“Το έχουμε περάσει μία φορά και θα το ξεπεράσουμε ξανά”, λένε οι κάτοικοι του πολύπαθου νησιού.
Συνέντευξη στην Ιουλία Καρουζάκη
Σε καταστάσεις κρίσης η αλληλεγγύη παίρνει τον πρώτο λόγο. Το ηθικό καθήκον και την υποχρέωση που έχουμε ως μέλη της κοινωνίας, να αλληλοϋποστηρίζομαστε και να αλληλοβοηθούμαστε, μας θυμίζει το “χέρι” αγάπης που άπλωσε η 26χρονη Κρητικιά Άρια Μανιουδάκη στους σεισμόπληκτους της Κεφαλονιάς.
Η Άρια,μία νεαρή με ανησυχίες και έμφυτη την ανάγκη να προσφέρει στον συνάνθρωπο, επιλέγεται από τους καθηγητές του μεταπτυχιακού της “Διεθνής Ιατρική Διαχείριση Κρίσεων Υγείας”, κ. Ρόζενμπεργκ και κ. Τερζίδη, να μεταβεί στην πληγείσα Κεφαλονιά.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, αγνοώντας τις προβλέψεις για ισχυρές μετασεισμικές δονήσεις, η Άρια μεταβαίνει στο πολύπαθο νησί προκειμένου αφενός να προσφέρει βοήθεια στους σεισμόπληκτους και αφετέρου να προχωρήσει στην εκτίμηση της κατάστασης για τις ακαδημαικές ανάγκες του μεταπτυχιακού της.
Μάλιστα,η συμμετοχή της στην ανθρωπιστική οργάνωση “Γιατροί χωρίς Σύνορα” την ανέδειξε ως την ιδανική υποψήφια. “Δε φοβήθηκα ούτε στιγμή το ενδεχόμενο των μετασεισμών. Δε με νοιάζει πόσο επικίνδυνο είναι κάτι για τον εαυτό μου την ώρα που υπάρχει ζήτημα για τη ζωή του συνανθρώπου μου.Χαίρομαι που με διάλεξαν.”,εξηγεί με πάθος η Άρια και συνεχίζει,” Έχει τύχει να κάνει και 4 μετασεισμούς σε 2 λεπτά.Μου αρέσει όμως που είμαστε εδώ για να προσφέρουμε βοήθεια.”
Η Άρια ούσα τολμηρή από παιδί δεν εξέπληξε με αυτή της την απόφαση τους γονείς της.
“Οι γονείς μου στηρίζουν την απόφαση μου να βοηθήσω όσους έχουν ανάγκη. Πάντα έκανα παρακινδυνευμένα πράγματα. Ταξίδια στην Ευρώπη, έπαιζα ποδόσφαιρο αν και κορίτσι. Μου είπαν, αφού σε διάλεξαν να πας! Το στοιχείο αυτό του χαρακτήρα μου το κληρονόμησα από τον παππού μου, Αλκιβιάδη, στον οποίο είχα ιδιαίτερη αδυναμία.Πάντα φρόντιζε για το καλό των συνανθρώπων του και διδάχτηκα να πράττω το ίδιο.”
Οι εικόνες που αντικρίζει μπορεί να φέρνουν δάκρυα στα μάτια και να ξυπνάνε μνήμες από το παρελθόν. “ Το μέρος που έχει πληγεί είναι το Ληξούρι. Εμείς μεταβαίνουμε σε απομονωμένα χωριά για να βοηθήσουμε όσους κατοίκους αρνούνται πεισματικά να εγκαταλείψουν την περιουσία τους , έστω κι αν έχει κριθεί μη κατοικήσιμη.Κάποιοι, έχουν φύγει. Έχουν εγκαταλείψει το νησί και έχουν βρει καταφύγιο στα Γιάννενα, στη Πάτρα ή μένουν προσωρινά στα καράβια.Για όσους διάλεξαν να μείνουν πίσω, είμαστε στο πλευρό τους. Οι “Γιατροί χωρίς Σύνορα” προσφέρουν φάρμακα, τρόφιμα, κουβέρτες και πραγματοποιούν τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις”.
Οι κάτοικοι του νησιού είναι τρομοκρατημένοι αλλά παραμένουν αισιόδοξοι, αποκαλύπτει η 26χρονη φοιτήτρια.” Το έχουμε περάσει μία φορά και θα το ξεπεράσουμε ξανά”, λένε. Η Άρια εξηγεί πως η ανταπόκριση των τοπικών αρχών είναι αξιοσημείωτη καθώς έχουν αντιμετωπίσει οργανωμένα την κρίση.
Οι σεισμόπληκτοι έχουν σε μεγάλο βαθμό ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη αφού είδαν τη ζωή τους να γκρεμίζεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα σε μία ημέρα,αντιλαμβάνεται η ανθρωπιστική αποστολή. “ Τους ανακουφίζει και μόνο που έχουν κάποιον να τους σφίξει το χέρι. Επισκεπτόμαστε το κλειστό γυμναστήριο στο οποίο έχουν μεταφερθεί οι τρόφιμοι του γηροκομείου, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς. Η συντροφιά μας τους δίνει άλλη πνοή.”
Η Κρήτη όμως δε στάθηκε στο πλευρό της Κεφαλονιάς μόνο μέσω των “παιδιών” της αλλά και με την αποστολή βοήθειας σε τρόφιμα και φάρμακα. “ Κάθε μέρα μαθαίνω πως φθάνει βοήθεια από ένα άλλο μέρος της Κρήτης. Ήρθε μάλιστα και ένα φορτηγό από τα μέρη μου, τον Ζαρό. Νιώθω τόσο περήφανη που είμαι Κρητικιά!”, λέει η Άρια με μεγάλη συγκίνηση και συνεχίζει,“Έχω διακρίνει πολλές ομοιότητες ανάμεσα στους Κεφαλονίτες και τους Κρητικούς. Είναι το ίδιο φιλόξενοι και ζεστοί. Δε λογαριάζουν τα χρήματα ή τις καταστροφές, τους απασχολεί μόνο η ασφάλεια της οικογένειας τους.”
“Στόχος μας είναι να προσφέρουμε βοήθεια και να εκτιμήσουμε την κατάσταση έτσι ώστε να μπορέσουμε να οργανώσουμε κλιμάκια φοιτητών που θα προσφέρουν βοήθεια σε βάρδιες.”εξηγεί η Άρια ενώ από το τόνο της φωνής της φαίνεται αποφασισμένη να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της.