Η αρχική απόφαση του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ ήταν να μην γίνει δεκτός. Τελικά, τα κατάφερε.
Οι φωτογραφίες είναι μία ευγενική παραχώρηση του Αργύρη Κουμτζή.
Όταν ήταν ακόμη δέκα μηνών, οι γιατροί διέγνωσαν ότι ο Αργύρης Κουμτζής είχε «ατροφικό οπτικό νεύρο». Η όρασή του ήταν κάτω από το ένα εικοστό πέμπτο του φυσιολογικού. Όπως και ο πατέρας του, έπρεπε να ζήσει τυφλός.
Αυτό δεν ήταν αρκετό, για να τον σταματήσει. Από μικρό παιδί ρωτούσε τον πατέρα του αν «είναι δύσκολη η Νομική». «Το μόνο που θέλει είναι διάβασμα!», του απαντούσε εκείνος. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, ο Αργύρης έστρεψε αλλού το ενδιαφέρον του. Όλοι γύρω του διέκριναν την κλίση του στις θετικές επιστήμες. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και τελικά αυτή η διαπίστωση ήταν πέρα για πέρα σωστή. Μετά από πολλούς κόπους και βάσανα, ο Αργύρης πρίν από λίγες μέρες θα λάμβανε την παρακάτω αναφορά από το θερινό σχολείο της Οξφόρδης:
«Αγαπητέ Αργύρη, είμαι στην ευχάριστη θέση να σε πληροφορήσω ότι η αίτησή σου για το θερινό σχολείο της Οξφόρδης στην Αστροφυσική έγινε δεκτή. Έχεις επιλεγεί στη διερεύνηση των μεσογαλαξιακών μαγνητικών πεδίων».
Ο Αργύρης κόντεψε να μείνει εκτός των ελληνικών πανεπιστημίων λόγω του πατροπαράδοτου παρωπιδισμού που κυνηγάει το ελληνικό κράτος
Οι θέσεις ήταν μόλις 20 και οι αιτήσεις άγγιξαν τις 500. Μία από αυτές που έγιναν δεκτές, ανήκε στον Αργύρη, ο οποίος επιλέχθηκε με βάση πολύ απαιτητικά κριτήρια: την προηγούμενη ερευνητική εμπειρία, το βιογραφικό, το motivation letter, την ύπαρξη συστατικών επιστολών και τη βαθμολογία του στο πανεπιστήμιο. Όπως είπε ο ίδιος στην Καθημερινή, ο μέσος όρος που συγκεντρώνει μέχρι τώρα ο τριτοετής φοιτητής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ αγγίζει το 9,55. Ο χαρακτηρισμός «Άριστα» φαίνεται λίγος.
Ο Αργύρης σε μαθητική παρέλαση
Αν κάθε παραμύθι έχει και ένα δράκο, κάθε ελληνικό success story στον χώρο της Παιδείας έχει και αρκετά εμπόδια από τα αναπαραγόμενα στερεότυπα και τη γραφειοκρατία που μαστίζουν την ελληνική εκπαίδευση. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Αργύρη, που πριν από τρία χρόνια -και για ενάμιση χρόνο- προσπαθούσε επίμονα να καταφέρει το αυτονόητο, να αποδείξει ότι μπορεί να σπουδάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Η αρχική απόφαση του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ ήταν αρνητική, επειδή στο πρόγραμμα σπουδών υπήρχαν εργαστήρια –και άρα το παιδί θα αντιμετώπιζε δυσκολίες στην παρακολούθησή τους– ενώ και τα πανεπιστημιακά συγγράμματα κρίθηκε ότι δεν ήταν εύκολο να «μεταφραστούν» για έναν τυφλό φοιτητή. Τελικά, μετά τη δημόσια ανακίνηση του ζητήματος και την παρέμβαση του τότε υπουργού Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδου, ο Αργύρης έγινε δεκτός από το Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
Από την εποχή που ο Αργύρης ήταν έφηβος, οι γονείς του έπρεπε να ξενυχτούν για να του σκανάρουν τα βιβλία που ήθελε να διαβάσει σελίδα-σελίδα, ώστε να τα ακούει στη συνέχεια μέσα από ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή
Πέρυσι το καλοκαίρι, ο Αργύρης παρακολούθησε πρόγραμμα στο αμερικανικό MIT. Φέτος έκανε αίτηση για τα θερινά προγράμματα στο Caltech, στο Yale, στο Max Planck, σε δύο ολλανδικά πανεπιστήμια και στην Οξφόρδη, από την οποία πήρε την πρώτη θετική επιστολή.
Οι δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Αργύρης, για να φτάσει μέχρι την Οξφόρδη, δεν ήταν λίγες. «Τα βασικά προβλήματα που αντιμετώπισα αρχικά, ήταν τρία: η παρακολούθηση στο αμφιθέατρο, το διάβασμα των συγγραμμάτων που δεν ήταν γραμμένα και για τυφλούς φοιτητές και η παρακολούθηση των εργαστηρίων. Το πρώτο αντιμετωπίσθηκε, καθώς οι καθηγητές διαβάζουν ό,τι γράφουν στον πίνακα και περιγράφουν τα σχέδια που κάνουν, ώστε να τα ακούω. Για το θέμα των βιβλίων, υπάρχει ειδικό λογισμικό που βοηθάει στη “μετατροπή” των συγγραμμάτων. Τρόπος βρέθηκε και για τα εργαστηριακά μαθήματα», είπε ο ίδιος στην Καθημερινή.
Εκτός από τη φυσική, ο Αργύρης αγαπά και το σκάκι.
Ο Αργύρης είναι παιδί του Σωτήρη και της Διονυσίας Κουμτζή. Ο πατέρας του Αργύρη είναι επίσης τυφλός, ενώ η μητέρα του μερικώς βλέπουσα. Ο ίδιος από μικρός αγαπούσε τη λογοτεχνία. Όμως, ακόμη και γι’ αυτό, η οικογένειά του έπρεπε να κάνει υπέρβαση. Συγκεκριμένα, από την εποχή που ο Αργύρης ήταν ακόμη έφηβος, οι γονείς του έπρεπε να ξενυχτούν για να του σκανάρουν τα βιβλία που ήθελε να διαβάσει σελίδα-σελίδα, ώστε να τα ακούει στη συνέχεια μέσα από ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή. Λάτρης του σκακιού και μαθητής του 20 παρά κάτι στα εφηβικά του χρόνια, ο Αργύρης θέλει σήμερα να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Θεσσαλονίκη και μετά να μετοικήσει στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη, όπου σκοπεύει με την ισχυρή θέλησή του να συνεχίσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του.
Ένα παιδί που τα καταφέρνει άψογα και αποτελεί σήμερα παράδειγμα για το πώς πρέπει να παλεύουμε παρά τις δυσκολίες που μας βρίσκουν στη ζωή, ο Αργύρης κόντεψε να μείνει εκτός των ελληνικών πανεπιστημίων λόγω του πατροπαράδοτου παρωπιδισμού που κυνηγάει το ελληνικό κράτος και το τέκνο αυτού, την ελληνική εκπαίδευση. Ο Αργύρης ευτυχώς δεν χάθηκε, δεν είμαστε όμως το ίδιο σίγουροι για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.