Κοινωνία σε κρίση …
Το 1978, με την ίδρυση του Πολυτεχνείου Κρήτης, απαλλοτριώθηκε μια έκταση παραπάνω από 3.000 στρέμματα στο Ακρωτήρι Χανίων για να καλύψει μακροπρόθεσμα τις κτηριακές του ανάγκες. Στη συνέχεια, εξαιτίας της έλλειψης κτηριακής υποδομής και με παρεμβάσεις της τοπικής κοινωνίας, γενναιόδωρα του παραχωρήθηκαν ιστορικά μνημεία της σύγχρονης αλλά και παλιότερης Ιστορίας του τόπου. Στο λόφο Καστέλι της παλιάς πόλης, γνωστό και ως παλίμψηστο των Χανίων, πάνω στα ερείπια της Αρχαίας Κυδωνίας, βρίσκεται το ιστορικής μνήμης κτιριακό συγκρότημα με το οποίο το 1985 “προικίστηκε” από την πόλη το Πολυτεχνείο Κρήτης, σε έκταση 3.650 τμ., τα κτίρια των παλιών Στρατώνων και Φυλακών και το υπό κατάληψη από το 2004 πρώην Στρατηγείο της 5ης Μεραρχίας. Το Πολυτεχνείο πριν τρία (3) χρόνια περίπου έκρινε ότι δεν του χρειάζονται πια τα συγκεκριμένα κτήρια και μετέφερε βιαστικά την Αρχιτεκτονική Σχολή και τη Διοίκηση στο Ακρωτήρι. H απόφαση της προηγούμενης Πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης να «αξιοποιήσει» τα παραπάνω κτήρια, μισθώνοντας τα σε ιδιωτική εταιρεία έναντι του ποσού των 360 χιλιάδων ευρώ το χρόνο, με σκοπό να μετατραπούν σε πολυτελή ξενοδοχεία. έχει προκαλέσει πολλή συζήτηση.
Έχουν γραφτεί πολλά για την ηθική και τη νομιμότητα της τουριστικής «αξιοποίησης» των συγκεκριμένων ιστορικών κτηρίων – μνημείων των Χανίων. Όμως υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν ακόμα φωτιστεί:
- Στη συνεδρίαση της Συγκλήτου που πάρθηκε απόφαση για τη μετεγκατάσταση της Διοίκησης και της Αρχιτεκτονικής Σχολής στο Ακρωτήρι, δεν παρουσιάστηκε από τη τότε Πρυτανεία ένα στοιχειώδες «επιχειρηματικό σχέδιο» όπως θα έκανε ο κάθε επιχειρηματίας για πολύ μικρότερης κλίμακας επενδύσεις.
- Το Ίδρυμα διαθέτει πληθώρα αξιόλογων κτηρίων, που δεν είναι ιστορικά μνημεία, για άμεση αξιοποίηση προς όφελος του Ιδρύματος και των φοιτητών του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κτήριο Παπαδόπετρου στο κέντρο της πολης, που παραμένει χρόνια τώρα αναξιοποίητο.
- Πρόεδρος της Επιτροπής Διαχείρισης της Περιουσία του Ιδρύματος ανεκαθεν είναι – και πρέπει να συνεχίσει έτσι – ο εκάστοτε Πρύτανης του Ιδρύματος.
Συνιστά μέγιστο ατόπημα ενός Δημόσιου Πνευματικού Ιδρύματος να διαχειρίζεται την ιδιοκτησία του, που είναι δημόσιος χώρος, ως προϊόν και όχι ως αγαθό. Οφείλουμε, ως πολίτες και κοινωνία να:
- Ανοίξει δημόσιος διάλογος για τη χρήση των «κενών» πια κτηρίων στο «Καστέλι» και στη «Γαλλική», καλώντας άμεσα στο διάλογο τη νέα Πρυτανική Αρχή του Πολυτεχνείου Κρήτης
- Πιέσουμε κύρια τη δημοτική αρχή αλλά και τη Περιφέρεια να λάβουν σαφή και ξεκάθαρη θέση
- Πιέσουμε τους βουλευτές Χανίων, όλοι από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να λάβουν σαφή θέση
- Πιέσουμε τα αρμόδια υπουργεία Παιδείας και Περιβάλλοντος να προχωρήσουν σε, ουσιαστικές, δραστικές επεμβάσεις, εφαρμόζοντας άμεσα το νόμο και ακυρώνοντας τις σχετικές συμβάσεις
Ανέκαθεν οι κοινωνίες διεκδικούσαν δημοσίους χώρους καθώς και την ουσιαστική ανάδειξη των μνημείων κάθε πόλης, όμως στη περίπτωση μας είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Σε μια χώρα που περνά βαθιά ηθική κα οικονομική κρίση οι πολίτες πρέπει να επιλέξουν είτε το δρόμο της εμπορευματοποίησης των πάντων, του ιδιωτικού, του Καθηγητή επιχειρηματία, του Πανεπιστήμιου Επιχειρηματία κλπ. είτε το δρόμο του δημοσίου, του Καθηγητή δασκάλου, φωτεινό παράδειγμα – φάρος για την κοινωνία, των ΑΕΙ κοιτίδα γνώσης κα ηθικής.
Δυστυχώς για το κ. Κ. Μητσοτάκη, που έκανε «σημαία» της παράταξης του τη «ξενοδοχοποιηση» του ιστορικού μνημείου, ο δρόμος, ο ανηφορικός, της ηθικής, της αλήθειας, είναι ο δεύτερος. Και του υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε για να ανθίσει η ελπίδα στα χείλη μας, στη χώρα μας.
Μανόλης Ντουντουνάκης
M.Sc. ηλεκτρολόγος μηχανικός ΕΜΠ,
Εργαστηριακό διδακτικό προσωπικό Πολυτεχνείου Κρήτης
