Υπάρχει μια βαθιά όσο και διαχρονική αλήθεια: Το εκπαιδευτικό σύστημα καλείται, πάντα μέσω των δομών και του περιεχομένου του, να αναπαράγει τις βασικές επιδιώξεις των τάξεων που ηγεμονεύουν εις βάρος αυτών που ηγεμονεύονται.
Οι κυρίαρχες τάξεις καταργούν κάθε είδους προστασία και τα κεκτημένα των εργαζομένων οδηγώντας μαζικά στις ατομικές συμβάσεις εργασίας, δηλαδή σε εργασιακές σχέσεις δουλοπαροικίας. Και για να μη μείνει τίποτα όρθιο, ούτε και δυνατότητες αντίστασης, οδηγούν σε μαζική έξοδο την υψηλού επιπέδου εργασία από τους πάτριους τόπους σε μια προσπάθεια διάχυσής τους σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες.
Εκτιμούν λοιπόν πώς ήρθε η ώρα να ξεμπερδεύουν με τις δυνάμεις εργασίας αφού αυτές δεν θα μπορούν να συγκροτηθούν συλλογικά και να αποτελέσουν τον αντίπαλό τους.
Καθένας τώρα μπορεί μα φανταστεί το περιεχόμενο και το νόημα των επερχόμενων εκπαιδευτικών αλλαγών. Πρόκειται για εκπαιδευτικές αλλαγές που θα έχουν ως στόχο να παγιώσουν την παραπάνω κατάσταση για τους εργαζομένους, να την παρουσιάσουν ως κάτι φυσικό και αναπόφευκτο των εξελίξεων που δημιουργεί η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων σε σχέση με τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Επομένως, η ραχοκοκαλιά του νέου εκπαιδευτικού συστήματος που κοπιάζουν να φέρουν στο προσκήνιο θα είναι ένα σύστημα που θα παράγει ατομικά προσόντα και δεξιότητες σε όλα τα επίπεδα, προεπαγγελματικά και μετεπαγγελματικά (σε περιόδους ανεργίας). που θα πιστοποιούνται διαρκώς και εκ των υστέρων από ανεξάρτητους, των εκπαιδευτικών δομών, μηχανισμούς πιστοποίησης.
Έτσι κάθε εργαζόμενος θα αισθάνεται ατομικά διακριτός ώστε, αντί να αμβλύνεται, να μεγεθύνεται ο ανταγωνισμός με το διπλανό του και έτσι να είναι δύσκολη η συγκρότηση των εργαζομένων σε συλλογικό αντίπαλο των εκμεταλλευτών.
Τα εκπαιδευτικά σωματεία εκφράζουν την απολύτως αντίθετη κατάσταση από την παραπάνω επιδιωκόμενη.
Υπάρχουν μόνο στο βαθμό που υπάρχουν συλλογικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Ειδικά τα εκπαιδευτικά σωματεία για να υπάρχουν δεν αρκεί να αγωνίζονται για εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών αλλά και για εκπαίδευση – παιδεία δημόσια και δωρεάν προς όφελος όλης της εργαζόμενης κοινωνίας και του μέλλοντος της νεολαίας.
Ένας από τους παράγοντες (μαζί με το κατάλληλο πρόγραμμα σπουδών, τις υποστηρικτικές δομές- ενισχυτική διδασκαλία-βιβλιοθήκες-γραφεία Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, της δαπάνες που διατίθενται, κλπ) που μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, είναι και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Η ΟΛΜΕ έχει πάγιες και ολοκληρωμένες προτάσεις γι αυτό το ζήτημα οι οποίες εστιάζουν στην ανάγκη ουσιαστικής και εις βάθος επιμόρφωσης με απαλλαγή από τα διδακτικά μας καθήκοντα και πρέπει αυτή να οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην λειτουργεί σε βάρος της εύρυθμης λειτουργίας των σχολείων. Σε καμιά μάλιστα περίπτωση δεν μπορεί αυτή να έχει χαρακτήρα τιμωρητικό και να χρησιμοποιηθεί ως στοιχείο αξιολόγησης.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια προσπάθεια ορισμένων σχολικών συμβούλων (νέων και παλαιών) οι οποίοι, μέσω των πράξεων τους, αντικειμενικά επιφέρουν κτυπήματα στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών αλλά και στα δικαιώματα της νεολαίας, παρά του ισχυρισμού τους περί του αντιθέτου. Το να καλούν, για παράδειγμα, το σύνολο μιας ειδικότητας όλου του νομού ή μιας μεγάλης περιοχής τους, αλλεπάλληλες φορές μέσα σε δύο μήνες, σημαίνει πως δεν τους ενδιαφέρει η εύρυθμη λειτουργία του σχολείου.
