράγει η Κίνα κ μέσω του ελέγχου τους μπορεί να αποπειραθεί να στραγγαλίσει την ηλεκτρονική κ κατ’ επέκταση κ την πολεμική βιομηχανία της Δύσης! [http://english.people.com.cn/90001/90778/90860/6965791.html ]
Άρα το πραγματικό ερώτημα που απομένει είναι εάν η νέα Γιάλτα που θα απαιτηθεί για το εκ νέου μοίρασμα του κόσμου θα είναι εφικτή χωρίς έναν πλήρους κλίμακας Πυρηνικό Πόλεμο κάποια στιγμή στο μέλλον.
Το πιο εκπληκτικό σύμπτωμα αυτής της στρατηγικής όμως είναι μια ανέλπιστη σύγκλιση δογμάτων Ανατολής-Δύσης.
Συγκεκριμένα, για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρονικά, η Δυτική αυτοκρατορία «ανακαλύπτει» ότι οι πληθυσμοί στα εδάφη της μπορούν να κυβερνηθούν πολύ καλύτερα υπό συνθήκες Γενικευμένης Κρίσης – Εκτάκτου Ανάγκης κ Καθεστώτων Πολιορκίας!
Με απλά λόγια, «Bye Bye, Democracy», αλλά από τα παρασκήνια να μην μας πάρουν κ χαμπάρι! Άλλωστε, ο μεταπολεμικός κόσμος έγινε τόσο καλοθρεμμένος – σε σχέση με τον μέσο Κινέζο η ακόμη κ σε σχέση με τους παππούδες μας – που κ αν ακόμη προσπαθούσαν τα σημερινά καθεστώτα να δημιουργήσουν κάτι σαν τον Χίτλερ η τον Στάλιν θα τους έβγαινε μάλλον προς μαριονέτα του Καραγκιόζη!
Εξ άλλου η δημιουργία μεγάλων συλλογικοτήτων όπως τη δεκαετία του 1930 είναι πλέον κ αυτή επικίνδυνη. Αντίθετα, ο Διαρκής Πόλεμος του παππού Όργουελ κ το διαίρει κ βασίλευε στο εσωτερικό είναι πολύ αποδοτικότερες μέθοδοι ελέγχου. Εάν τώρα προσθέσουμε τις εκθετικά αυξανόμενες δυνατότητες ελέγχου από τις αναδυόμενες τεχνολογίες πληροφορικής-νανομηχανικής-βιοτεχνολογίας κ μελέτης του εγκεφάλου, θα καταφέρουμε μάλλον να δικαιώσουμε ταυτόχρονα κ τον Χάξλευ καταλήγοντας σε κάποιο είδος καθεστώτος σαν αυτό που προσπάθησα να σκιαγραφήσω πριν 6 χρόνια στη μελέτη μου με τίτλο «Τεχνο-Φεουδαρχία»
[http://technicaleducationforum.wikispaces.com/file/view/TEXNO%CE%A6EOY%CE%94APXIA.pdf ]
Εκείνο που είναι πραγματικά εξοργιστικό όμως για κάποιον που γνωρίζει από μέσα ορισμένα στοιχεία, είναι η κατάσταση στον τομέα-κλειδί που όπως είδαμε παραπάνω, ήταν κ παραμένει η Ενέργεια.
Κ ενώ όλα στρέφονται γύρω από αυτήν, οι ΗΠΑ ανακοινώνουν τώρα τη δυνατότητα άντλησης τεράστιων σχιστολιθικών κοιτασμάτων με τη μέθοδο του Fracking [http://en.wikipedia.org/wiki/Hydraulic_fracturing ] σε όλη τη Β. Αμερική, για την οποία υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι μπορεί να αποβεί περιβαλλοντικά καταστροφική. Φήμες ανεβάζουν τα κοιτάσματα αυτά σε ποσά συγκρίσιμα αν όχι κ μεγαλύτερα από εκείνα των Σαουδαράβων.
Με αυτό τον τρόπο, οι ΗΠΑ ελπίζουν σε ένα διπλό χτύπημα με το οποίο θα μπορούν να έχουν στο χέρι τον έλεγχο της τιμής του πετρελαίου κ ταυτόχρονα θα μπορούν να ελέγξουν κ να «τιμωρήσουν» τους αναξιόπιστους Σαουδάραβες κ Καταριανούς συμμάχους, οι οποίοι ήδη από το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας συζητούσαν μυστικά τη μεταφορά της αγοράς πετρελαίου στο Ευρώ κ το Γιουάν – επειδή κατά βάθος πάντα έλπιζαν σε μια μεγάλη Σουνιτική αυτοκρατορία χρησιμοποιώντας τις ΗΠΑ.
Αν όμως ρωτήσει κανείς να μάθει τι άλλο υπάρχει εκτός από πετρέλαιο, απάντηση της προκοπής δε θα λάβει. Θα φάει βέβαια στο κεφάλι διάφορες σαχλαμάρες για χωράφια όπου βόσκουν χιλιάδες χαρούμενα φωτοβολταικά, από βουναλάκια κ ραχούλες όπου δεν έμεινε πουλί πετούμενο από τους φτερωτούς Αιωλικούς γίγαντες κ όλα αυτά για μόλις το 20% των συνολικών αναγκών κ ενόσω αυτές οι ανάγκες εξακολουθούν να αυξάνονται με επιταχυνόμενους ρυθμούς για να έχουμε «ανάπτυξη» – κ δε μιλώ μόνον για το νεοελληνικόν θαύμα!
Κ αν παραπέρα τολμούσε κανείς να ρωτήσει γιατί δεν δόθηκε ποτέ ούτε σέντζι σε εφευρέσεις όπως αυτή του καθ. Χρ. Παπαγεωργίου για την «Αιωρούμενη Ηλιακή Καμινάδα», [http://www.floatingsolarchimney.gr/ ] φυσικά απάντηση δε θα πάρει στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Κ αν παραπέρα ρωτήσει κανείς να μάθει τι απέγιναν εκείνοι οι πρώτοι εφευρέτες – σήμερα νεκροί-που κατόρθωσαν πρώτοι την ηλεκτρική διάσπαση του νερού ήδη από το 80 με μέθοδο πολύ οικονομικότερη της ηλεκτρόλυσης όχι μόνον δε θα πάρει απάντηση αλλά θα πέσουν πάνω του διάφοροι ακαδημαϊκοί θεοί κ δαίμονες!
Και φυσικά ούτε κουβέντα για χρηματοδότηση τέτοιων ερευνών. Αν όμως έλεγε κανείς τη μαγική λέξη «Σωματίδιο του Θεού» όλο το «Καρτέλ» των ακαδημαϊκών θα έτρεχε σούμπιτο γιατί είν’ πολλά τα δισεκατομμύρια! Καλώς η κακώς όμως, δυστυχώς η ευτυχώς, φροντίσαμε κάποιοι από εμάς, να βρούμε, να επαναλάβουμε κ να διασφαλίσουμε αυτά τα στοιχεία. Αλλά γι αυτό θα έρθει η κατάλληλη ώρα στο μέλλον να μιλήσουμε. Όταν «Φοίβος πάλι ελεύσεται…».
Μέχρι τότε κύριοι, φάτε πετρέλαιο κ πούπουλα!