Όταν αυτό γίνεται, προκειμένου να ενημερωθούμε για το νέο πρόγραμμα σπουδών, απογεύματα και Σάββατα, σημαίνει πως δεν ενδιαφέρει ο συνάδελφος ως πολίτης που έχει παιδιά, γονείς, υποχρεώσεις ατομικής επιβίωσης λόγω των μισθών πείνας αλλά και ως άνθρωπος με προσωπικές ανάγκες. Αν δεν ενδιαφέρει η ατομική ισορροπία του δασκάλου είναι δυνατόν να ενδιαφέρουν οι μαθητές ;
Δεν κατανοούν καν, εφόσον πρόκειται για αλλαγές καθολικής εφαρμογής, ότι πρέπει όλοι να παραβρίσκονται και δεν πρόκειται για εθελοντική παρουσία, άρα κάτι τέτοιο πρέπει να γίνεται εντός εργασιακού χρόνου.
Την ίδια στιγμή κλείνουν το μάτι (με τη χορήγηση βεβαιώσεων) σε αυτούς που πιστεύουν πως έτσι θα βρεθούν σε πλεονεκτική, έναντι των συναδέλφους τους, θέση σε ό,τι θα επακολουθήσει.
Έτσι όμως, αντί να βοηθήσουν σε αντιλήψεις συνεργατικές και σε συλλογικό πνεύμα όπως διατείνονται, καλλιεργούν ακριβώς το αντίθετο στους συναδέλφους. Μα αν αυτό συνειδητά ή ασυνείδητα καλλιεργείται στους συναδέλφους ,είναι δυνατόν να ισχυρίζονται πως πασχίζουν το αντίθετο για τους μαθητές ;
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε αναφέροντας ενέργειες και πράξεις από ορισμένους συμβούλους που καλλιεργούν τον ανταγωνισμό, το αντισυλλογικό και αντιεργασιακό πνεύμα. Επιθυμούμε και θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν συνειδητές προθέσεις σε αυτά που πριν παρατηρήσαμε στις ενέργειες ορισμένων συμβούλων.
Καλούμε για άλλη μια φορά τους σχολικούς συμβούλους να δράσουν προς το συμφέρον της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών, ως τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας και όχι ως εντολοδόχοι δυνάμεων που επιδιώκουν τη διάλυση και την ιδιωτικοποίησή της.
Εξάλλου, βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοιας κλίμακας επίθεση ενάντια σε κάθε τι δημόσιο (δωρεάν) και συλλογικό που όλοι μας, και ιδιαίτερα οι σχολικοί σύμβουλοι, άμεσα θα αποφασίσουν με διαυγή τρόπο με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.
Είναι διακηρυγμένη η δέσμευση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ ΕΕ και ΔΝΤ, στο μνημόνιο 2 για 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2014 και για 15.000 απολύσεις φέτος. Είναι επίσης διακηρυγμένη η απόφασή μας ως ΟΛΜΕ και ΕΛΜΕ ότι δεν το επιτρέψουμε με κανένα τρόπο.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Ο Πρόεδρος: Ι . Τσαμαντάκης
Η Γ. Γραμματέας: Σ. Κοτσιφάκη